Οι μέρες περνούσαν και εμείς περνούσαμε υπέροχα στην όμορφη Νάξο. Καθημερινά έξω, μπαρ, κρέπες, παγωτά, φαΐ γενικότερα..θαλασσα και μια και μοναδική φορά σε αξιοθέατα. Τους το έχω παράπονο που δεν με πήγαν σε διάφορα μέρη. Κατά τα άλλα όλα πολύ ωραία. Ο Δημήτρης μετά την τελευταία φορά δεν με ξανά πλησίασε.. Για την ακρίβεια δεν ξανά πλησίασε κανέναν από τα παιδια.. Έβγαλε εισιτήριο και έφυγε πριν από εμάς κιόλας.. Στεναχωριέμαι που του φερθηκαμε έτσι αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να καταλάβει..
Αυτή τη στιγμή είναι βράδυ και είμαστε στο πλοίο για τον γυρισμό.. Όλοι τους κοιμούνται και εγώ κάθομαι μόνη γεμάτη σκέψεις για την τελευταία εβδομάδα.. Πέρασα πολύ ωραία γενικότερα! Ήταν οι πρώτες μου διακοπές και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ! Με τους δυο κολλητούς μου, και το αγόρι που αγαπώ τόσο..μακριά απο την καθημερινότητα.
[**]
«ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΙΜΗ; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 4 ΜΗΝΕΣ ΣΕ ΚΟΜΜΑ. ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΕΣΙΜΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ΤΟΣΟ. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ.» άκουγα φωνές για πρώτη φορά ξανά..
«Σας παρακαλώ ηρεμήστε.. Ξέρω πως είναι άσχημο για εσάς αλλά το πέσιμο της ,της προκάλεσε εσωτερική βλάβη και δεν έχει μπορέσει να επικοινωνήσει μαζί μας μέχρι τώρα.. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να πάτε δίπλα της.. Να της κρατήσετε το χέρι και να της μιλήσετε.. Αν φωνάζετε την ταράζετε..»
Άκουσα βήματα να έρχονται προς τα εμένα.. Ποιος είναι; ποιος είναι; ρωτάω αλλά κανείς δεν απαντάει.. Ίσως γιατί δεν με ακούνε.. Δεν πρέπει να με ακουνε..Τι γίνεται; ποτέ γυρίσαμε από την Νάξο; πότε; πως βρέθηκα εδώ τι έγινε;
«Ζωή μου.. Σε παρακαλώ πολύ.. Ξέρω ότι με ακούς.. Ξέρω ότι κάπου εκεί μέσα σε αυτό το υπέροχο σώμα είσαι εσύ. Ακόμα βρίσκεσαι. Και μη χαθείς.. Έλα πίσω σε εμένα.. Μου λείπεις.. Σε όλους λείπεις.. Έχασες τα όμορφα γενέθλια σου.. Έχασες τα δικά μου γενέθλια.. Κάναμε τόσα σχέδια εγώ με τα παιδιά για εκείνο το όμορφο πάρτι.. Όμως δεν ξύπνησες για να το δεις.. Δεν ξυπνησες να μου πεις χρονιά πολλά.. Δεν ξύπνησες να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί.. Με άφησες μόνο.. Σε παρακαλώ λοιπόν.. Έλα πίσω.. Άνοιξε τα ματάκια σου.. Πες μου μια κουβέντα.. Νιώθω όλες τις ενοχές του κόσμου.. Εγώ φταίω που έπεσες από τις κερκίδες στο προαύλιο..εχεις να μου μιλήσεις από τότε.. Μη μου κρατάς κακία, με σκοτώνεις καρδιά μου.. Σαγαπω τόσο για να σε χάσω έτσι απλά.. Εγώ φταίω που έπεσες.. Δεν σε κράτησα δυνατά.. Μου έφυγες από τα χέρια.. Μια καλή κίνηση πήγα να κάνω και μου έφυγες.. Σε παρακαλώ μίλα μου.. Σε εγκληπαρω πεθαίνω εδώ πέρα μόνος μου. Είσαι η ζωή μου.»
YOU ARE READING
Home For Two.
Teen Fiction«Άλεξ σε θέλω, τώρα.» είπα και εκείνος με τράβηξε κοντά του. "Σ'αγαπώ μωρό μου.» είπε πριν ενώσει τα χείλια μας. Νεφέλη: Κεντρικός χαρακτήρας, τσαμπουκαλου αλλά και ντροπαλή, πανέμορφη αλλά και κάποιες φορές πολύ πεισματάρα, ερωτευμένη με τον κολλ...
