"Mattie"
"Shhhh, come hear" Alam na ni Mattie kung ano ang gagawin kapag nakita niya ang kaibigan sa ganitong sitwasyon. Alam niya na hindi ito okay. Kilala na niya ang kaibigan niya kapag biglang itong susulpot sa gate ng bahay niya alam na niya.
"Mattie I'm sorry, I lied" Mandi started.
"I know, actually we knew it from the start." Mattie hold her hands and squeeze it.
"All I want is to run away from the pain lang naman eh, gusto ko kalimutan lahat lang naman mat eh. Sobrang sakit at bigat na kasi dito. " Mandi pointed her chest. Her tears didn't stop flowing from her eyes.
"Ngayon nawala ba ang sakit? Na bago mo ba ang lahat? Naging mas kumpleto ka ba ngayon? " He asked mandi those random questions.
Mandi shook her head.
"No, it's didn't gone" Her tears continuously escaping.
"Kasi Mandi minsan all you need to do is to accept it, change it or else you need to leave it. Kasi minsan kailangan mo rin iparamdam sa mga taong mahal mo na hindi sa lahat ng oras nandyan ka, minsan kailangan mo rin lumayo para makita nila ang halaga mo. Or kahit ikaw kailangan mo rin hanapin ang sarili mo. Wag ka kasing puro tanggap ng tanngap ng Tao dyan sa puso mo kasi bibigat at bibigat yan hanggang aabot ka sa punto na maski sarili mo hindi mo na kayang dalhin. You need to choose one lang Mandi hindi yung ipagsabay ang pag pagtanggap, pag bago at pag iwan sa mga sitwasyon kasi you're not a super woman nahihirapan at nasasaktan ka rin. Tingnan mo nangyari sayo ngayon sa kagustohan mo takbohan ang lahat mas nasaktan ka, kasi na guilty ka imbes na maging okay ang lahat mas nasaktan mo pa sarili mo at mga taong mahal mo.
Mandi cry and cry this is the first time she cried like this after the accident.
"I know mandi all you need right now is a shoulder to cry on pero mandi minsan rin kasi kailangan ka sampalin sa mga katotohanan eh."
"Mattie I don't know what to do that time yun lang naisip ko, natakot akong gumusing sa sitwasyon at lugar na gusto ko na sana iwan." Mandi said
"Ngayon ano na gagawin mo? Tatakbo ka ulit? Iiwan mo sila? Diba ikaw na mismo ng sabi na hindi madali ang ma iwan? Tapos ngayon ikaw tong mang iiwan sa kanila. "
"I don't know mat, I don't know"
"Halika nga dito hayyy mandiii" Mattie hug her and tap her back.
#########
Aga and Lea started calling looking their daughter. Lea dialled Mandi's number but she failed to contact her.
"Ags, di ko ma contact si Mandi" Lea's voice is now trembling she's trying to control herself from crying.
"Don't worry babes, gagawin ko lahat baka nandun lang yun sa mga kaibigan niya. " Again tried himself to act calm.
"Ate Atasha? Kuya Andres? Where is ate? Why did she leave us?" Nicole ask them. They are now talking inside Nicole's room.
Andres just shrug his shoulder. When suddenly Atasha started to cry.
"Tash? Don't worry babalik si ate diba yun yung sabi niya sa letter niya?" Andres trying to make atasha stop from crying.
"Ate tash? I didn't cry nga oh Ate going to be with us naman eh." Nicole said.
Atasha shook her head.
"It's not like what you think why I'm crying right now. I'm reason she left us." Atasha crying hard right now.
BINABASA MO ANG
Forgotten Daughter (LeAga & Sue Ramirez)
FanfictionSomehow, I'm living someonelses life. Right now I'm still wondering where should I belong. Everyday same way I'm thinking if they remember me or I'm always be the forgotten daughter.