Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER TWENTY-EIGHT (𝙸𝙸)

"Everyone's ready?" Felix's voice echoed. All of us nodded our head after hearing it. Mula rito ay kitang-kita ang ibang tao na nagmamadali, ang iba'y mga nakasakay sa military trucks na may mga dalang malalaking bags, at napakaraming baril bilang armas na kanilang gagamitin.

Nakaramdam ako ng kaba. This is it. Can we survive this hell? Can we make it back? Are we still complete 'til the end?

I don't know. I hope so.

"Ah, by the way. Gia and the others want to meet us, new laboratory," Shan said interrupting my thoughts. Napatingin ako rito at mukhang nagets ko na agad ang ibig nitong sabihin.

"Excuse me, but who are they?" Isang babae na kasama sa grupo namin ang nagtanong na siyang sinang ayunan ng iba na hindi pa namin masyadong kilala.

As far as I could remember, her name is Jolyn. She has a black long hair and she has a height of 5'7", and an straight Filipina.

"They're one of our allies. We need them," I am the one who answered their question. Nagsimulang akong maglakad papunta sa bagong laboratory.

Inililibot ko ang paningin ko sa buong kapaligiran. Lahat ay busy. Iba-iba kami ng mga suot. Ang iba'y nakamilitary uniform na umaalis, ang iba'y simpleng pants at jacket lamang, habang ang iba'y naka itim na leather jacket at pants katulad ko. Well, may mga damit naman kaming dala kaya't maaari kaming magpalit. I also brought my favorite Adidas sneaker-Nomad. Wala, sinasabi ko lang.

Humarap ako sa aking mga kasama upang magbigay ng utos ngunit hindi sinasadyang napatingin ako sa isang matandang lalaki na kaliwa't kanan kung lumingon, bago ito pumasok sa isang gusali na hindi ginagamit.

Madadaanan namin ang laboratory na kasunod noon dahil papunta sa center base ang panibagong laboratory ngayon. Isa pa, pinakiusapan kami ng Presidente na makipagkita muna sa kanya para makuha ang aming sasakyan. Doon na rin namin imimeet sila ate Ashley bago kami tumuloy.

But that old hag was just so suspicious.

Huminto ako sa paglalakad na nakakuha ng atensyon ng iba. Humarap ako sa mga ito at ngumisi.

"Mauna na kayo. I have something... or someone to deal with." Sabi ko sa mga ito.

Naguguluhan, ay naunang naglakad ang iba. Ngunit ang buong grupo ko, kasama sila ate Tracy, ay hindi sumunod sa mga ito.

"What's the matter?" Felix asked. My smirk grew wider.

"I saw someone suspicious. Maybe that's the traitor," I shrugged my shoulder. Who knows, right?

Finally, after weeks of playing hide and seek.

"That's dangerous," Ashton said, and when I looked at him, I saw his dark expression that I just rolled my eyes.

"Base sa pagkakakita ko, kung hindi sya mapipigilan ay mas malala pa ang magagawa niya. It was like, he's planning something due to his action," It was as if he's about to do something. . . dangerous. Kahit madilim ay halata ang kanyang suot. Magsuot raw ba ng kulay dilaw na damit at puting pants, sinong hindi makakapansin n'on? Kung ako gagawa ng gan'on, itim ang mga isusuot ko, 'ah!

O siguro, para magmukhang hindi sya kahina-hinala? Sige.

"Sama ako," Ashton said, and it's not a question but his decision.

I shook my head, "They need you."

"You need me more," Tsaka ito naglakad papalapit sa akin. "Let's go. We don't have any time," ma-awtoridad nitong sabi na ikinairap ko. Okay, sino na ulit ang leader nila?