(26) επιτέλους μαζί.

7.2K 426 3
                                    

Δεν μπορεί.. Δεν γίνεται. Δεν δεν δεν. Ο Άλεξ δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου. Ψέματα μου λέει. Αποκλείεται. Απλά αποκλείεται. Άρπαξα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο την Φαίη.

«Φαίη το όνειρο! Το όνειρο γαμωτο αυτό ήταν!» με κλάματα προσπαθούσα να της εξηγήσω αλλά δεν καταλαβαινε. 

«Μωρό μου ήρεμα σε παρακαλώ και σταμάτα να κλαις. Μου λες ότι το όνειρο βγήκε αληθινό; Το γράμμα γράφει οτι ο Άλεξ είναι ερωτευμένος μαζί σου; »

«Ναι ναι ναι αυτό γράφει Φαίη αυτό. Έχω πάθει κρίση δεν υπάρχει.» πήγα να μιλήσω όμως ένας θόρυβος με διέκοψε απ'εξω. Τρόμαξα και άφησα το κινητό στο τραπέζι. Άκουσα την φωνή του. Ήταν ακόμα εδώ;

Άνοιξα την πόρτα και τον αντίκρισα να κάθεται στα σκαλιά. Απότομα γύρισε και με κοίταξε όρθιος. Έτρεξα στην αγκαλιά του και τον τύλιξα στα χέρια μου. Εκείνος δεν έκανε κίνηση.. Έμεινε απλά ακίνητος. Έκανα ένα βήμα πίσω για να τον έχω μπροστά μου και τα χέρια μου ακούμπησαν τα κόκκινα μάγουλα του.

«Άλεξ μου.»

«Γιατί ήρθες;..» είπε σχεδόν κοφτά.

«Γιατί σε θέλω. Γιατί είμαι και εγώ ερωτευμένη μαζί σου.»

Είχε μείνει να με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας χωρίς να ξέρει τι πρέπει να πει. Ξαφνικά όλα αυτό μετατράπηκε σε χαμόγελο το οποίο με φίλησε γλυκά και παθιασμένα. Τα χέρια του αγκάλιασαν την μέση μου και εγω είχα αφεθεί σε εκείνον. Ήθελα όσο τίποτα να τον τραβήξω μέσα αλλά από στιγμή σε στιγμή ο αδελφός μου θα ήταν εδώ.

Διέκοψα το φιλί μας και του μίλησα.

«Αύριο..Έλα να με πάρεις. Θέλω να μιλήσουμε.» χαμογέλασα.

«Εντάξει μικρή μου 7:30 θα είμαι εδω» με φίλησε και έφυγε.

Με χοροπηδηχτα βήματα μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα.

*Νεφέλη γαμωτο!!*

Εμ από που ακούστηκε αυτό; γτφ; Ιιιι η Φαίη ρεε! Άρπαξα το τηλέφωνο και της μίλησα.

«Αγάπη συγνώμη!»

«Μαλακα είσαι σοβαρή; πριν πέντε λεπτά σε άφησα χαλιά και τώρα πετάς από την χαρά σου.»

Αυτή τη φορά της τα εξήγησα όλα από την αρχή και τότε κατάλαβε. Γέλαγε σαν χαζή. Μα καλά που το βρίσκει το αστείο δηλαδή; είναι μια πολύ ωραία ιστορία αγάπης. Nottt. Χαχαχαχα.

[**]

«Δηλαδή για να καταλάβω.. Με θες 5 μήνες, φοβοσουν να το πεις, όλα αυτά στο νοσοκομείο, στο μπαρ και γενικά τα έκανες γιατί με ήθελες και εχθές ζήλεψες τον Γιάννη;»

Home For Two. Where stories live. Discover now