အခ်စ္စစ္၏ တည္ေနရာ
Season (4)
အပိုင္း(26) -ဒုတိယပိုင္း
အကိုႀကီး၏ မ်က္နွာကို မိုးစက္ အကဲခတ္ေနသည္။ အကိုႀကီးက ခါတိုင္းထက္ကို ေပါ့ပါးေနသလိုပင္။ သက္ေတာင့္ သက္သာျဖင့္ အပန္းေျဖရန္ လာသူတစ္ဥိီးလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒါက ထူးဆန္းေနသည္။ မိမိသိထားေသာ စေန ဆိုသည့္ လူသည္ အျမဲ ေခါင္းထဲတြင္ အလုပ္မ်ားကို စီမံကိန္းခ်ကာလုပ္ေနေသာ သူျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့....
ကမာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ အကိုႀကီးကို ေမးေသာ္လည္း သူ႕ဆီက အမွန္တရားကို ဘယ္ေတာ့မွ ရမည္ မဟုတ္သည္ကို သိေနသည္။
စေနထြဋ္္ေခါင္သည္ စားရင္း သက္ျပင္းေလးခ်ေနသည့္ မိုးစက္ကို ေငးႀကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္သည္။ အင္မတန္ကို သိတတ္သည့္ ညီေလးက မိ္ိမိကို သံသယ၀င္ေနမည္ကို သိသည္။ ဘာေႀကာင့္လည္းဆိုေတာ့ မိ္ိမိ၏ အရင္ေနထိုင္ပံုနွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ကို ေျပာင္းလိုက္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။
"မိုးစက္ေလး သက္ျပင္းသိပ္မခ်နဲ႕။ အသက္တိုလိမ့္မယ္... အကိုႀကီးက မင္းကို လိမ္ပါ့မလား။"
"မလိမ္ပါဘူး။ အမွန္ကို မေျပာတာပဲရွိတာပါ။"
မိုးစက္ေျပာတာလည္း မွန္ေနသျဖင့္ စေန သေဘာက်စြာရယ္လိုက္မိသည္။ မိုးစက္သည္ အကိုႀကီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေသာပံုကို ေငးႀကည့္ေနမိသည္။ အကိုႀကီးရယ္လိုက္လွ်င္ အင္မတန္ကို နုပ်ိဳသည့္ ပံု ေပါက္သြားသည္ကို မိမိမသိခဲ့ေပ။
"ေဟး ကိုယ့္ မ်က္နွာကို ေငးရလွခ်ည္လားကြ။ ဘာလဲ။ အကိုႀကီး ပိုေခ်ာလာလို႕လား...."
စေနက မိုးစက္ကို ျပံဳးစစနွင့္ စလိုက္သည္။ မိုးစက္က ျပံဳးကာ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္၊ အကိုႀကီးက သိပ္ကိုေခ်ာလို႕႔ပါ။"
စေနသည္ မိုးစက္၏ မ်က္နွာကို ျပံဳးႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ မ်က္လံုးက အေ၀းကို ေငးေနလိုက္သည္။
"အင္း... မိုးစက္က အကိုႀကီးကို ခ်စ္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ ႀကည့္လို႕ကိုး။ ခ်စ္ရင္ အက်ိဳး၊ မုန္းရင္ အျပစ္တဲ့။ ခ်စ္တဲ့သူဆိုရင္ သူ႕ရုပ္က ေခ်ာတယ္။ သူ႕လုပ္ရပ္တုိင္းက ကိုယ့္အတြက္ ေက်နပ္စရာပဲေလ။ မခ်စ္တဲ့သူဆိုရင္ သူ ဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္ ျမင္တယ္။ သူ႕အျပံဳးက ကိုယ့္ကို ေလွာင္ေနသလိုခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႕အခ်စ္ေတာင္ မုနး္စရာျဖစ္ေန တတ္တာ လူေတြရဲ႕ သဘာ၀ပါ။"
