Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER FORTY-THREE

Ashton kneeled at Aemie before he lifted her with his right hand before his free hand quickly found mine as I looked at him, questioning.

"Let's go," He said, and because Ash's holding my hand, he pulled me somewhere. Ang kinalabasan ay buhat nya si Aemie sa kanang kamay nya habang hawak nya naman ako gamit ang kaliwang kamay nya.

My eyes lowered at his hand... it's the first time he's holding me as if he doesn't want to let me go. As I stare at our hands, I couldn't help but think how perfectly his hand fitted with mine. Shit? What did I just think? I couldn't help it when my cheeks burned at what I just thought. Grabe, pinagnanasaan ko si sister Ashton?

Napailing ako at bumitaw sa pagkakahawak sakanya. Tumingin ito sa akin nang maramdaman ang aking galaw at balak pang kuhanin muli ang kamay ko nang magsalita ako.

"We'll cover you," Wika ko nalang. Nakuu, sabihin nya lang if inggit sya sa maganda kong daliri!

Mukhang naintindihan nito kaya ang pinapahiwatig ko kaya tumango ito. Napatingin ako sa matanda na nasa gilid at sa klase ng damit na soot nito. They're wearing the same outfit, just like what Ashton and the others are wearing. Manipis. Lamigin pa naman ang matatanda.

Napatingin ako sa mga kasama kong nag iisip ng plano kung paano kami aalis. Sa sobrang excited kasi, hindi na nakapagplano. Tumingin sila sa akin. I signaled them to wait as I slowly walked to where the grandmother is.

Isa isa kong binuksan ang butones ng damit ko. Nasa pang-apat na botones na ako ng pigilan ako ni Ash na ngayon ko lamang napansin na naibaba na pala si Aemie dahil hindi na nito buhat. I tried to look at her and saw that Felix is the one carrying her.

My attention turned to Ashton when I heard him speaks.

"What are you doing? May balak ka bang maghubad dito?" Natataranta nitong sabi habang pilit binabalik ang butones ng damit ko. My eyes widened but I couldn't even speak. Napakalapit nya sa akin at naaamoy ko ang natural na mabango nyang amoy kahit na buong araw yata silang kinulong sa kulungan na iyon at walang ligo.

So unfair! Bakit may mga taong kahit pawisan na, hindi pa naliligo pero mabango pa 'rin?

At bakit kahit pang-mental hospital ang suot nilang uniform- ngunit kulay asul, ay bagay pa rin sa kanya?

Pinigilan ko ang kamay nya mula sa pagsasarado muli ng mga butones ng suot ko at pinaliwanag ang dahilan ko kung bakit ako naghuhubad.

"Lola needs this uniform, Ash." I said calmly, yet he only glared at me.

"And you're going to walk there, naked?" Halata ang pagkaasar nito sa akin.

I pinches his nose gently that made him dumbfounded. Kahit galit, ang gwapo. Kaso hindi kami talo. Sayang.

Medyo crush ko pa naman siya.

"Of course not! I'm wearing something underneath! Ano akala mo sakin, maghuhubad?" Inirapan ko ito. Natigilan naman ito sa aking sinabi. Oh ano ka ngayon, Ash? Cat got your tongue?

"Let me see then," Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. I saw him smirking at me before he pulled me somewhere. Pinwesto nya ako sa pader at pinaharap ako sakanya kaya habang hinaharangan ang view ko sa iba. I looked at them and saw them watching us.

"Alright babe, you can undress." Tumaas baba ang kilay nya na syang dahilan para mapatawa ako ng malakas. For sure nakatingin ang iba sa amin ngunit wala akong pake. I pinch both of his cheeks.

"Ang cute mo Sis!" natutuwa kong sabi dahil tuwang tuwa talaga ako! Ngunit sabay-sabay na nagsi-ubuhan sila- ang mga kasama kong pumunta rito at ang mga kasama namin sa bus noon nang marinig ang aking sinabi.