Ev Arkadaşım

'Sevgilim, sanmıyorum.'

"Hayat beklemediğimiz süprizlerle doludur her zaman. Onlar da olmasa hayatın bir tadı kalmazdı zaten. Benim başıma gelen en güzel süpriz senin gülüşün oldu bu hayatta. Aslında uzun zamandır hayatımda olan ve önceden fark etmediğim için pişmanlıklar duyduğum o gülüşü geçte olsa hayatımın merkezine yerleştirdim. Hayatım da devrim niteliğinde değişikler yapan o gülüş kötü geçmişimi silip süpürdü daha anlamlı kıldı hayatı bana. Hayatın kötülüğünden iyiliğine çıkardı oda yetmezmiş gibi beni aşık yaptı. Aşk adamı değiştirirmiş sözünü burda çürütmüş oluyorum onun gülüşü adamı değiştirirmiş, beni senin gülüşün değiştirdi. Sen güldüğünde gökkuşağının yedi rengi anlamsız kalıyor yanında. O gülüşü görmeden yaşamak öyle zor ki. Umudun kendisi.Seni sana anlatmak en güzel duygu benim için. Her ne kadar inatçı olsan da her ne kadar gülüşüm güzel demesen de güzel hanımefendi. Beni zaten gülüşün ilgilendiriyor. Her gece kafamı yastığa koyduğumda gülüşünü düşünüp uyumak en güzel duygulardan biri bence.  Ve sabah uyanır uyanmaz gülüşün aklıma geliyorsa bundan daha güzel bir duygu olamaz benim için.  Bunlara artı olarak hayaller ve gece sayıklamalarını katmak da lazım. Hayatım boyunca tek şey istedim, dünyaya sonuçta bir kez geliyoruz. Doğum tarihim ile ölüm tarihim arasına bir aşk sığdırmaktı ve o iki tarih arasında sen olmalısın sevdiğim. Önce gönlüme gelip baş tacı oldun daha sonra aşk yaptın gönlümde. Bir mucizeye ihtiyacım vardı Allah seni çıkardı karşıma işte . Sen sevgilerin, mutlulukların ve hayattaki bütün güzellikleri hak ediyorsun. Ben bunları sana yaşatmaya çalışıyorum. Senle aynı havayı solumak bile mutluluk veriyor bana güzelliğim.Yanımda uyu istiyorum sadece ömrümün sonuna kadar hiç bir şey yapmadan senin uyuyuşunu seyredebilirim birtanem.
Sen uyurken saçlarınla oynarım mesela yüzünü okşarım. Gözlerinden öperim seni ve hiç bıkmam. O an dünyada seni seyretmekten daha güzel daha önemli hiç bir şey yokmuş gibi. Nefes alıp verişini dinlerim.Öyle huzurlu uyurum ki mutluktan kalbim durucak gibi olur. Sen göğsümde  uyurken izlenen filmlerin hepsi güzel mesela. Fonda senin nefesini dinleyerek film izlemek sonra o huzurun içinde uyumak.
Söylüyorum sana nefesin bana huzur veriyor diye. Ben seni sev.."

Poyrazın bana yazdığı notu okurken gözümden yaşlar süzülüyordu. Ben böyle bir şey hak etmedim. Hayat o kadar karışık ki ayak uydurmak gerçekten çok zor. Daha dün sevgiliniz olan bir kişi, şimdi hiçbir şeyiniz. İnanabiliyor musunuz?

En baştan alalım. Rüzgar beni seviyordu. Güneşle sevgili oldular. Ve birkaç gün önce Hazalla yakındı.

Poyraz ise kesinlikle beni seviyordu ama bunu bana niye yaptı?

Dün Galata kulesindeyken Poyraz bana bu notu verdi. Her şey güzeldi. Eve döndüğümüzde öğrendiklerime kadar. Güneş beni dışarı çağırdı ve birkaç şey anlattı. Sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu.

'Sana ondan uzak durman gerektiğini söylemiştim ama sen beni dinlemedin. Bak ne oldu şimdi? Ah Ömür, sen Poyrazın sana aşık olduğunu falan mı düşündün? O sadece seni kullandı. Benden intikam almak için. Ama ben ne yaptım? Buna izin vermedim. Poyrazla arama mesafe girmesini engelledim. Ve ne oldu biliyor musun? Şu an karnımdaki bebek.'

Bu sözleri duyduğum an hiçbir şey hissedemedim. Kalbimin attığını hissedemedim. Böyle bir şey olması imkansızdı. Saçmaydı. Bunun bizi ayırmak için bir oyun olduğunu düşünmüştüm en başta. Sonra devam etti.

'Biraz mantıklı ol Ömür. Poyraz bana karşı çok sinirliydi hep. Ama o gece her şey çok güzeldi. Bunu o da kabul etti. Ama olan oldu maalesef . Sonra içi rahat etmedi Poyraz beyin. Aldı seni Galata Kulesine götürdü. Kesin sana da efsaneden bahsetmiştir. Tıpkı bana yaptığı gibi.'

O an kendimi o kadar değersiz hissetmiştim ki. Ben ilk olduğumu düşünmüştüm. Ama değilmişim.

'İster inan ister inanma Ömür. Gidip Poyrazla da konuşabilirsin tabi inkar eder kendisi. İlerleyen zamanlarda göreceksin ama. Sen de o da. Ve bu çocuğun doğmasına hiçbir şey engel olamayacak!' diyerek gitti.

Kimseyle konuşmadım o zamandan beri. Sadece düşündüm. Poyraz bana böyle bir şey yapmazdı. Bunu biliyordum. Ama bir yanımda huzursuzdu. Bu durumu önyargıyla yaklaşmak saçma olacaktı. En iyisi Poyrazla konuşmaktı.

Telefonumu açtım. Aşırı derecede bildirim ve cevapsız arama vardı. Poyrazı aradım.  Birkaç çalıştan sonra açtı.

'Meleğim nerdesin? Seni çok merak ettik.'

'Poyraz, konuşmamız gerek.'

'Sesin niye böyle, noldu, iyi misin sen?'

'İyiyim merak etme. Herkese söyle. Sadece biraz yalnız kalmak istedim. Düşünmek için.'

Duraksadı.

'Neyi düşünmek için?'

'Seninle de bu konuşuyu konuşmak istiyorum. Güneş ve biz.'

'Güneş ne alaka?'

Sesi aniden soğumuştu.

'Konuşucaz işte.'

'Sana bir şey mi dedi Ömür?'

Hemen ciddileşti. Bana kızdığında Ömür derdi, peki şimdi niye bana isminle hitap ediyordu?

'Saat 2 de ağaçevde ol Poyraz.'

'Pekala sevgilim..."

Sevgilim? Sanmıyorum.

******