My Evil Fiancée

CHAPTER 9 (Trust)

Trixie's POV

Hindi ko man alam ang nangyayare but I trust Drake. Magsimula ng araw na 'yon, sya lang ang nag-iisang taong tumulong sakin.

Flashback

Nagising ako na puro puti lang ang nakikita ko. White tiles na flooring, white ceiling, puting kurtina, puting kama, puting kumot , lahat puti ginala ko ang paningin ko at nalaman Kong nasa isang kwarto ako ng hospital , pagkamulat ko ng mata ko mukha agad ng nag aalalang si dad ang nakita ko.

"Are you okay?," my father asked me.
I just nod.
Halata ang pag-aalala sa kanyang muka.

"What happened?" Naguguluhang tanong ko, Hindi ko alam kung bakit ako nandidito ngayon at nakahiga sa kama ng isang hospital.

"Nakita ka nalang namin na nakahandusay sa sahig at walang Malay" nanlaki nalang ang mata ko. "Ano bang nangyare?" He asked me.

"I don't know" Hindi ko alam ang nangyare pilit ko mang alalahanin ang nangyare pero nanatiling blangko ang utak ko.

Nalaman ko nalang na may amnesia pala ako. Wala akong maalala kundi ako at ang daddy ko lang Hindi ko alam kung pano nangyare yun pero yun lang talaga ang naalala ko. The time dad and I spend together.I don't even know what my mom looks like. I just saw her in pictures. Dad told me that mom died in an accident.

Dahil sa kundisyon ko biktima ako ng bullying , dahil duon naging mailap ako sa tao. then there's Drake who always save me from the bullies.

"Kahit na anong mangyare , I'll protect you." He said. Pagka nililigtas nya ako sa mga schoolmate namin na nangbubully saakin.

Sa bansang 'to uso ang bullying madami ng nag tangkang magpakamatay nang dahil sa mga 'di nakayanan na pangbubully. I'm thankful dahil nanjan si Drake para protektahan ako.

Nasa Korea kami noun , kaya wala akong kaybigan tanging si Drake lang ang naging kaybigan ko.

He's the older brother I didn't have. He always protect me every time na nasa labas kami.

Kaya kung ano man ang nangyayare ngayon, mag titiwala lang ako sa kanya.

••••

Melanie's POV

Umalis ng classroom si Trixie kasama si Drake. I have this feeling na alam ni Drake ang nangyayare, alam nya lahat ng kasagutan sa lahat ng tanong namin. I found him mysterious.

"Ramdam nyo ba?" Tanong samin ni Drix. Nilingon namin syang tatlo.

Nung hilahin ni Drake si Trixie naiwan kami ditong apat.

"Ramdam ang alin?" Balik na tanong ni Jayson Kay Drix.

"Drake is mysterious." Sabi ko sa kanila. Bigla namang umalis si Alex. Hahabulin ko pa sana sya nang maisip Kong kaylangan nya munang mapag isa.

Liningon ko si Drix at Jayson. "What's the plan" napatingin din silang dalawa sakin na parang may sinabi akong alien word.

"What do you mean?"

"We don't know what's happening, but Trixie is our friend, Hindi natin pwedeng hayaan si Alex sa gusto nyang gawin Kay Trixie" they just both nod.

"Alam din natin na Hindi mag papapigil si Alex sa kung ano lang gusto nyang gawin Kay Trixie" tumayo si Drix sa upuan nya at naglakad papalapit sakin. "We can't do anything about it Melanie, alam nating lahat kung gaano nasaktan si Alex sa pagkawala ng mommy nya"

I just let out a deep sigh. Drix is right we can't do anything about this situation hanggang Hindi bumabalik ang ala-ala ni Trixie sya pa rin ang pumatay Kay tita. Hindi pa din masasagot lahat ng katanungan namin.

Drake's P.O.V.

"I'm sorry but for now mas magandang wala kayong alam. Lalo kana."

Nakatago ako dito sa likod ng puno at pinapanuod syang natutulog sa di kalayuan.

"No matter what happened, I'll protect you even if it will cause my death... That's the only thing para maparamdam ko sayo mahal na mahal kita"