I'M THE LOST QUEEN OF MY KING [COMPLETED]

EPILOGUE

SHEA'S POV

Masaya ako dahil tapos ang mga paghihirap ko. Ang mga paghihirap ko na nagbunga ng magandang katapusan. Hindi ako makapaniwalang sampung taon na ang anak ko. "Hey, mommy why are you crying?" tanong ni Shaira.

Pinunasan ko ang luha ko at hinawakan ko ang dalawa nyang kamay. "I'm just happy because I have a perfect family. You, your dad also our friends," sagot ko naman.

Umupo sya sa tabi ko. "Mommy don't worry... ako naman ang mangangalaga nitong kaharian at buong sambayanan. Sisiguraduhin kong magiging proud kayo sa 'kin," masiglang sabi ni Shaira sa 'kin na ikinatuwa ko naman.

"From the beginning, we are so proud of you," sabi ko saka ko sya niyakap.

"Tara na po?" ani nito at lumabas na kami pareho ng silid para sa pagdiriwang.

"Nasaan na naman ang ugok mong tatay?" tanong ko.

Med'yo natawa sya sa sinabi ko at hinila ako papuntang garden. Pag-uuntugin ko 'tong dalawang 'to, e. "H'wag mong pagtatakpan ang daddy mo kung 'di pati ikaw idadamay ko sa galit ko sa kanya!" banta ko.

"Easy lang, mommy," natatawang sabi nya. "Here mommy! Enjoy your day with daddy. Do'n lang ako kila tita Jean para 'di ako istorbo kung sakaling gagawa kayo ng kasunod ko!" sabi nito at hindi ko na nagawang makapagsalita ng bigla syang mag-teleport paalis.

"Anong mayroon, Zarch? Anong kabulastugan na naman sa buhay ang mayroon d'yan sa makati mong katawan?" tanong ko.

"Just take a sit," sabi nito at ako naman 'tong si uto-uto ay umupo. "This is for you. I want to spend my time with you, Shea," sabi nito.

Kinikilig na ako Zarch tama na ang kakaganyan baka mangisay ako.

Simula ng araw na iyon naging maayos na ang lahat. Naghintay sya ulit para sa pagbabalik ko. Pagbabalik na hindi nila alam kung may kasiguraduhan pero suli naman dahil nakabalik akong muli.

"Because this day is full of memories. The day when you sacrificed yourself for us to make our kingdom and all dimensions free and safe, and thank you because you gave life to our daughter. The beautiful and kind." Hinawakan nya ang kamay ko.

"Ahhh~ I know. Alam mo ba kung hindi ka dumating sa buhay ko wala ding Shaira sa mundo? Pero alam mo din bang sa pagiging close mo ng kapatid mo nagseselos na tuloy ako! Joke lang. I love you, Zarch." Tumayo sya at binuhat ako.

"I love you too, Shea. More than my life." Nilapit nya ang mukha nya sa 'kin at naramdaman ko ang labi nya sa labi ko.

I miss this kind of scene. I miss his passionate kiss. I miss all of him. Iyong kahambugan, kagaguhan, ka-abnuyan, kabaliwan, moody. Basta lahat na-miss ko. Matapos 'yon ay pumunta kami kung saan nagsasalo-salo sila para sa pagiging ganap na prinsesa ni Shaira sa Chantries at sa pagkakaroon nito ng kapayapaan. Pumunta ako sa harapan.

"Attention to all of you." Tumahimik sila at saka tumingin sa 'kin. "Una sa lahat gusto kong magpasalamat dahil sa suporta at pagmamahal nyo na ibinibigay sa 'kin at sa amin. Salamat dahil kahit na anong mangyare ay nanatili ang inyong katapatan sa ating kaharian at sa amin. Hindi kayo nagsawa dahil kahit anong laban ay handa nyong sugpuin basta ba para sa ating kaharian," ani ko at nagpalakpakan sila. "Bawat kabanata ng buhay natin hindi natin alam kung anong mangyayare. Kailangan ay maging handa at maging ligtas ang bawat isa. Magkakaroon na ng transaksyon para sa iba't-ibang dimension. Mapakalakal man 'yan o produkto ng mga sandata. Basta marangal hindi ko ipagbabawal," sabi ko at nagsigawan ang lahat. "Sa mga kaibigan ko... Jean at Tintin. I'm happy because I have you. I have a best friends that who make me crazy. The best friends that who's always there for me. Shaun, Xian, Mark, Zei, at Reid. Mga ugok na hindi ko maintindihan pero handa kang tulungan. Stay humble and kind. Hindi kayo g'wapo para puriin pero s'yempre dahil mahal ko naman kayo sige na nga!" Natatwang sabi ko at natawa silang lahat kasabay ng palakpakan. "Kuya Christ, kuya Christoper, nanay at tatay. Alam kong kung wala kayo wala naman din ako. Kaya thank you very-very much sa buhay, sa lahat ng binigay nyo at sa lahat ng sakripisyo nyo. Utang ko sa inyo lahat ng lamang loon ko. Joke lang utang ko sa inyo ang buhay at kaluluwa ko. I-enjoy nyo ang araw na 'to. Iyon lang at maraming salamat."

Matapos kong sabihin 'yon ay lumapit na ako sa gawi kung nasaan sila Shaira. "Nice speech, mommy!" ani ni Shaira at tumugtog na sila.

"Let's dance, bessy!" anyaya ni Tintin.

Hinila nya ako pati ng anak ko sa gitna. Nagsaya kami nagtawanan at nag-party-party. Hindi man masaya ang umpisa ng kabanata namin nila Zarch naging masaya naman kami sa pagkakataon na 'to dahil wala ng p'wedeng manggulo. This is happy ending for me.

Nandito ang anak ko. Ang pamilya ko at kaibigan ko. Mga sambayanan ko. Pinapangako kong pangangalagaan ko ang kahariang ito hanggang sa huling hininga ko. Pinapangako ko ding hindi na p'wedeng manggambala ang sino man sa kaharian ko.

This is the end.
End of my story.
Salamat sa inyo.