"ခ်ာတိတ္.... ကိုယ္ေအာက္မွာေရာက္ေနျပီ။ "
သူ႕ထံမွ message ၀င္လာသည္္နွင့္ မိုးစက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ အကိုကေတာ့ လုပ္ျပီ။ မနက္က သူ႕ကို အလုပ္ဆင္းတာ ေနာက္က်နုိင္သည္လုိ႕ေျပာလိုက္ရဲ႕သားနွင့္။ ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္လာပါမည္ ေျပာထားသည္ကို သူက အင္းမလုပ္၊ အဲမလုပ္ျငိမ္ေနျပီး ယခုေတာ့ လာႀကိဳေနသည္။
အတုလက ၀သုန္၏ သီခ်င္းနွင့္ လိုက္ဖက္မည့္အေႀကာင္းရာကို ေဆြးေႏြးေနရာမွွ မိုးစက္ မ်က္နွာ အလုိမက်ဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လုိက္သည္ကို ေတြ႕ေသာ္ မိမိေျပာသည္ကို သေဘာမက်ဘူးထင္ျပီးေမးလိုက္သည္။
"မင္း ဘယ္အခ်က္ကို သေဘာမက်တာလဲ မိုးစက္ ..."
မိုးစက္သည္ အတုလ၏ စကားေႀကာင့္ ေခါင္းကို ယမ္းလို္က္သည္။ ၀သုန္က ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။
"သူ ရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္လို႕ မ်က္နွာပ်က္ေနတာ..."
အတုလက မိုးစက္ကို အံ့အားသင့္စြာႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဟင္... မင္းက အခ်ိန္မွန္ ရံုးဆင္းတာလား။ "
အတုလေမးလိုက္သည့္ အဓိပၸါယ္ကို မိုးစက္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ အလုပ္လုပ္လို႕ အရွိန္ရေနသည့္တုိင္ အလုပ္ကို ပစ္ကာ ထြက္သြားနိုင္သလားဆိုတာကို သိတာေပါ့။ ရွက္လည္း၇ွက္သြားမိသည္။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္သည္။ ယခုလို အေျခေနဆိုလွ်င္ ၀သုန္၏ သီခ်င္းစီးရီးသစ္အတြက္ ၀ိုင္းစဥ္းစားေနတာ အရွိန္ရကာမွ မိိမိက ထထြက္သြားလွ်င္ မိ္မိဘာျဖစ္သြားမလဲ။
၀သုန္က အတုလေမးလိုက္သည္ကို ႀကားေသာ္ အတုလ လည္း မိုးစက္ကဲ့သုိ႕ အလုပ္ကိိုစြဲမည့္သူမွန္းရိပ္မိ လုိက္သည္။ အတုလ နွင့္ မိုးစက္ က အႀကံသစ္ထုတ္သည့္ ေနရာတြင္ စိ္တ္ေရာကိုယ္ပါ နွစ္ျမွဳပ္ကာ လုပ္ကိုင္ နိုင္ပံုျခငး္က တူလွသည့္ မဟုတ္လား။ သူတို႕နွစ္ဦး ဘာလို႕ အလုပ္ကို ဒီေလာက္ သည္းသည္းမည္းမည္း လုပ္က်င့္ ရွိသည္ကုိ ၀သုန္ တကယ္ကို အံ့ႀသေနမိသည္။ မိုးစက္က စေနနွင့္ အတူေနခဲ့စဥ္ ထိုအက်င့္ရခဲ့ေသာ္လည္း အတုလ လို သူေဌးသားေလးက ဘာလို႕ ဒီေလာက္ အလုပ္ကို စြဲရသနည္း။
