Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER EIGHTEEN

"Wake up ate! Wake up! Wake up! Wake up!"

Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may yumuyugyog sa akin. Dahan dahan kong binuksan ang mata ko at nakita ko si Dannah na may bakas ng pag-aalala at takot sa mukha. Her frightful face makes me feel scared, even I don't know the reason behind it.

But I guess, I have an idea.

"Finally ate gising ka na!" Naibulalas nito pagkadilat ko pa lamang ng aking mga mata. I saw the relief on her face and yet the scared emotion is still there.

Napaupo ako kaagad at hindi ko alam ngunit parang may nagtutulak sa aking kumilos kaagad. "Why?" Wika ko dahil gusto ko itong ikumpirma.

Tumingin siya sa harapan na dahilan upang napatingin din ako at nakita ko ang mga kasama kong nagmamadali, hawak ang kanilang mga sandata at tipong nagsisipuntahan sa kanilang nakaassign na lugar kung saan magkakaroon ng gyera.

Nakita ko pa si Shan at Nathan na nasa taas ng bus, samantalang si Blake at Ash naman ay nasa itaas ng van. Naguguluhang humarap ako kay Dannah. Naguguluhan, pero may ideya pa rin. Mukhang naintindihan naman nito kaya nagsalita sya.

"Ate, bilis! Sunod ka sakin!" Tumayo siya at tumakbopapunta sa harap. Sumunod ako sa kanya at doon ko lang napansin na may dala dala palang baril si Dannah nang inangat nya iyon at rinig ko ang pagkasa noon.

Tumingin ako ng deretso at hindi ko makita ang nasa harap dahil nahaharangan ito ng bus, pero ng makalagpas ako dito'y nakita ko na ang dahilan kung bakit sila natataranta.

There's a horde of zombies coming to us.

"Gising na ba lahat?" tanong ni Ash habang nakaupo sa itaas ng van at inaayos ang kanyang baril na M107A1.

"Gising na sila!" Sunod sunod na sagot naman ang aking narinig. Maski si Dannah ay nakisali rin. Dali dali akong pumasok sa van at kinuha ang CheyTac M200 at katana ko.

Pagkalabas ko'y kitang kita kong handa na ang lahat, handa na sa pagsabak ng gyera. Isinabit ko ang baril sa aking likuran at napagpasyahang umakyat na rin.

Umakyat ako sa itaas ng van at tumabi kay Ash. Sandaling napatingin ito sa akin bago ngumisi, ngunit mabilis na ibinalik ang atensyon sa kanyang harapan na ngayo'y seryoso ang itsura. I pouted.

"Kaasar 'to! Di manlang ako ginising," Bulong ko sa kanya. Sa aming gilid ay nakita kong napatingin sa amin si Blake at ngumisi ng makahulugan ngunit hindi ko nalang iyon binigyan ng pansin.

"You slept like an angel and I'm not that heartless to woke you up." Natatawang sagot nito. Actually kanina ko pa nakikitang siya lang yung pinaka kalmado habang ang iba'y nagpapanic na. "At isa pa, naghihilik kapa." Dagdag nito at tumawa ng mahina. Mabilis na napatingin ako dito at sinamaan ito ng tingin.

"Ay wow! Fyi, hindi ako naghihilik!" Asar kong sabi dito. Kasi hindi naman iyon totoo! I mean, oo, kapag tulog tayo, hindi natin alam ang ginagawa natin. Ang case ko naman, wala pang nagsasabing naghihilik ako! Ilang beses na 'kong nakapag overnight, ha! So what he has said wasn't true!

Hindi ito nagsalita ngunit nandoon pa rin ang ngisi sa kanyang labi. Psh, pasalamat sya, gwapo sya! G*gowapo! Kuwago!

"But seriously, I'm worried." Naputol ang aking iniisip ng magsalita ito habang nakatingin sa kawalan. Napaharap ako sa kanya hababg naguguluhan.

"Bakit?"

I heard him sighed. "I didn't wake you up because I was thinking, that maybe, that sleep will be your last peaceful sleep. Because see, we're in an apocalypse and... damn. Just forget that I said something." Bulong nya lamang ang mga huling salita ngunit hindi ko alam, pakiramdam ko'y tumatak sa akin ang kanyang sinabi.