Coincidence?

11. Clubbing

Coincidence? 11

Hoofdstuk 11. Clubbing

Zayn's P.O.V.

Het was kwart voor negen. Over veertien minuten zou ik Beca ophalen voor het feestje. Ik had er veel zin in. Ik wilde haar wel eens lekker dronken op de dansvloer zien. Ik mocht zelf alleen geen controle verliezen. Als ik eenmaal zó dronken was, dat ik niet wist wat ik deed, deed ik alles wat ik juist wilde voorkomen dat zou gebeuren. Dat zou dus echt niet gebeuren met Beca om me heen. Ik wilde haar niet bang maken. Ik wilde haar niet verliezen.

Wacht...

Waarom zei ik dat? Meende ik dat? Gaf ik om Beca? Dat kon niet... Ik kon niks voor haar gaan voelen.. Ik bedoel, snel genoeg ben ik de gene die haar heeft vermoord. Ik moest alles uitsluiten wat ik voor haar zou voelen. Zij is gewoon een taak van mijn baan... Niks anders.

Nadat ze omgebracht is, heb ik zoveel geld dat ik een tijdje kan stoppen met geld verdienen. Nog nooit had iemand zóveel geld geboden om iemand om te brengen. Luke wilde haar blijkbaar graag weg hebben. Hij zei dat de vrouwen niet meer geïnteresseerd waren in hem nadat net uit ging met Beca.

Heeft Beca hem vernederd? Of is ze gewoon voor zichzelf opgekomen? Ik begreep niet dat zo'n meisje als Beca wat met Luke heeft gehad. Toen ik hem voor het eerst zag, leek hij me gevaarlijk. Gevaarlijker dan dat hij eigenlijk was.

Flashback.

"F*ck!" Ik gooide mijn telefoon op bed, en gooide mezelf erachteraan. Al een maand zat ik zonder werk. Nog even en we kwamen terecht op straat. Niemand had me meer aangesproken voor een taak.

Hoe moest ik dit vertellen aan m'n ma? Zij dacht dat ik gewoon bij een winkel buiten de stad werkte. Wat moest ik zeggen? Dat ik ontslagen was? Dan kreeg ik een enorm probleem. Ik moest snel weer een snelle taak krijgen.

Hoe?

Dat wist ik niet, maar het moest gebeuren, en snel...

En als geroepen ging m'n telefoon. Ik keek om te kijken wie het was.

Onbekend.

Dat kon maar één ding betekenen. Ik nam op.

"Met Zayn." Ik probeerde netjes, maar ook ruig over te komen.

"Hallo? Spreek ik met...-" hij wachtte even. Waarschijnlijk zocht hij de naam op wie hij moest hebben.. "Zayn Malik?"

"That's me." Zei ik rustig.

"Ik heb begrepen wat voor werk jij doet... En ik heb misschien wel een taak voor je." YES! Ik heb een taak! Nu nog aan de haak slaan. Misschien wat werken aan het prijsje.

"Ik zal zien wat ik kan doen. Ik wil je hierover graag in het echt zien. Kunnen we ergens afspreken om de details te bespreken." Zei ik kalmpjes terug. Ik wilde nog steeds als een bedreiging over komen. Mensen moesten bang van mij zijn.

"Je woont in Londen toch? Laten we afspreken achter de oude bioscoop, net buiten de stad."

"Goed. Zie je daar over een kwartier. Bye." En ik hing op. Ik moest zo snel mogelijk naar de oude bioscoop toe. Als het goed was, had ik over een tijdje weer geld! Ik hoefde me geen zorgen meer te maken.

Zodra ik aankwam achter de bioscoop. Zag ik een man. Ik liep rustig door. Ik zou zie of hij me aansprak, of dat hij me negeerde. Het was hem. Hij draaide zich om, en zijn frons veranderde in een lach. Hij was een stuk ruiger dan zijn stem klonk over de telefoon. Hij was lang, had kort blond haar, in een klein Kuifje, en had fel blauwe ogen, en een gespierd lichaam. Als ik geen moordenaar was, had ik wel gedacht dat hij er eentje was.