အခ်စ္စစ္၏ တည္ေနရာ
Season (4)
အပိုင္း(29) -ဒုတိယပိုင္း
"ေန႕လည္ ကိုယ္ကေလးကို ထမင္းစားဖို႕လာေခၚမယ္ေနာ္။ ေစာင့္ေန..."
နွင္းထန္သည္ မိုးစက္ကို အလုပ္တြင္ ၀င္ခ်ေပးရင္း မွာသည္။ မိုးစက္ အကုိ႕ကို နူးညံံ့စြာျပံဳးရင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူး အကို။ မေန႕က အလုပ္ပ်က္ထားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ေတြ ပံုေနမလားပဲ။ ညေနမွ အတူ စား၇ေအာင္လားဗ်ာ....ေနာ္။ အကုိလည္း အစည္းေ၀းေတြ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။"
နွင္းထန္သည္ ဖခင္ႀကီးနွင့္ ေတြ႕မည္ကို သတိရသြားသည္။ ေသခ်ာတာ ေန႕လည္စာ စားတာ ေနာက္က်ဖို႕မ်ားသည္။ ဒယ္ဒီ့ကို ၀တီနွင့္ ကေလးအေႀကာင္း အျပတ္ျဖတ္ရမည္ မဟုတ္လား။ ထုိ႕ေႀကာင့္ မိုးစက္ ေျပာသည္ကို လက္ခံလိုက္သည္။
"အင္းေလ။ ျပီးေရာ။ အကိုလည္း အလုပ္မ်ားေလာက္တယ္။ ညေနက်မွ အျပင္သြားစားႀကမယ္ေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့။ "
မိုးစက္ လွည့္ထြက္မည္အျပဳ သူက လက္ကုိလွမ္းဆြဲကာ ေျပာသည္။
"ခ်ာတိတ္..ေမ့ေနျပီလား။"
မိုးစက္ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့သူက ပါးျပင္ကို လက္ညွိဳးနွင့္ထုိးျပေနသည္။ မိုးစက္ စိတ္အိုက္သြားသည္။ သူက အလုပ္သြားခါနီး နူတ္ဆက္ အနမ္းေပးခိုင္းေနသည္ မဟုတ္လား။
"အာ..အကိုကလည္း။ လူေတြျမင္ကုန္ရင္ မေကာင္းပါဘူး။"
နွင္းထန္ အနည္းငယ္ အလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။ မိုးစက္က ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လြန္းသည္ မဟုတ္လား။ နွင္းထန္က မိုးစက္၏ နက္တိုင္ကို ဆြဲယူကာ စကားမ်ားေနေသာ နူတ္ခမ္းေလးကို ဒဏ္ခတ္လို္က္ေတာ့သည္။
"အကိုကလဲဗ်ာ...သြားေတာ့မယ္.."
မိုးစက္ တုိးတိုးေျပာကာ ကားေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့သည္။ အကို႕ကို လက္လန္သည္။ ဘယ္လိုမွ ေျပာမရေပ။ သူ သိပ္ခ်စ္သည္ကိုသိေတာ့လည္း မိုးစက္ အျပစ္မတင္ရက္ပါ။ အကုိ႕နားႀကာႀကာေနရမွာ ေက်ာခ်မ္းလာသည္။
နွင္းထန္သည္ မ်က္နွာနီကာ ကားေပၚမွ အျမန္ဆင္းသြားေသာ ခ်စ္သူကို ေငးႀကည့္ကာ ကားကို ေမာငး္ထြက္လာခဲ့ သည္။ company မွာ ဒယ္ဒီနွင့္ ေဆြးေႏြးရမည္က မုန္တိုင္းထန္ေလာက္သည္ျဖစ္လို႕ ခ်စ္သူေလးထံမွ အားအင္ေတြ ယူေနျခင္းျဖစ္သည္။ဒါကို မိုးစက္သိမည္ မထင္ပါ။ သိေအာင္လည္း မေျပာျပရက္ပါ။
