GAVUR DAMAT (Atos Serisi-1)

Tanıtım (Duyuru)

Duyuru!

Gavur damat ön okuma olmak üzere yayınlamıştır, bölümler daha sonra gelecektir. Umarım beni özlemişsinizdir, ben sizi çook özledim. Hilal ve Chistian'ın hikayesinden çok fazla umutluyum ve heyecanlıyım, sanki ilk kez hikaye yazıyorum :) Ama inşallah en kısa süre de bölümler de gelecek. O zamana kadar hikayeden size kesitler yazacağım, beğenmeyi ve yorumlarınızı unutmayın. Son olarak kapak tasarımı için yardımcı olabilecek birisi varsa bana mesaj atabilir mi? Tekrar görüşüne kadar kendinize iyi bakın, ve lütfen dua edin benim için. Sen Benimsin'in kitap aşamasında olduğu için çok yoğunum bir an önce çıksın sizin aranıza hepmencik döneyim :)

"Yeni başlangıçlar, yeni yarınlara..."

Vedası yarım kalınca insanın, yüreği de yarım kalır o limanda. Öylece bekler geri dönecek olanı. Aslında giden için mi zordur her şey? Yoksa kalan için mi?

Giden için hep zordur, çünkü arkasında bıraktıklarının acısını ve bedelini taşır. Cesur olmak gidenlere göre asilce, kalanlara göre ise korkakçadır. Kalanlar savaşmaya hazır, gidenler ise kaçaktır. Bu iki durumda da canı yanan iki taraftır, tıpkı biz gibi.

Ben korkaklar gibi kaçan değil, acının bedelini taşımak için gidenlerdendim. Tırnaklarımla kazdığım, kurduğum dünyayı birkaç saniyede tuzla buz etmiştim. Onunla olmak bana daha çok acı verirken nasıl onunla yaşardım?

Bu benim hikayem, birbirinden farklı dünyalara ait iki insandık biz ve bu farklılığımızın farkında olsak bile dillendirememiştik. Bunun tek sebebi ise korkularımızdı. Chistian, doğrularımı yanlış, yanlışlarımı ise doğru yapmıştı. Beni değiştirmişti, hem de çok fazla. Bu beni korkutmuyordu lakin bir gün, o toz pembe dünyanın silah sesleri eşliğinde simsiyah kana bulanmış bir geceye dönmesiyle kendime gelmiştim. Ve kaçtım, sonuna kadar ondan kaçtım, taki beni yakalayan kadar

...

Chistian Atos bir gün hiç yapmaması gereken bir şey yaptı ve esmer, kömür saçlı bir kıza aşık oldu. Onun normal hayatına sorgusuz sualsiz dalarken ona zarar verebileceğini nereden bilebilirdi ki?

....

"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım.

"Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!"

"Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırslar gibi bana döndü.

"Beni suçluyorsun değil mi! Bütün olanlar benim suçum!"

"Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım.

"Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim be seni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.."

Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmış olmalı ki bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiç bir zaman söylememek gerek şeyi söyledim.

"Ben evleniyoru-m.."