Ev Arkadaşım

'ÖMÜÜÜÜÜĞĞĞĞĞRRR'

MEDYA : RÜZGAR

  Kandan korkardım, nefret ederdim. Ailemi kan içinden gördüğümden beri benim için bir fobi olmuştu. Ve şu anda dudağım patladı. Yerden kalktığımda yanımda Poyraz yerine Rüzgar'ı gördüm. Endişeyle bana bakıyordu. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Hayır bunun sebebi düşmem, canımın acısı değildi. Ailemdi. Onları özlemiştim.

'İyi misin Ömür?' Dedi Rüzgar. Abi düşüren Poyraz, endişelenen Rüzgar. Höm peki.

'Hak etti.' Poyraz bunu bana bakmadan dedi ve umursamadan pizzasını yemeye devam etti. Helal süper devam.

'Oğlum kızın dudağı kanıyor.' Poyraz umursamadı. Şaşkınşıktan ağzım açık kaldı.

'Sen var ya sen tam bir pisliksin.' Diyerek kalktım ve evden çıktım. Dudağım kanıyordu ama umrumda değildi. Nasıl bu kadar umursamaz olabilirdi. Gerize.. Ah kafam.

'Pardon ya, görmedim'

Başımı kaldırdım ve...

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM.

Allahım bu nedir. Çocuk taş mübarek.

Siyah dağılmış saçlar... Gözler..

'İyi misin, çok özür dilerim.'

'Aa yok önemli değil. ' İyi bare kekelemedim.

'Ben Bulut. Sen yeni komşum olmalısın. Hemen yan evdeyim.'

'Ben de Ömür. Evet taşınmaya başladık. '

'Tanıştığıma menun oldum.'

'Ben de.' Dedim gülümseyerek.

'ÖMÜÜÜÜĞĞĞĞRRR'

Arkamdan bi böğürme. Dönmemle Poyraz'ın yanıma gelmesi bir oldu.

'Oo Poyraz.' Bulutun gözleri keskinleşti.

'Oo Bulut, yeni komşum.'

'Ne yani birlikte misiniz?' Şaşırdı.

'Malesef. ' dedim. Dudağımdaki kana dokundum. Durmamıştı.

'Ne oldu, gel pasuman yapalım.' Bulut bunları söylerken hafifçe dudağıma dokundu. O an Poyraz;

'Gerek yok hallediriz biz.' Diyerek kolumdan sürükledi. Bulut'a hiçbir şey diyemeden uzaklaştık.

'Ya gerizekalı bıraksana.'

Ses yok.

'Öküz bırak dedim'

Ses yok.

'Limon bırak canım acıyor. '

Ses yok ama bıraktı. Bir hışımla bana döndü.

'Özür.' diye fısıldadı.

'Efendim?' Duymuştum ama tekrar duymak komik olucaktı.

'Özür.'

'Anlayamadım.'

'ÖZÜR DİLERİM.'

'Tamam ne bağırıyosun kıro.'

Güldü.

'Sen çok değişik bir kızsın. '

'Ne anlamda?'

'Bilmiyorum '

Küfür mü etti iltifat mı etti anlamadım ama neyse.

'Bulutla aranızda ne var?' Gülümsemesi soldu.

'Hiçbir şey. '

'Hi anladım'

***

'Şadan sultan ben geldim'

'Oo şekerparem gel yemek koyayim.'

'Yok babaanne ben yedim.'

'Ne yedin yavrum.'

'Pizza'

'Yavrum onlar çok zararlı.. bla bla.'

Babaanem yine nasihatlara başladı. Kafamı sallayıp odama çıktım. Eşyalarımı toplamaya başladım. Kıyafetler, kitaplar falan. Sonra gözüm Şans duvarıma takıldı. Evet orası benim şans duvarımdı. Baştan aşağı resimlerimle kaplıydı. 1.sınıfta pasta yerken, annemle sarılırken, babamın sırtındayken. Aşağılara doğru indiğimde değişen tek şeyin yanımdakiler olduğunu biliyordum. En son Hazalla dil çıkaran bi resim yapıştırmıştım. Hayır bu ergence degil bence gayet sempatik. Belki o evde de yaparız. Poyraz falan dil çıkararak düşünsene kızım. (Düşünemedi) Her şeyi mi topladım.Sıcak bi duş alıp uyumak en iyisi.

*3 GÜN SONRA*

'Benim işim bitti fiyu.'

Hazal ile erkenden gelip eşyalarımızı yerleştirdik. Artık burada yaşayacaktık. Babaannem ile vedam zor olmadı ne de olsa evlerimiz yakındı ben sürekli ona gidicektim. Okulumda yakındı. Zaten şu işler yüzünden onu da ihmal ettik. Devamsızlık 10 gün bizim kaldı 7 gün hadi hayırlısı.

Poyraz ve Rüzgarda yerleşmişlerdi. Hadi bakalım başlıyoruz.