De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 1: het begin

Takken snijden in mijn gezicht. Mijn voeten bonken op de zachte grond van het bos.
Het gehuil klinkt dichtbij.
Ik kan alleen maar rennen, door de mistletoe die ze me hebben gegeven kan ik niet veranderen in een wolf en als ik in een boom zou klimmen zouden ze me direct ruiken door het bloed dat aan mijn kleren hangt.

Een groene schijn trekt mijn aandacht en ik haal opgelucht adem.
In de verte zie ik de barrière al. Het is een groene barrière met paarse en gele nerven in die over het kamp liggen.

Ik begin nu harder te lopen om bij het kamp te raken.
Ik voel iemands aanwezigheid achter me en kijk over mijn schouder.
Achter me loopt een gedaante met een mantel: een jager.

Ik ren nu alsof de duivel me op de hielen zit, wat nog eens niet zo ver van de waarheid weg is.
Ik ga het nooit redden, de barrière is te ver weg.

De jager komt dichterbij.
Ik sla linksaf naar het dichterbegroeid gebied.
Ik weet dat de kans zo groter is dat ik gepakt wordt maar het is ook mijn enigste kans om te overleven.
Ik zigzag tussen de bomen. Snel klim ik een boom in nu de jager me niet kan zien.

Ik klim van boom naar boom en heb bijna het einde van het bos bereikt.
Er strijkt een warme lucht langs me, die me van de boom duwt.
Ik sta recht en draai me om in de richting waar het vandaan kwam maar zie niets.

Weer voel ik een warme lucht, en draai me direct om. En hap naar adem.

Uit de schaduwen komt een reusachtige vogel omringd met zwarte vlammen: een Egera.
Vroeger zagen ze eruit als feniksen maar toen ze kwaadaardig werden, veranderde hun rode vlammen naar zwarte vlammen.
Ze zijn nu beide bijna uitgestorven.

De Egera laat twee vuurballen op me af komen, die ik nog net op tijd ontwijk.
Ik rol over de grond waardoor de keien mijn kleuren scheuren.
De Egera vormt nu een muur van zwarte vlammen rond me.
Nu is er nog maar één oplossing.

Ik pak een klein flesje uit mijn broekzak met een felpaarse vloeistof in en gooi hem over de muur naar de Egera.
Ik hoor hoe de Egera onmenselijk begint te gillen en schreeuwen.

Ik weet zeker dat de jagers en de wolven op het geschreeuw zullen afkomen en begin weer te lopen.
Ik bereik het einde van het bos, maar moet nu nog over een open veld rennen.

Ik hoor hoe de jagers en de wolven dichter komen en loop pijlsnel naar de barrière.
Nog ongeveer honderd meter.
Ik hoor voetstappen achter me en kijk over mijn schouder.

Shit, het is de jager weer van daarjuist.
Ik kijk weer vooruit, maar ik ben niet snel genoeg.
De jager stampt tegen mijn been. Ik schreeuw van de pijn en zak ineen.

De jager duwt me met mijn schouders op de grond.
Ik kijk naar zijn gezicht en wenste dat ik het nooit had gedaan.
Hij heeft vlijmscherpe tanden, pikzwarte lippen, een bleke huid en zijn ogen lijken op brandende kolen.

Hij opent zijn mond en duwt mijn wang op de grond waardoor mijn nek ontbloot is.

Zijn mond is zo dichtbij bij mijn nek dat ik zijn adem ruik.
Ik begin te kokhalzen. Zijn adem ruikt naar bloed en vlees.
Hij ontbloot zijn tanden, maar vlak voor hij kan bijten horen we iets door de lucht suizen.
Bloeddruppels spatten op mijn gezicht.

Een gedaante ploft half op me, op de grond. Ik kijk naar de gedaante en zie dat hij een pijl door zijn hoofd heeft.
Ik hoor voetstappen mijn kant opkomen en sta automatisch razendsnel op.

Vlak voor me staat een jongen van ongeveer mijn leeftijd.
Hij heeft zwart haar, groene ogen en ziet er redelijk gespierd uit.
"Gaat het wel?" Vraagt hij met een bezorgde blik.

Ik haal mijn schouders op. "Kan je me je naam vertellen?" Vraagt de jongen.
Mijn benen beginnen de tol te eisen van het dagenlang vluchten.
Ik begin te wankelen en zak ineen.

Vlak voor ik de grond raak vangt de onbekende jongen me op en loopt hij richting de barrière.
Ik probeer mijn ogen wanhopig open te houden maar ik zink in een zwarte duisternis en kan niets meer voelen.

_____________________________

Laat weten wat je van het hoofdstuk vind en veel leesplezier.😘

Xxx Gallifrey-stands