«Γιαννοπουλου παιδί μου, έχασες κάτι και κοιτάς το πάτωμα; Ζήτησα την αμέριστη προσοχή σας στον πίνακα και εσύ με γράφεις;» αυτή όλο μιλάει μιλάει μιλάει και εγώ την γράφω.. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Δεν είναι εύκολο..
«Με συγχωρείτε, μπορώ να βγω εξω; δεν νιώθω καλά.» είπα και την κοίταξα
«Ναι, φυσικά μπορείς.. Μήπως σε έπιασε ζαλάδα ή κάτι; Είναι όλα καλά; να πάρουμε τηλέφωνο την μητέρα σου;»
«Καλά είμαι κυρια απλά θέλω λίγο αέρα..» ανοιξα την πορτα και βγήκα στο προαύλιο.. Έκατσα στα σκαλιά που έγινε.. Αυτό που έγινε τέλος πάντων.. Είναι περίεργο να νιώθω ότι ζω τέσσερις μήνες, ενώ δεν ισχύει, και τώρα να σκέφτομαι ότι είμαι εδώ από όπου σταμάτησα.. Ενώ νιώθω πως δεν σταμάτησα εδώ. Δεν έχω ζήσει. Δεν με έχουν δει να ζω,με έβλεπαν μόνο σε ένα γαμωκρεβατο να έχω κλειστα τα μάτια μου. Μόνο αυτό μπορούσα να δώσω; ΜΟΝΟ;
Με έπιασαν τα κλάματα, έκλαιγα δυνατά και ήθελα να τσιρίξω από τα νεύρα μου.. Έκλαιγα από νεύρα, θυμό, στεναχώρια όχι τόσο.. Αλλά όλα μαζί σε ένα συνδυασμό κάνουν ότι χειρότερο υπάρχει. Πετάω ότι βρω μπροστά μου.. Κουτάκια από καφέδες, χαρτιά, τη τσάντα μου και κοιτάω οτιδήποτε βρω. Είμαι σχεδόν απελπισμένη. Δεν μπορώ να δράσω αλλιώς! Το κλάμα είναι ότι όντως έχει απομείνει!
«ΝΕΦΈΛΗ ΤΙ ΈΠΑΘΕΣ ΣΤΑΜΆΤΑ!» ακούστηκε ο Άλεξ. Ερχόταν προς τα εμένα. Οχιι, όχι εσύ. Φύγε μακριά.
«Μη με πλησιάζεις. Φύγε. Πήγαινε για μάθημα! ΦΥΓΕ!»
«δεν σε αναγνωρίζω Νεφέλη! Τι στο διαολο έχεις πάθει γαμω το κέρατο σου μου λες; Ξεκόλλα και πες μου τι έχεις πάθει από τη μέρα που συνήλθες!» μου φώναζε.. Όπως και στο όνειρο μου..
«Φύγε. ΦΥΓΕ. Σε μισώ. Εσύ φταις για όλα. ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ. Δεν θέλω να σε βλέπω μου κάνεις κακό ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ ΦΥ-ΓΕ.»Τώρα του φωνάζω εγώ.. Του φωνάζω πολύ.. Όσο δεν έχω τολμήσει ποτέ στη ζωή μου.
«Με κάνεις να νιώθω πολύ άσχημα.. Σε παρακαλώ όχι έτσι.. Ξέρω ότι φταίω άλλα σε παρακαλώ σταμάτα με πονάς πολύ..»
«ΟΣΟ ΜΕ ΠΟΝΕΣΕΣ ΕΣΥ; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ. ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΖΩ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ Ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. ΟΤΙ ΕΛΕΓΕΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΡΕΛΕΝΟΜΑΙ. ΧΕΣΤΗΚΑ ΠΟΥ ΈΠΕΣΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΩ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΙ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑ;»
«Νεφέλη τι; Τι στον πουτσο λες τι πληρώνεις εξαιτίας μου και για ποιες ψευδαισθήσεις μιλάς;»
YOU ARE READING
Home For Two.
Teen Fiction«Άλεξ σε θέλω, τώρα.» είπα και εκείνος με τράβηξε κοντά του. "Σ'αγαπώ μωρό μου.» είπε πριν ενώσει τα χείλια μας. Νεφέλη: Κεντρικός χαρακτήρας, τσαμπουκαλου αλλά και ντροπαλή, πανέμορφη αλλά και κάποιες φορές πολύ πεισματάρα, ερωτευμένη με τον κολλ...
