မိုးစက္သည္ ခြန္လုတ္ေျပာသည္ကို တိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ေနခဲ့သည္။ ဘာမွ ထင္ျမင္ခ်က္မေပးပါ။ အရင္က အင္မတန္ကိုေတာ္သည့္ စက္ရံုမန္ေနဂ်ာ ၅ ေယာက္ထဲတြင္ပါခဲ့ေသာ္လည္း ယခု အရက္၏ေက်းကြ်န္ျဖစ္ကာ ထင္သလို လုပ္ေနသည့္ ၀န္ထမ္းကို အေရးယူသင့္ေသာ္လည္း ေသြးသားဆိုသည့္အသိျဖင့္ အမွားလုပ္သည္ကို ဖံုးကြယ္ထားသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ဒါရိုက္တာကို မိုးစက္ မည္သို႕မွ ထင္ျမင္ခ်က္မေပးပဲ သူ႕စကားကိုသာ နားေထာင္ေနလိုက္သည္။
ခြန္လုတ္သည္ ခြန္မိုးစက္ ေသြးေအးစြာ နားေထာင္ေလေလ စိတ္ပူေလေလျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေသခ်ာသည္။ တခုခု ျဖစ္ေတာ့မည္။ မိမိကလည္း မိမိပဲ။ ဒါရိုက္တာ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အေရးယူရမည္ကို ထိေရာက္စြာ အေရးမယူ သျဖင့္ စက္ရံု၀န္ထမ္းမ်ား ဆူဆူပူပူလုပ္လာခဲ့သည္။ ခြန္စေန နိုင္ငံျခားမွ ျပန္မလာခင္ မိမိ တတ္နိုင္သေလာက္ ထိိ္န္းမည္ ႀကံေသာ္လည္း ယေန႕ပင္ ခ်က္ခ်င္းခြန္မိုးစက္ သတင္းရကာ ၀င္စစ္သြားသျဖင့္ အျဖစ္မွန္ေပၚသြားေလျပီ။
"ခြန္မိုးစက္ ကြ်န္ေတာ့္ အမွားပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အားလံုးကို ေျဖရွင္းေပးပါ့မယ္။"
မိုးစက္သည္ ခြန္လုတ္ကို ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေကာင္းျပီေလ။ ခြန္လုတ္ ဘယ္လို ေျဖရွင္းေပးမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေသးစိတ္ရွင္းျပပါ။ ျဖစ္လာတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ျပႆနာကို အမွန္အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ေျဖရွင္းေပးမွာကို နားေထာင္ျပီး ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားပါ့မယ္။"
ခြန္လုတ္ကိုစိုက္ႀကည့္ကာ မိုးစက္ ေအးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္သည္။ နစ္နာစြာအလုပ္လုပ္ေနေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား အတြက္ လူေဟာင္းဒါရိုက္တာႀကီး ဘယ္လို ေျပလည္ေအာင္လုပ္ေပးသည္ကို မိုးစက္ နားေထာင္ ခ်င္သည္။ ခြန္လုတ္သည္ ေအာက္ေျခမွ တက္လာေသာ လူေဟာင္းႀကီးျဖစ္လို႕ မိသားစုကို ငဲ့ညွာလြန္း ေပမယ့္ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ပင္ပန္းခက္ခဲမႈကို သူ အသိဆံုးျဖစ္သည္။ သူ မွ်တစြာ ေျဖရွင္းနုိင္မည္ဟု မိုးစက္ ယံုႀကည္သည္။
