Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER TWENTY-TWO (𝙸𝙸)

"Everybody's here?" Ate Tracy's voice echoed in this four-walled expansive room, and yes, she's using a microphone, so everyone would hear what she'll say.

I thought I'll be the one to train them-as what she said but then. . . dumating siya rito at sinabing hindi raw muna ito magpapatrol at i-train na lang kami-utos ng Presidente.

Humalukipkip ako sa isang tabi at sumimangot. No, Ashton and his squad still isn't here. I want to say that, but I remained to keep my mouth shut. Ayokong kunin ang atensyon nila.

Actually, we're on floor number three of this building. I mean, sa ground sana kami magtetraining pero dahil ginagamit iyon ng ibang nagtetraining kaya't nandito kami. Sinabi iyon ni ate Tracy kanina nung nagkita kita kami.

Sinabi rin nya na sana 'dun nalang talaga kami para mapapahirapan lahat. Brutal talaga.

Sabay sabay kaming napatingin sa pinto ng bumukas ito, at mula roon, nagsipasukan ang kanina pang kulang.

Ashton and his squad.

"Tch, paimportante," Rinig kong bulong ng bitter na lalaki na nasa kaliwa ko ngunit hindi ko ito binigyan ng pansin.

After all, importante naman talaga 'tong mga unggoy na 'to.

"So we're complete," Tracy announced and smirked. "Leaders, step forward,"

Huminga ako ng malalim at tumayo ng tuwid bago nagpunta sa harapan. Mula sa peripheral vision ko ay nakita kong medyo marami rin ang naglalakad papunta sa harap, I think, we're sixteen. Hindi ko alam na ganito pala karami ang napili ni ate Tracy at akala ko'y dalawa lang kami, ngunit napag alaman kong ang iba rito'y matagal nang nandito sa lugar na ito.

Huminto ako at humarap sa kanila. Doon ko lamang nabigyang pansin ang lahat, marami kami, ngunit wala pa sa 1/4 ng mga nauna pang namili ng kanilang grupo. Napakarami 'no?

Tumabi sa akin si Ashton sa bandang kanan na hindi ko alam na leader rin pala. I mean. . . ah, naalala ko na. Sya yung walang pakialam 'non.

Sa kaliwa ko naman ay isang blonde girl. She's wearing a cowgirl style, and I think... okay, she's indeed a cowgirl with her outfit. No Shrek, please?

May tumabi ritong lalaking blond rin. He has this lean body--may mga muscles rin ngunit nasa tama lang. Hindi yung tulad ng iba na saksakan sa muscles, lalambot lambot naman.

And by looking at these two, the blondeones, well, I think they're couple.

Halos mapatalon ako ng maramdaman ko ang kamay ni Ashton sa kaliwang braso ko, I mean, nasa kanan ko sya, at sigurado akong sa paningin ng mga nasa harap ay para ako nitong niyayakap. At dahil nakuha na niya ang atensyon ko, nagtatanong na humarap ako sakanya ngunit sinalubong niya lamang ang titig ko gamit ng madilim niyang ekspresyon at mukha.

"Ano na namang problema mo Ashton?" Kunot noo kong tanong dahil sa totoo lang, halatang inis ito-o galit. Pwes, galit rin ako dahil bigla-bigla nalang syang nanghihila!

"Stop staring at that fucking man, Kaesha Unice., His jaw clenched as he continues to stare at me. Mas lalong kumunot ang noo ko.

Ano pinuputok ng butsi nito?

"What's wrong with staring at people?" Paghahamon ko sa kania. Really, what's wrong?

He cursed, his jaw clenching, and his breathing became heavy as if he's stopping himself. Oh--kay, it's now serious. He's really pissed.

Hindi niya sinagot ang tanong ko kundi ay mas lalo niya akong hinila papalapit sa kanya. He encircled his arms around my waist as he hides me from- okay, from who? Hindi ko na talaga maintindihan 'tong lokong 'to.