AFLW 12: The Attack, Stolen Night

977 36 6
                                    

AFLW 12: The Attack, Stolen Night

***

Princess Yuki POV

Malakas na sigawan ang nagbalik ng aking huwisyo. Palatandaan na tapos na ang palaro at ang parangal na lang ang hihintayin ng mga taong nanonood. Bago ko pa makalimutan ang tunay na dahilan kung bakit ako nandito ay kumalas na ako sa yakap niya.

"I have to go." Nakayuko na aking wika. Hindi ko magawang salubungin ang kanyang paningin. Marahan niyang binitawan niya ang Aklat ng Impormasyon.

Walang salita ang namutawi sa kanyang labi ganun din sa akin. Alam naming pareho na maaaring mangyari kapag may naglakas-loob sa aming magsalita. Mga salita na nais naming sabihin at ipaalam sa isa't isa subalit hindi namin magawa.

I stood in front of him silently while lowering my head for a few minutes. Then, I turn around and walk away without a word and without looking back. I can feel his stares burning my back while I slowly walk away from him.

"I love you, Shan. I will, as long as I live. Whatever happens." Chase whispered.

I was a few steps away but I still heard what he says and that made me stop in instant. And again, my tears started to fall. I wipe the tears in my face and composed myself.

"And I love you too, Chase. Always will. Wherever I am." I replied in whisper too. Even though I'm not sure if he can hear it. Without another word I ran towards the crowd hoping to hide myself from him. Although I know he won't try to follow me.

Naglakad ako pabalik ng Hotel ng nakayuko habang patuloy sa tahimik na pag-iyak. Hindi ko napansin ang taong mabilis na tumatakbo pasulubong sa akin. Isang malakas na impact ang nagpabagsak sa akin sa sementadong daan. At nakahanap ako ng dahilan upang tuluyang umiyak. Ginawa kung dahilan ang sakit na aking naramdaman sa aking pagbagsak.

"Hey, are you okay?" Tanong ng taong marahil ay nakabangga sa akin.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang ako sa pag-iyak. Tumigil lang ako ng maramdaman ko na nagpa-panic na siya sa kaka-iyak ko. Nag-angat ako ng paningin upang makita ko ang mukha ng salarin.

I gasp when I saw his face. "Prinsipe Daisuke?" I murmured quietly.

"What did you say?" He ask. It seems like he didn't heard what I said.

I sigh and wipe my tears away. Tumayo ako at pinagpag ang alikabok na dumikit sa jeans ko.

"I said, I'm fine." I give him a small smile before starting to walk away.

Bago pa ako tuluyang makalayo isang kamay ang humawak sa braso ko para pigilan ako. I turn around to see Prince Daisuke holding my arms. He let go and put his hands in his jeans pocket.

"I'm sorry, but it's not everyday that I got a chance to encounter a pretty girl like you." I raise my eyebrow with what he said. He just give me a charming smile. "So, I won't let this chance slip away. My name is Hideki. May I know your name?"

He offer his hands for a handsake. I stand there not knowing how to react. It's just that -- I'm not expecting something like this coming from the youngest Prince.

"Uhm," I composed myself and give him a faint smile. "My name is Shandra. Please to meet you Hideki."

Tinanggap ko ang pakikipagkamay niya at pinanindigan ang pagpapanggap na ngayon ko lang siya nakita at nakilala. Hindi ko ipinahalata na alam ko na isa siyang Prinsipe.

Dinala niya sa mga labi ang aking kamay at hinagkan ang likod nito. A small tint of pink crept to my cheeks. It's not everyday to experience this kind of chivalry, not even in the Imperial Palace or in our Kingdom.

A Fairy Tale Like WorldWhere stories live. Discover now