My Evil Fiancée

CHAPTER 60

Trixie's P.O.V.

Is this a dream, if this is a dream, please someone wake me up.

Pero alam Kong Hindi ito panaginip, totoo ito, totoo ang lahat ng ito.

Nagulat na lang ako ng may marinig kaming putok ng baril.

Agad kaming pumunta kila James at sa mga kasama nya. Sila ang mga nakalaban ni Taylor noon dito sa cafeteria.

"Sino ang nagpadala sayo dito?!" Galit nyang sinuntok sa panga ang isa ding estudyante.

Wait, he's a student here.

"Sa tingin ko ba sasabihin ko sayo?" Nakangising sagot nya. Sa inis sinaksak ni James ang braso nya, dahilan para mapasigaw sya sa sakit.

"Argh!!!. Kahit patayin nyo ako ngayon, wala akong sasabihin." At humalakhak pa sya ng malakas.

Napatili na lang ako nang bumagsak sya at umagos ang dugo mula sa ulo nya.

"Bakit mo sya binaril?!" Galit na kinuwelyuhan ni James si Jayson.

Sinuntok naman sya ni Jayson, at naihagis sya at napaupo sa lupa.

Ang lakas nya.

Napasinghap lahat ng nanunuod ng barilin sya ni Jayson at nadaplisan ang mukha nya.

"Sa susunod na gawin mo yan, Hindi ko na dadaplisan ang mukha mo, pasasabugin ko na." Malamig na sambit nya. "Saan ka ba nakahanap ng kalaban, na mag-sasabi ng pinuno nila sa mga kalaban din nila?"

"Pero kailangan nating malaman kung sino ang traydor saatin." Bumilis ang tibok ng puso ko sa pagkarinig ng traydor.

"Madali lang yan, Alam natin ang simbolo nila. Search all the students and staff, hanapin ang lahat ng may tatoo na bungo at korona sa ulo. They are the traitors, and traitors don't have the right to step here in my school." Maawtoridad na utos ni Alex. Agad na nagsikilos ang mga kapwa ko estudyante.

"Where's Melanie?!" Napalingon ako Kay Jayson sa sinabi nya. Ngayon ko lang napansin na wala nga si Melanie dito.

"I'm here." Lumingon kami sa pinaggalingan ng boses at nakita ko si Melanie kasama sila Jorenz,Jacob at Jeremy.

"What the hell are you doing here?!" Galit na dinuro pa ni Drix sa mukha si Jacob. Tinanggal naman ni Jacob ang daliri ni Drix na nakaturo sa kanya at seryoso sya nitong tinitigan.

"Nandito kami para hanapin ang traydor." Seryosong saad nya at tumingin sya saakin.

Napalunok na lang ako, dahil sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko dahilan na Hindi na ako makahinga.

How I wish na sana panaginip or imagination ko lang ang lahat ng ito.

Hindi ko kayang may mawala ulit. Ngayon pang okay na kami. Ayokong may masaktan nanaman ulit.

Pero ganun ata talaga ang buhay, may masasaktan at masasaktan sa bawat desisyong ginagawa ng mga taong malalapit sa iyo.

And right now I dont want to chose side, they are all my friend.

I can't afford to lose all of them, pero sa nangyayare Ngayon, Hindi pwedeng walang mawala, at natatakot ako sa katotohanang yuon.

Dahil sa mga oras na ito, alam kong alam na nila, na sa oras lumabas sa bibig nila ang pangalan ng taong yuon ay siguradong mahihirapan nanaman kaming bumangon.

Napalingon ako sa taong pumisil ng kamay ko, at nakita ko si Drake na nakangiti saakin.

Awtomatikong tumulo ang luha ko, dahil alam ko ang ibig sabihin ng ngiting yuon, dahil gaya ko, alam din nya kung sino ang taong tinitukoy nilang traydor.

Umiling ako sa kanya at Hindi ko na napigilan ang sarili ko niyakap ko sya at umiyak sa dibdib nya.

"What's wrong?" Nag-aalalang nilapitan ako ni Alex. But I keep on crying.

"May naaalala lang sya. Let me take her to their dorm, so that she can rest." Hindi na hinintay ni Drake ang sasabihin nila, dahil hinila nya na ako papunta sa dorm namin.

Walang mga nagkalat na student, dahil siguradong lahat sila ay ini-inspect na ng mga may matataas na ranggo dito sa school.

Nang makarating kami sa dorm mabilis akong lumapit sa pintuan at pumasok sa loob.

Sumunod naman saakin si Drake. He cares my back, para tumahan na ako, pero imbis na tumigil ako ay mas lalo lang tumulo ang luha ko.

"Why do it have to be like this? bakit Hindi na lang tayo mamuhay ng parang isang normal na estudyante? bakit kailangang maging ganito?"

"Remember Trixie, what ever happens, always remember that this is for all of them."

Bakit ang sakit, bakit ang sakit marinig sa kanya ang mga salitang yuon.

He's the one who's always sacrificing, and it hurts me that he have to sacrifice again, and worse he's willing to sacrifice lahat ng meron sya para sa kanila.

"I can't chose Drake."

"Hey, look at me." Tinignan ko sya at nakita kong nakatingin din sya saakin.

"You don't have to chose, stay being happy." Sambit nya.

"No, I don't want to be happy, if one of my friends is not. You're the only one I have, noong mga panahong hinang-hina ako, ikaw ang tumulong saakin noong kinakailangan ko ng tulong, ikaw ang kasama ko noong wala akong maalala at ikaw pa din ang kasama ko hanggang Ngayon."

Nagulat na lang ako ng pumasok sila Alex, Melanie, Drix at Jayson kasama pa sila Jacob, Jeremy at Jorenz.

Mas lalo akong natakot ng tinignan nila si Drake ng matalim.

Alex and Melanie, even Drix looks hurt.

"Tell us it's not true. You're my Brother, we are your friends, so you can't betray us." Nagmamakaawa ang itsurang sambit ni Alex. This is the first time I saw them weak. Drix is clenching his fist but I can see that he's trying so hard not to cry, even Melanie, Drake is her cousin. I know and I can see trough her that she's hurting.

Yumuko na lang si Drake, dahil totoong isa syang miyembro ng Royal Death Mafia, he's the son of the Mafia boss.

Nakaukit sa likod ng bewang nya ang simbolo nila.

"How? how can you do this to us?! we're family, yet you betrayed us." Melanie is crying. She's crying.

"Kaya ba napakamisteryoso mo? kaya ba ayaw mong may malaman kami tungkol sayo, dahil all this time, your betraying us? I taught we are friends, but friends don't betray each other." Even Drix is crying, at mas nasasaktan ako para Kay Drake.

Because I know he's also hurting, and no one is trying to understand him. Alam kong may dahilan sya.

I trust him, I trust him more than anyone. Kilala ko sya. Gaya nga ng sabi nya kanina para sa kanila ito.

Nagulat na lang kami ng may biglang may itinapon dito sa loob ng dorm at naglabas iyon ng makapal na usok.

At huli na para kumilos pa kami dahil nakaramdam na kaming lahat ng hilo, and the next thing I knew everything went black.