onüç | l a l a l a

170 26 13
                                    

onüç | l a l a l a

Bir gün önce aynayı fırlattığım duvarda asılı bir başka aynanın karşısındaydım. Kemirgen'in aldığı aynanın karşısında, bir pufun üzerinde, yine kucağımdaki Kemirgen'in aldığı tarakla beraber aynayı izliyordum. Aynadaki kendimi...

Saçlarımı tarayacaktım.

Sesli bir şekilde yutkundum ve sakince tarağı elime aldım. Anneme saçlarımı tarayacağımı söylediğimde benim yüzümden sonraki haftaya ertelenen yemeğin üzerine olan kızgınlığını unutmuştu. İyileşiyorum sanıyordu. Yaralarımın kabuk bağladığını... Öylede oluyordu aslında, kabuk bağlıyordu yaralarım.

O kadar çok yaram vardı ki, şurası diye gösteremiyordum. Acıyan yerimi tespit edemediğim gibi, elimi yaramın üzerine koyup bak, burası yara, acıyor, kanıyor, diyemiyordum. Çünkü ben acıyordum.

Çünkü ben yaraydım.*

Tarağın uçları saçlarıma dokunduğunda gözkapaklarım kapandı ve bir damla yaş elmacık kemiklerimden yanağıma düştü. Dudağımın hizzasında, oyalanan ve geçtiği yerleri ateşe veren göz yaşımı, tarağı tutan elimin tersiyle sildim.

Tarağı tekrar saçlarıma dokundurdum ve aşağı doğru indim. Düğümlerden dolayı tarak çok defa takılıyordu ve ben yeni baştan taramaya başlıyordum.

Kısa bir süre sonra, kirpiklerime kadar gelen gözyaşlarını geri göndermek için başımı tavana çevirdim. Dudaklarım ve kirpiklerim titriyordu. Tarağı o kadar sert tutuyordum ki parmak uçlarım sararmıştı.

Pes etmek üzereydim.

Her şeyi boşverip bir daha o duvara uğramamak... Ancak bunu her düşünmemde aksatmaksızın aklıma onun gülüşü geliyordu. Duvara bir çentik daha atarken, kırılan ve yamulan tırnaklarıma baktım.

Onu hatırladıkça, parmak uçlarım uyuşuyordu. Onu düşünmek bile bana güç veriyordu. Tırnaklarıma bakarken, gülümsedim. Benim güzel, Kemirgen'im...

Dün, tüm gecemi Kemirgent soy ismini aramakla geçirmiştim. Elde var sıfır.

Kendimi Mr. Bean gibi hissediyordum.

Sessiz bir iç çektim ve tarağı tekrar saçlarıma götürdüm. Uçlarından hayal kırıklarım akan, umutları gibi kesilen saçlarım...

-

*Kara Sevda dizisinin, küçük bir kısımından ilham alınarak kurulan bir cümledir. Emir Kozcuoğlu, sevgilim.

Sevgilerle.


#SONÜÇ

Kemirgen Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin