မိုးစက္သည္ ၀သုန္နွင့္ေျပာရင္း အကိုႀကီးကို ရုတ္တရက္သတိရမိသည္။ သို႕ေသာ္ အေတြးကို ေမာင္းထုတ္ လိုက္သည္။ မိမိက ယခု ခြန္မိုးစက္မဟုတ္ေတာ့။ အကိုနွင္းထန္၏ ခ်စ္သူ မိုးစက္ျဖစ္ေလျပီ။ ေလာေလာဆည္ အကုိႏွင္းထန္၏ ေလာကနွင့္ က်ြမ္း၀င္မႈရွိရန္ ႀကိဳးစားရဦးမည္။
"မိုးစက္ မင္း အိ္ုေကရဲ႕လား"
မိုးစက္ မ်က္နွာထားေျပာင္းသြားေသာေႀကာင့္ ၀သုန္ေမးလိုက္သည္။ ငယ္ကတည္းက လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာတာ မိုးစက္ မ်က္နွာ တခ်က္ညိွဳးလွ်င္ ပင္ ၀သုန္ ခ်က္ခ်င္းသိသည္။ ယခုလည္း စကားေျပာရင္း မိုးစက္ တေယာက္ကို သတိရသြားဟန္တူသည္။
"ဘာကိုေမးတာလဲ။ မင္းစကားက အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိ။ ဘာကို အိုေကရမွာလဲ။"
မိုးစက္ သည္ ၀သုန္႕စကားေႀကာင့္ ေျဗာင္ျငင္းလိုက္သည္။ ၀သုန္ကို ၀န္မခံခ်င္ေသးပါ။ အကုိႀကီးကို မိမိသတိရတာ သိလွ်င္ စိတ္တိုမည္ ထင္သည္။
"ေႀသာ္။ ဦးစေနတို႕ဆီမွာ မင္းနွစ္နွစ္ေတာင္ေနခဲ့ေတာ့ ရုတ္တရက္ခြဲခဲ့တာ မင္း သတိမရဘူးလား။"
၀သုန္ ေသြးတိုးစမ္းလို္က္သည္။ မိုးစက္ စိတ္တိုမည္ကို ထည့္တြက္ရေသးသည္။ ျပီးေတာ့ အေမးမေတာ္လွ်င္ ေဒါက္တာနဲ႕ႀကား ေသြးထိုးသလို ျဖစ္သြားနိုင္သည္။
"သတိေတာ့ရတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ငါ ဒီလမ္းကိုေရြးခဲ့ျပီပဲ။ ျပီးေတာ့ ငါက အကို႕ကိုခ်စ္လို႕ သူနဲ႕ အတူ ေနဖို႕ လာခဲ့ေပမယ့္ အကိုႀကိီးက ငါ့မိသားစု အျဖစ္ရွိေနဆဲပါ။ အိမ္ေထာင္က်လို႕ အိမ္ခြဲလာသလိုေပ့ါ။ "
မိုးစက္ သက္ျပင္းခ်ကာ အမွန္တရား တခ်ိဳ႕ကို ေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္သည္ေလ။မိမိခံစားရသည္ကို တေယာက္ေယာက္ကို ရင္ဖြင့္ရလွ်င္ သက္သာမည္ ထင္သည္။
"မင္း ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတြးတတ္သြားတာလဲ။"
၀သုန္ အံံ့ႀသသြားသည္။ မိုးစက္ ၏ စကားက ထူးဆန္းေနသည္ မဟုတ္လား။ သူခ်စ္ေသာ အကိုႀကီးကိုခြဲခဲ့တာကို ဥပမာေပးပံုက ထူးဆန္းေနသည္။
"အကိုႀကီး ေျပာတဲ့စကားပါ။ မညာတမ္း ၀န္ခံရရင္ အကိုႀကီးကို ခြဲခဲ့ဖို႕ ငါ အရမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါကို သိလို႕ အကိုႀကီးက ငါ့ကို ဒီစကားေျပာလိုက္ေတာ့မွ ငါ စိတ္သက္သာရာရသြားခဲ့တယ္။ အကိုနွင္းထန္က ငါ့ ရဲ႕ မိသားစု အသစ္။ အကိုႀကိီးက ငါ့မိသားစု အေဟာင္းေလ။"
