နွစ္ဦးသားသေဘာတူညီမႈရျပီးေနာက္ မိုးစက္သည္ အကိုနွင္းထန္ကို သူတည္းသည့္ ဟိုတယ္သို႕လိုက္ပို႕ျပီး ေျပာလိုက္သည္။
"အကို... အကို ျပန္ရင္ျပန္နွင့္လိုက္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ကိစၥေတြ အျပတ္ျဖတ္လိုက္ဦးမယ္။"
နွင္းထန္သည္ မိုးစက္၏ ကိုယ္ေလးကို ေထြးေပြ႕ထားရင္း ပုခံုးေလးကို အသာပြတ္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"စေနထြဋ္ေခါင္ကို ေစာင့္မလို႕လား။"
မိုးစက္သည္ အကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမည္ကို သိေသာ္လည္း မလိမ္ခ်င္သျဖင့္ အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ အကို၊ အကိုႀကီးက ယံုႀကည္လို႕ လုပ္ငန္းအားလံုးကို အပ္နွံျပီး ျပည္ပကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕သြားတာ။ အကိုႀကီး ျပန္မလာမခ်င္း ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္မွမသြားနိုင္ဘူး။ "
နွင္းထန္သည္ စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္း ပြင့္လင္းစြာေျပာခ်လုိက္သည့္ မိုးစက္ကို ငံု႕ႀကည့္ကာ သူေလး၏ ပြင့္လင္းမႈကို ယဲ့ယဲ့ျပံဳးကာ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
"မင္း အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး မ္ိုးစက္။ အရင္ကဆိုရင္ ကိုယ္ စိတ္ဆင္းရဲမယ့္စကားဆို မင္း ျမိဳသိပ္ထားျပီး ႀကည့္ေကာင္းေအာင္ ေျပာမွာ။ အခုေတာ့ မင္း အရမ္းကို ပြင့္လင္းလာတယ္။"
မုိးစက္သည္ သူ႕ရင္ခြင္မွ ရုန္းထြက္ကာ သူ႕ကို အတတ္နို္င္ဆံုးရွင္းျပလိုက္သည္။ ၏
"အကို.... ကြ်န္ေတာ္ ေျပာင္းလဲတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က အကိုႀကီးနဲ႕ အေနႀကာ တာရယ္။ အကိုႀကီးရဲ႕ ေလ့က်င့္မႈကို ရခဲ့တာရယ္ေႀကာင့္ အရင္ အကိုသိတဲ့ မိုးစက္ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ ေတာ့မယ္။ အခုကတည္းက ႀကိဳေျပာထားပါရေစ။ အကို ကြ်န္ေတာ့္ ပံုစံအသစ္ကို နားလည္ေအာင္ သည္းခံေပးပါ။ "
နွင္းထန္သည္ မိုးစက္ေျပာင္းလဲလာသည္ကို သတိျပဳမိေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္ သူ႕ပံုစံသစ္ကို လက္ခံဖို႕ေျပာသည္ အထိ ေျပာင္းလဲသြားေသာ မိုးစက္ကို ႀကည့္ကာ သက္ျပင္းရိႈက္မိသည္။
"မင္း အရင္ ပံုစံျပန္ေျပာင္းလို႕ရတယ္ေလ။"
မိုးစက္ရယ္လိုက္သည္။ မိိမိ ေပ်ာ့ညံ့ခဲ့ဖူးျပီ။ အခ်စ္ေႀကာင့္ငိုေႀကြးခဲ့ဖူးျပီ။ ခ်စ္သူကို လက္ေတြ႕က်က်မကူညီနိုင္ေသာ ဘ၀တြင္ မိမိအသည္းနွလံုးကို ထုတ္ေပးလိုက္ရသည့္ နာက်င္မႈကို ခံစားခဲ့ရျပီးျပီ။ မိုးစက္သည္ ေပ်ာ့ညံ့သည့္အရင္ ပံုစံကို ျပန္သြားရမည္ကိုေႀကာက္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ေျပာင္းလဲခ်င္ေသာေႀကာင့္ အကိုႀကီး၏ ႀကံ႕ခိုင္မႈကို အတုခိုးခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိခ်စ္ေသာသူကို မကာကြယ္ေပးနိုင္ရင္ေတာင္ ရင္ေဘာင္တန္းကာ အခက္အခဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္ခ်င္သည္။
