မိုးစက္သည္ တကယ္တမ္းအကုိႀကီးနွင့္ ခြဲရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ရင္၀ယ္ဆို႕နင့္လို႕ေနသည္။ အကိုႀကီးကိုလက္ျပ နုတ္္ဆက္လို႕ ထြက္မသြားရက္ေပ။မိိမိနွင့္အကုိနွင္းထန္ လက္တြဲျပီး ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည္ကိုအကိုႀကီးကိုမျမင္ေစေခ်င္ပါ။
"အကိုႀကီးေလဆိပ္ကိုလိုက္မပို႕ပါနဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္... အကိုႀကီးကို ခ်န္ထားခဲ့၇တာကို မခံစားနိုင္ဘူး။"
စေနသည္ မိုးစက္၏ ခံစားခ်က္ကိုနားလည္ပါသည္။ ထို႕ေႀကာင့္ အလိုလိုက္သည့္အေနျဖင့္ မိုးစက္ကိုေခါင္းျငိမ့္ျပ လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေလဆိပ္တြင္ မိမိနွင့္ ေဒါက္တာနွင္းထန္တို႕ဆံုလွ်င္ မိုးစက္ ေနရခက္မည္ကိုစေနစိုးရိမ္သည္။
"ေကာင္းျပီေလ။ အကိုႀကီးမင္းကိုလိုက္မပို႕ေတာ့ဘူးေနာ္။"
မိုးစက္သည္ အကိုႀကီးကိုေက်းဇူးတင္စြာႀကည့္္မိသည္။ အကိုႀကီး၏ နားလည္နိုင္စြမး္ကိုမိမိလိုခ်င္ပါသည္။ အကိုႀကီးကိုေငးေငးေလးႀကည့္ရင္းဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနမိစဥ္ စေနသည္ မိုးစက္ကို ျပံဳးၿကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
"အိုေက။ အရမ္းမေတြးနဲ႕ ။ အကိုႀကီးအဆင္ေျပတယ္။ မိုးစက္ ညီေလးဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္ေတြလုပ္လုပ္၊ မင္းကအကိုႀကီးရဲ႕ ညီေလးမိုးစက္ပဲ။"
အကိုႀကီး၏စကားကမိုးစက္ကိုစိတ္သက္သာရာရေစသည္။ ေနာက္ပိုင္း အကိ္ုႀကီးနွင့္ အတူအလုပ္မလုပ္ရေတာ့မည္ တို႕ကို တတ္နိုင္သမွ် မေတြးပဲေနလိုက္သည္။ လက္ရွိ အကိုႀကီးနွင့္အတူရွိသည့္ အခ်ိန္ေလးမ်ားကို တန္ဖိုးရွိစြာကုန္ဆံုးခ်င္သည္။
"ညီေလးလည္း အကိုႀကီးနဲ႕ အတူေနတာ အလုပ္ေတြပိေနလိုက္တာကြာ။ ရန္ကုန္ေရာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆးနား ရေတာ့မယ္။ "
စေနသည္ မိုးစက္ စိတ္ေျပာင္းသြားရန္ ေပါ့ေပ့ါပါးပါး စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။ သူေျပာမွ မိုးစက္ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ အကိုနွင္းထန္နွင့္အတူေနရလွ်င္ မိမ္ိအလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္မည္ကိုေတြးမိသြားသည္။ အကိုနွင္းထန္က သူ႕လုပ္ငန္းထဲတြင္ မိိမိကို လုပ္ခြင့္ျပဳမည္ မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ အကိုနွင္းထန္၏ဖခင္ႀကီးက မိမိကို လိုလားမည္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာသည္။ ယခုကိစၥကိုလည္း ဦးမင္းထန္ သိခ်င္မွ သိလိမ့္မည္။
