CHAPTER TWENTY-THREE

36K 1.7K 716
                                    

"What?" I mouthed at Farrah too, but she, being Farrah Fajardo, just rolled her eyes at me.

"Wala!" Wika nito at nag iwas ng tingin. Syempre, inirapan ko rin si Farrah dahil hindi ako magpapatalo sa kanya. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang inasta nito kanina ngunit napag isipan kong pabayaan muna iyon.

After all, hindi nya ako matitiis, sooner or later, she'll tell it to me and I'm just waiting for that time to come.

Nagawi ang tingin ko kay Ashton na nag iisa sa gilid at kunot na kunot ang noo.

Ngayon ko lang napansin na nakahalukipkip ito at para bang may maitim na aura na nakapalibot rito kaya't ayaw nilang magsilapit sakanya ngayon.

Kaya't siguro'y ayaw magsilapitan ng iba sa kanyang gawi at nang makita akong nakatingin rito ay sa gilid ng aking mata, mga nagsesenyasan silang lapitan ko ito.

Ako naman si nagtataka, at tatanga-tanga, syempre ginawa ko ang kanilang inuutos.

Tumabi ako kay Ash na nanatiling nakasimangot. I think he felt my presence since he threw me a side glance yet I saw him rolled his eyes as if my presence here is making him annoyed.

My mouth parted. What? Kaarte lang.

I looked at them as I shook my head. This is a dead case. I wanted them to realize it as when I was about to stand, I heard him speak.

"Stay," I looked at him as my brow lifted. Aso lang?

Pero dahil ako si uto-uto, nanatili akong nakaupo. Handang makinig sa sasabihin ni uto.

Ang kaso, hindi na sya nagsalita pang muli. At nainip ako kaya't ako na mismo ang nagpanimula.

"Huy!" Siniko ko sya nang mahina upang kuhanin ang kanyang atensyon ngunit mali yata ang aking ginawa dahil tinignan nya ako ng masama.

I pouted like a puppy as I whispered, "Sungit," He looks as if he's on his monthly period. Daig pa kaming mga babae na dinadatnan.

Mabuti na lang at yari na ako last week lang, kung hindi, kahirap nito. And knowing na mayroong may menstruation dito sa amin ngayon, ang daming poproblemahin.

Una, napkin. Pangalawa, CR. Pangatlo, kapag sumakit ang kanilang puson. At pang-apat, the annoying feeling.

Narinig ko ang marahas nyang paghinga ngunit hindi sya kumibo. Doon nanumbalik ang atenyon ko sakanya. Tinignan ko sya ngunit nakatingin na sya muli sa bintana. Nagdadrama yata at akala ay nasa music video sya.

But come to think of it. Ano kaya ang gagawin nya kung sakaling makakonek man kami? After all, it's a radio, and I think every radio's frequency is still functioning as long as we find some signal.

Siguro ay kailangan naming makapunta sa lugar kung saan gumagawa pa ang cell site o kaya. . . sa Police Station mismo, hindi ba't may sarili silang cell site doon na sila lamang ang makakagamit?

"Hey sungit, kung makakaconnect tayo sa ibang bansa, kakausapin mo ba yung mga magulang mo?" I just suddenly voiced it out without thinking about it. I saw him looked at me with his sharp eyes but I just lifted my brow as if saying just answer it, that's why he sighed heavily before answering.

"I don't want to talk to them," My lips parted. He saw it─ and my curiosity that's why he averted his gaze at me. Ayaw na ayaw sa taong mapagsasalita sya ng madami, huh? Pwes, hindi ko sya titigilan hanggat magsalita sya.

I mentally smirked but I acted as if I'm serious since he's just in front of me.

"Bakit?" I asked him.

Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon