HE'S INTO HER Season 3 | COMPLETED |

CHAPTER 223 : THE VENGEANCE 5

CHAPTER 223 : THE VENGEANCE 5
Who's back with a vengeance?

LOVEMIR'S POV

NAPALINGON AKO sa pinto dahil sa sunod-sunod na door bell. Wala akong inaasahang bisita kaya naman gano'n na lang katagal bago ko nagawang kumilos. Sandali pa akong napatitig sa pinto. Dahan-dahan at maingat akong nagtungo sa pintuan, patuloy naman ang pag-iingay ng door bell. Hindi ako gumawa ng ingay hanggang sa masilip ko kung sino ang naro'n.

Nangunot agad ang noo ko nang makita ko si Taylor. Halatang naiinip na sa paghihintay, sunod-sunod ang pagpindot niya sa buzzer habang humihithit ng sigarilyo. Napabuntong-hininga ako nang makita ko sa kaniyang likuran sina Christian at Cargosin. Pare-pareho silang naiinip nang mapagbuksan ng pinto.

Humugot ako nang malalim na hininga saka muling sumilip. Hindi sila pupunta rito kung alam nilang wala ako.

"Pasukin na natin," bagaman mahina ay nadinig ko ang sinabi ni Christian. Nagtanguan sila saka sabay-sabay na tumalikod.

Noon ko lang binuksan ang pinto. Dahilan para sabay-sabay uli silang mapalingon.

Napamura si Taylor habang nakangisi sa 'kin, paniguradong naasar siya sa paghihintay. Pero nasa dugo niya na ang pagiging sarkastiko. "Bakit napakatagal mo naman kaming pagbuksan?" Hindi ko siya sinagot. "Totoo nga ang balita, buhay ka pa, Lovemir!" Lumapit siya at yayakap sana sa 'kin pero humakbang ako papalayo.

Dahil do'n ay mas lumuwang ang pagkakabukas ng pinto, naging madali para sa kanilang tumuloy.

Muli akong napabuntong-hininga, hindi pa rin binibitiwan ang door knob, habang isa-isa silang pinagmamasdan.

Napanood ko nang igala ni Cargosin ang paningin sa kabuuan ng bahay bago lumingon sa 'kin. "How are you, brother?"

Kumunot ang noo ko pero hindi ko nagawang tumugon. Muli akong humugot at nagpakawala nang malalim na hininga. Saka ko uli sila tiningnang isa-isa.

"Baka gusto mo kaming paupuin?" sarkastiko na namang ani Taylor.

"You always do what you want to do, Taylor. What's the use of asking me?" sarkastiko ko ring tugon.

Umangat ang gilid ng kaniyang labi, nakadaragdag sa mayabang niyang dating habang nakapamulsa sa suot na itim na jacket.

Naupo sila nang sabay-sabay. Pinagkrus ni Cargosin ang mga hita at braso saka deretsong tumitig sa 'kin. Parang ipinagtaka niya pa ang pananatili ko sa harap ng pinto kaya isinenyas niya sa 'king maupo.

Awtomatiko akong napahugot ng hininga. Pinakawalan ko lang iyon habang isinasara ko nang marahan ang pinto. Kakaiba ang pakiramdam. Aminado akong matindi ang kaba sa aking dibdib. Habang nakatalikod ako sa kanila ay tila ba sumasaksak sa likuran ko ang kanilang paningin.

Pinanood nila akong maupo sa pang-isahang silya sa kanilang harapan. "Anong kailangan ninyo?" seryoso kong tanong.

"Marami," nakangising sagot ni Taylor. "Pero magkumustahan na muna tayo. Pakiramdam ko ay matagal nang panahon mula nang kumustahin ko ang pagiging matino mo. Kumusta, Amato?"

Hindi ko siya sinagot. Nanatili akong nakatingin sa kanila at pilit na iniinda ang ilang masasakit pang parte ng katawan ko.

"Hindi pa naghihilom ang mga sugat mo?" itinatago ni Christian ang pag-aalala sa tinig niya. "Kung hindi ka sana tumalikod sa 'min..." Hindi niya itinuloy ang kung ano mang sasabihin.

"Bakit kayo naparito? Bakit hindi ninyo pa ako deretsahin?" seryoso ko pa ring tanong.

"Hindi ka pa nga nang-aalok ng kape, iniinteroga mo na kami?" sarkastiko talaga si Taylor.