Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER THIRTY-EIGHT (𝙸𝙸)

Natataranta ang buong silid sa kanilang nasaksihan habang ako'y natataranta kung paano makakabalik kaagad roon. If I could just teleport, I'll do it now. As in right now.

Before I could even react, I felt someone pulled me, which woke me up from my panicking-the reason why I got stuck in my place. Kaya dapat talaga ay hindi pinapairal ang pagpapanic dahil dito!

Ang mga nagtatakbuhan papalapit sa amin ay nagsisilayuan na may takot sa kanilang mukha. Alam ko ang iniisip ng mga ito, kami ang salarin kung bakit nagkakagulo sa loob. Nagdadalawang isip lang ang mga ito dahil kasama ko ang anak ng presidente. Tch. Ang gagaling magsi-judge, hindi naman alam ang buong kwento.

May humarang na sekyuridad sa aming harapan dahilan upang mapahinto kami sa pagtakbo.

"Ma'am, Sir Ashton, please go to security-"

"Fucking give way!" Hindi na ako nakatiis at sinubukan itong banggain ngunit ako lamang ang nasaktan sa laki ng katawan nito. I glared to the head security-I think, before Ashton pulled me into him.

"Give way," Ashton said with seriousness and some authority. Nakita ko kung paano matakot ang mga iyon sa pamamagitan ng pagnginig sa kanilang katawan. Maski ako'y natigilan. I hate to admit, but I am scared of him whenever he's that serious.

"What's happening here?" Mr. Gaston's voice echoed. Masama ang loob akong tumingin sa likod kaya parang ito ang sinasamaan ko ng tingin. Kumunot ang noo nito.

"Aren't you in hurry? Why did you stop?" Nagtataka nitong sabi sa amin. Hindi ako nakatiis.

"Can't you see? Your fucking guards are on our way," Mariin kong sabi bago tumingin sa mga guards na nanlaki ang mga mata at mabilis na gumilid. Since the guards gave way to us, I started to run again. Hindi dapat kami magsayang ng oras dahil baka... baka may mangyaring masama sa kanila.

Due to that haooening, everyone's giving way for us to run. Then I saw Gia with others running, papalapit sa amin. I don't have any plan of stopping, so instead of stopping to fill them information, I shouted.

"Gia! Sabihin mo kay Mr. Gaston na magpadala ng mga sundalo sa Smith Laboratory!" Sigaw ko rito habang papalapit. Sabay sabay na nagsihintuan ang mga ito ngunit patuloy lamang ako-kami sa pagtakbo.

"Why?" Tanong nito. May kung anong kaba sa kanyang mukha at parang nahuhulaan na niya ang nangyayari.

"The others are in danger!" Sigaw ko rito bago kami makalagpas ni Ashton. Ngayo'y siya na ang nauuna at hawak niya ang kamay ko. Perks of having a long leg, oh, he's a guy, by the way.

"We got it! Take care and save them!" Sheena shouted, and when I looked at them, I saw them running in the opposite direction to us. Muli akong humarap sa aming harapan.

If anything happens to them, I will fucking blame myself.

Mas binilisan ko ang pagtakbo hanggang kung saan nakaparada ang aming sasakyan. Nakita kong huminto si Ashton sa tabi nito dahil mas nauna siya sa akin sa pagdating roon. Maybe he keep his promise that letting me ride his bike. I mean letting me drive it.

Umupo ako rito habang siya'y nasa likuran ko 'rin. Pumaikot ang kanyang bisig sa aking katawan habang ang hinlalaki nito sa kanan niyang kamay ay inilagay niya sa sensor nito para ito'y umandar. Oh kay, don't panic, Kaesha, mapapahamak kayo.

"Hold tightly," I whispered. Humigpit ang yakap nito sa aking baywang at ang ulo naman nito ay inilagay niya sa aking leeg.

"Wrong choice of words, babe. I'll hug you tighly. Calm down," He whispered. Hindi ko ito pinansin at mabilis na pinaandar ang sasakyan. Mas mabilis sa kanyang maneho kanina.