နွင္းထန္သည္ မိုးစက္နွင့္အတူတူ ေအးခ်မ္းစြာ ၃ ရက္နားေနသည္။ ထိုရက္မ်ားအတြင္း မိုးစက္ကို ေနရာမ်ားစြာကို လို္က္ပို႕သည္။ ညေနစာမ်ားကို အျပင္ထြက္စားသည္။ မိုးစက္က အိမ္တြင္စား၇န္ေျပာေသာ္လည္း နွင္းထန္က လက္မခံပါ။ ခ်စ္သူနွင့္ အတူအျပင္သြားခ်င္သည္။ အတူစားခ်င္သည္။ မိုးစက္နွင့္ ေန႕လည္မ်ားတြင္ အတူအခ်ိန္ျဖဳန္း သည္။
မိုးစက္ သူ႕ေစတနာကို နားလည္ပါသည္။ သူ႕အခ်စ္ကိုလည္း သိပါသည္။ ေန႕တိုင္း အလုပ္မရွိပဲ အိပ္လိုက္၊ စားလိုုက္၊ လည္ပတ္လိုက္နွင့္ ေနရတာကို ပ်င္းလာသည္။ ၀သုန္ဆိုလွ်င္ အလုပ္ရွိသည္။ မိမိလည္းအလုပ္လုပ္သင့္ျပီထင္သည္။ ျပီးေတာ့ မိမိက သူ႕အရိပ္ကို ခိုကာဘာမွ မလုပ္ပဲ ေနတာကို စိတ္မလံုပါ။
"အကို ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ပါရေစ။ "
မိုးစက္သူ႕ကို ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ သူ ဘာေျပာမည္ကို ႀကိဳေတြးမိျပီျဖစ္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ မိုးစက္ေလး။ အကိုက မင္းကို ခုိင္းစားစရာမလိုပါဘူး။ မင္းကို ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ခိုင္းပဲ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ေပးမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတာ။ အကို႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနပါကြာ။ ခ်ာတိတ္ဘာမွ ပင္ပန္းစရာမလုိပါဘူး။"
နွင္းထန္လည္း မိုးစက္ ေျပာလာမည္ကို သိျပီးထားျပီးျဖစ္သည္။ မိုးစက္ေျပာမည္ကို ေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
"မဟုတ္ဘူး အကို။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဒီလို တေယာက္တည္း အလုပ္အကိုင္မရွိပဲ ေနရတာကို မႀကိဳက္လို႕ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ အကို။ ရာထူးႀကီးဖို႕မလိုဘူး။ အလုပ္လုပ္ပါရေစ။ ရံုးခြဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခန္႕ပါ။ "
မိုးစက္ စိတ္ရွည္စြာျဖင့္ သူ႕ကိို ခြင့္ေတာင္းလို္က္သည္။ သူ႕ကို နားလည္ေအာင္ရွင္းျပရအံုးမည္။ သူ႕သေဘာကိုလည္း မိ္ိမိသိသည္။ မိမိကို ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြးမီးမေလာင္ထားျခင္းျဖင့္ သူ႕အခ်စ္ကိုျပခ်င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
"မခန္႕နို္င္ဘူး။ မင္း အလုပ္အရမ္းစြဲေနတာကို အကို မႀကိဳက္လို႕ပါ။ မင္းကို အကိုႀကည့္ေနတာ ဟိုဘက္မွာ မင္း အလုပ္ကို အရမ္းလုပ္လြန္းတယ္။ မင္းရဲ႕ မူလပံုစံေတာင္ေပ်ာက္သြားေအာင္ကို မင္း အလုပ္ကိုစြဲေနတယ္ မိုးစက္။ မင္းကို အကို အလုပ္ႏြံထဲက ဆြဲထုတ္ခ်င္တယ္။ "
