Tajemnica Anioła ✔

23. Otoczona przez Istoty Nadludzkie

Teraz wszystko było jasne. Jace i moja najlepsza przyjaciółka są rodzeństwem.

    -  Co ty tu robisz? -  zapytała, patrząc na niego, to na mnie.

Była zdezorientowana, ale czułam, że nie cieszy się zbytnio z obecności Jace'a. Podeszła do mnie i kucnęła przy moich nogach, trzymając mnie za rękę.

    -  Czemu mi nie powiedziałaś!?  -  spytała oburzona.

    -  Nita, dobrze wiesz, że ostatnio wydarzyło się bardzo dużo rzeczy, a ja po prostu nie nadążałam.
Mówię ci to teraz i to ja powinnam się ciebie pytać, czemu nie powiedziałaś, że masz brata?
Przecież jesteśmy przyjaciółkami. Najlepszymi na świecie. Nie pamiętasz?

Spuściła wzrok i ścisnęła mocniej moją rękę.
Była zachwiana emocjonalnie.

    -  Pamiętam, kochaniutka. Jak mogłabym zapomnieć?
Nie mogłam ci tego powiedzieć, bo był bardzo daleko i...

    - Ona wie... - odparł, patrząc na siostrę błagalnym wzrokiem.

Poczułam jak Nita się wzdryga i pozostaje już spięta. Przeniosła wzrok na chłopaka z niedowierzaniem.

     -  Dlaczego jej  powiedziałeś?  -  słyszałam, jak jej głos się załamuje.

Jace milczał przez chwilę, a potem przytulił się do mnie mocniej i odparł:

    -  Bo ją kocham.

Odwróciłam głowę w jego stronę z uśmiechem.
Mówił prawdę, czułam to.
Drzwi znowu otworzyły się, a zza nich wybiegła Hope. Jeszcze jej tu brakowało...

    -  Mamusia!  -  wykrzyczała, wdrapując się na moje kolana, tym samym przytulając Jace'a i mnie.

Uświadomiłam sobie, jak bardzo za nią tęskniłam.
Gdy dziewczynka oderwała się ode mnie, popatrzyła badawczo w moje oczy, a jej źrenice powiększyły się kilka krotnie. Była zaniepokojona.

    -  Ty wiesz  -  odrzekła z poważną miną.

Czekaj, czekaj.
Czyli ona też!? Nie, to się naprawdę robi dziwne.
Dziewczynka, jakby czytając w moich myślach, odsunęła swoje włosy na bok. Na jej karku widniał biały tatuaż. Skrzydła.
Jak mogłam tego nie zauważyć?
Uśmiechnęła się do mnie i spojrzała na Nitę.
Dopiero teraz zauważyłam, że cały czas siedziała spięta i wpatrywała się w chłopaka.

     -  Nita?  -  Tym razem ja zabrałam głos.

Popatrzyła się na mnie, wstała i rozłożyła ręce.
Nie zastanawiając się ani chwili dłużej, wpadłam w jej ramiona.
Potrzebowałam tego, potrzebowałam jej.
Poczułam coś mokrego na karku. To łzy.
Łzy mojej najlepszej przyjaciółki...

    -  Kochanie, jesteśmy z tobą  -  usłyszałam jej melodyjny głos tuż przy uchu.

Gdy się od niej oderwałam wszyscy wstali, podeszli do mnie i razem przytulili. To moja rodzina.
Moja wielka, kochająca rodzina, o której nigdy nie zapomnę.

Rozmawialiśmy do wieczora. Dowiedziałam się paru ciekawych rzeczy. Każdy anioł posiada jakiś dar:
Hope  - pokazywanie wspomnień, czytanie w myślach poprzez dotyk.
Jace  - wyostrzony zmysł wzroku
Nita  - zdolność uleczania

Podobno Jace i Nita nie odkryli jeszcze wszystkich swoich darów. Odkryją je we właściwym czasie.