Ev Arkadaşım

'Alışmak zorundayım.'

Belki de beğendi. Yani ben gözlerinden bunu çıkarmıştım.

'Çok güzelsiniz.' Dedi Rüzgar.

Gülümsedim.

'Hadi o zaman çıkalım.'

Olum topuklularla çok zor. Pata küt merdivenlerden inmeyi başardım ve ZAFER!

Arabaya bindiğimizde camdan bakmaya başladım. Gözümü dikiz aynasına çevirdiğimde Poyrazın bana baktığını gördüm.Kafamı çevirirken cama vurdum. O eğer normal olsaydı buna gülerdi, ama şimdi bakışları ne biliyim değişikti. Bu hoşuma gitmiyordu. Okula geldik ve arabadan indik. Burdaki kızlar çok güzeldi. Elbiseleri olsun saçlar falan manken gibilerdi. Ben biraz sade kaçtım. Bizi büyük bi salona getirdiler.

'Siz burda eğlenin biz kulisteyiz.'

'Tamam.'

Etrafa göz gezdirdim. Yakışıklı çocukta vardı açıkçası. Hatta gözüme bi tane kumral kestirdim. Bön bön bakıyorken gözlerini bana çevirdi. Ahanda REZİLLİK. Ama sonra bana gülümseyince ben de gülümsedim.

'Sen neye gülümsüyorsun bakiyim.' Dedi Hazal.

'Hiiiiç.' Dedim masum görünerek.

'Merhaba.'

Aha işte kumral çocuk yanımıza geldi.

'Merhaba.' Dedim gülümseyerek.

'Ben Atakan. '

'Ben Ömür, bu da arkadaşım Hazal.'

'Sizi daha önce hiç görmedim?'

'Biz misafiriz. Şey Poyrazla Rüzgarı tanıyor musun?

Surat ifadesi kayboldu.

'Evet?'

'Biz onlarlayız.'

'Anladım.'

Biz böyle muhabbet ederken sahneye bi kız çıktı. Turuncu elbisesiyle çok şeker duruyordu.

'EVET ARKADAŞLAR OKULUMUZUN DÜZENLEDİĞİ PARTİYE HEPİNİZ HOŞGELDİNİZ!'

Şak şak şak şak şak şak

'ŞİMDİ AÇILIŞ ŞARKIMIZLA POYRAZ ESEN KARŞINIZDA'

Kızların çığlıkları arttı. Yapmacıklar. Poyraz elinde gitarla sahneye 32 diş sırıtarak geldi. Gözleri etrafı arıyordu ve o an gözlerimiz buluştu. Sonra yanımda duran Atakan' a baktı.

'Evet arkadaşlar bu şarkı Yalın'dan sevipte kavuşamayanlara gelsin.' Dedi gülerek. Gitarını hazırladı. Derin nefes aldı ve uzun parmakları ile gitarın tellerini okşamaya başladı.

Dün hayat durdu benim için

Sanki bugün her şey farklı

Sanki bu ev benim değil

Bu nefes bana zararlı

Alışmaya çalışmak diye birşey yok

Alışmak zorundayım

Üzülmemek diye bir şey yok

Üzülmem gerek

Severek unutmak olur iş mi

Bilerek uçuruma önden atlanır mı ki

Kaybettiğinin yerine ne koysan dolmaz

Boş bırakacağım yerini hep bomboş

Alışmaya çalışmak diye birşey yok,yok.

Son kelimeyi söyledikten sonra gözlerimiz buluştu. Sesi mükemmeldi. Böyle gitar çalıp şarkı söylicek olması aklımın ucundan geçmezdi.

'EVET POYRAZ'A ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUZ. VE ŞİMDİ SIRADA OKUL GRUBUMUZ.'

Evet. Poyraz yine çıktı bu sefer elinde bi elektro gitar vardı. Sanırım bu sefer Rüzgar şarkı söyliyecekti. Arkada bi baterist bi de gitar çalan çocuk vardı. Bu sefer ki şarkı coşkuluydu. Herkes dans etmeye başladı.

'Dans edelim mi?' Dedi Atakan.

Canım pek istemiyordu ama eğlenmeye gelmiştim. Olanları unutmaya gelmiştim.

'İyi olur.' Diyerek bana uzattığı eli tuttum. Poyraza baktım. Çığlık atan kızlarla gülüşmekteydi. Önemsemeden Atakan'a baktım. Ve dans etmeye başladım. Atakan komik yüz ifadeleri yapmaya başlayınca gülmeye başladım. Hunharca gülüyordum.

'Biraz içelim mi?' Dedim. Kafamı dağıtmalıydım.

'Olur.' Dedi ve içeceklerin oraya gittik.

'Şey ben bunlardan hangisini içersem sarhoş olurum. Daha önce hiç içmedim.'

Güldü.

'Ne ya?!'

'Tamam al bak bu olabilir.' Dedi.

'Süpermiş.' Dedim ve kafayı diktim. Bunu tekrarladım. Bir, iki, üç, dört. Saymayı bıraktım.

'Ömür yeter. Alışkın değilsin belli ki.'

'Yetmez Atakan. Yetmez.'

Beynimin uyuştuğunu hissediyordum. Bacaklarımı kontrol edemiyordum.

'Ben eve gitmek istiyorum Atakan.'

'Tamam ben götüriyim seni.'

'Gerek yok.' Dedi buz gibi bir ses. Bu ses tanıdıktı yoksa? Poyrazdı bu.

'Ben Ömür'ü eve götürürüm.'

**********

UMARIM BEĞENDİNİZ. VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM CANLARIM.

*Sizce ne olucak?*