Home For Two.

(34)Γυαλια καρφιά

«Καλά η πισίνα είναι υπέροχη. Αα παιδιά ήρθαν οι καφέδες ποιος θα βγει να πληρώσει;» φώναξε η Φαίη.

"εγωω" ακούστηκε από το βάθος ο Γιώργος όπου έβγαινε από τη πισίνα για να πληρώσει.

Ξαφνικά ένιωσα δυο χέρια να διαπερνούν την μέση μου απαλα..ενα τράβηγμα, και ήμουν πάνω του κολλημένη.. Πλάτη με θώρακα, και εγώ ηλεκτρισμένη.. Άφησα ένα τρέμουλο πάνω του και εκείνος γέλασε.. Έλεος πια! Τόσους μήνες μαζί και να μη μπορώ να το ξεπεράσω αυτό; κάθε φορά τρέμω, ανατριχιάζω.

«Χαχα..» άφησε ένα μικρό γελάκι..

«Τι..» είπα με φωνή ηδονής..

«Δεν θα φύγει ποτέ αυτή η συνήθεια έτσι; πες το μου γιατί λατρεύω να σε κάνω να καις σε ένα μόνο άγγιγμα.. Γιατί μετά σκέφτομαι τι άλλα πράγματα μπορώ να κάνω..» είπε πονηρά και με φίλησε στο λαιμο..

Εντάξει. Τώρα όχι απλά τρέμω, σεισμός 11 Ρίχτερ έγινε. Μου έχει βάλει φωτιά. Λατρεύω όταν το κάνει αυτό. Και αυτά τα γαμημενα λόγια που με τρελαίνουν. Δεν πρέπει να πιστεύουμε σε λόγια. Ειλικρινά δεν πρέπει. Είναι μεγάλο ηθικό δίδαγμα να μη πιστεύουμε σε λόγια. Τα περισσότερα είναι ψεύτικα.

Αλλά δεν μπορώ, κάθε φορά που λέει κάτι είναι σαν να το διαβάζω αυτόματα χωρίς καθυστέρηση και να τον θέλω όλο και πιο πολύ.. Υγρά φιλιά στο λαιμό μου και χάδια σε όλο μου το σώμα. Ηδονή!

«Άλεξ μη.. Δεν.. Δε μπορώ να κρατηθώ θα τρελαθώ και θα σου ορμηξω..» είπα και γέλασε

«Μωρό μου καντο.»

Καλέ τι λεει αυτό; Πάει καθόλου καλά;  Έχει τουλάχιστον 2 άτομα εδώ.

«Τι λες καλέ; κοίτα πόσοι είναι εδώ!»

«Σοβαρά; είναι δύο άτομα! » είπε και με κοίταξε..ξέρει ότι ντρέπομαι..

«Αφού ξέρεις..»

Με κοίταξε αδιάφορα και απομακρύνθηκε. Εε καλά, θα κάνει κάτι και δεν θα το καταστρέψω εγώ; Αλλά έχω άδικο; όχι πείτε μου εδώ και τώρα αν έχω άδικο.

[**]

Η μέρα πέρασε και ήταν αργά το βράδυ. Καθόμασταν και οι τέσσερις στο δωμάτιο του Γιώργου και της Φαιης και πίναμε μπύρες. Λέγαμε ιστορίες από παλιά και είχαμε λιώσει από τα γέλια.

Τον Γιώργο τον γνώρισα στην 3η γυμνασίου, ενώ την Φαίη την ξέρω από το δημοτικό. Ποτέ δεν μιλάγαμε. Μέχρι την πρώτη γυμνασίου που έγινε το μοιραίο. Ένα αγόρι μας ένωσε. Και οι δυο ξετρελαμενες μεχρι αηδίας μαζί του. Εκείνος; εκείνος ο μαλακας έπαιζε και με τις δυο μας. Βασικά ακούστε.

Τον Σεπτέμβρη ήρθε στο σχολείο μας,  ένα χρόνο μεγαλύτερος θα πήγαινε δευτέρα και εμείς πρώτη. Τον γνώρισα γιατί έπεσα πάνω του τυχαία επειδή βιαζομουν να βρω την τάξη μου. Γνωριστήκαμε και μετά όλη τη μέρα κάναμε παρέα. Μιλάγαμε τρεις εβδομάδες περίπου μέχρι που βγήκαμε μια μερα και με φίλησε. Δεν ήθελε σχέση ήθελε μόνο φάση. Δέχτηκα γιατί και εγώ δεν ήμουν έτοιμη για σχέση.. Τα ίδια και με την αντιπαθείς φαιη.

Θυμάμαι δεν συμπαθουσαμε καθόλου η μια την άλλη. Ώσπου μια μέρα καταλάβαμε το παιχνίδι του, τον κάναμε ρεζίλι, τον παρατήσαμε, και τα βρήκαμε.. Καπως έτσι ταιριάξαμε και τώρα είμαστε κολλητές. End of the story.

«Όυαου τι τρελή ιστορία. Τελικα εσείς οι γκόμενες όχι απλά μπορείτε να μαλώσετε για αγόρι, μπορείτε και να δημιουργήσετε φιλιά. Τραγικό.» είπε ο Άλεξ και γέλασε με τον Γιώργο.

«Γκόμενες;» φωνάξαμε ταυτόχρονα με τη Φαίη. ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ; ΚΟΠΕΛΑ ΤΟΥ ΕΙΜΑΙ ΟΧΙ ΚΑΜΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ.

«Συγνώμη μωρό μου, κοπέλες κοπέλες. » είπε και έπιασε το μπούτι μου και με χάιδεψε. Άρπαξα το χέρι του και το απομάκρυνα.

«Εγώ δεν είδα γκόμενα. Μη τολμήσεις να με ξαναπείς έτσι.» σηκώθηκα όρθια και πήγα στην κουζίνα. Μου φώναζε να γυρίσω αλλά έκανα πως δεν άκουγα.

Άκου εκεί γκόμενα; ΓΚΟΜΕΝΑ; μα καλά είναι τρόπος αυτός; την κοπέλα που αγαπάς δεν θα την πεις ποτέ γκόμενα. ΠΟΤΈ. έλεος.

Ναι και ξέρω με λέτε τραγική, αλλά φανταστείτε το αγόρι σας να σας πει γκόμενα. Σχέση μισό χρόνο σχεδόν και να σας λέει απλά γκόμενα. Αα καταφωνη.

«Γιατί πρέπει πάντα να θυμώνεις με το παραμικρό; τόσο drama queen πια;»

«Ξέρεις ότι συχαίνομαι τα δράματα και τις μαλακιες που λες.»

«Τότε γιατί το κάνεις τόσο δραματικό ρε Νεφέλη; σιγά για σένα είπα;»

«ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΕΙΠΕΣ! ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΗΣΩ ΜΗΠΩΣ;»

«Να σκάσεις μήπως;»

«ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΥ ΕΝΑΣ ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ. ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ Η ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΝΑ ΈΜΕΝΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΟΧΙ ΜΕ ΕΣΕΝΑ.»

«ΣΚΑΣΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ.»

Σε δευτερόλεπτα είχε σπάσει το ποτήρι. Έμεινα να κοιτάω.. Τι.. Τι έπαθε; γιατί το έσπασε,γιατι το έκανε αυτό.. Δεν είναι τόσο οξύθυμος.. Δεν το εννοούσα αυτό για την ξαδέλφη μου.. Ευτυχώς που τελικά δεν ήρθε αλλά.. Γιατί..

«Άλεξ..» έπιασα το χέρι του.. Γεμάτο αίματα..θεε μου πόση δύναμη έβαλε και το έκανε κομμάτια; το χέρι του έχει καρφωμένα γυαλιά.

«Μη, απλά μη.» με άρπαξε και με φίλησε. Τον τράβηξα κοντά μου όσο με το ένα χέρι εκείνος το κράταγε μακριά.. Πρέπει να τον βοηθήσω.

«Μωρό μου, το χέρι σου πρώτα. Έλα στη τουαλέτα»

..

«Σ'αγαπώ όταν με προσέχεις τόσο, σε θέλω όταν μου φωνάζεις, και σε λατρεύω πάντοτε.» αυτές ήταν οι τελευταίες υπέροχες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του.