De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 17

Ik zit op de grond naar mijn arm te staren, iedereen is al gaan slapen. We zijn het er allemaal over eens dat Ophelia met mijn grootouders meegaat want onze missie is te gevaarlijk voor haar. Ik heb gezegd dat ik de wacht wel zal houden, ik ben niet meer moe. Ik leg mijn kin op mijn knieën en sluit mijn ogen om beter te kunnen luisteren. Niets, alleen maar het gesnurk uit één van de tenten. Ik open mijn ogen weer en tuur in het donkere bos.

De tent van de mannen gaat open en Jacob komt naast me zitten "je opa is wel aardig, maar hij kan serieus snurken" zegt hij lachend. Ik lach met hem mee. We kijken elkaar een lange tijd aan en ik draai blozend mijn hoofd weg "dit is hem, Kristy. Dit is mate, zeg iets tegen hem!" roept mijn wolf enthousiast.

Ik schud lachend mijn hoofd "ik wist niet dat je nog leefde Aurélie" zeg ik tegen mijn wolf. Ze gromt licht geïrriteerd "zeg nu iets tegen hem!" roept ze smekend. Ik grinnik waardoor Jacob me verward aankijkt "is er iets?" vraagt hij fronsend. "Het is gewoon Aurélie" zeg ik. Ik zie Jacob me vragend aankijken "Aurélie is mijn wolf" verduidelijk ik hem. Hij maakt een 'o' geluidje.

"Waarom heb je niet tegen me gepraat sinds we zijn begonnen met deze tocht?" vraag ik triest aan Aurélie. "Ik kon je niet bereiken omdat je nog niet je krachten had ontdekt. En nu dat je al je krachten hebt, kan ik terug met je spreken. En praat nu met mate!" beveelt ze me nog enthousiast "maar hoe weet ik dat hij hetzelfde voelt?" vraag ik onzeker. "Toen jij flauwviel, heeft zijn wolf je geaccepteerd. Zoals ik dat bij hem heb gedaan toen je wakker werd." zegt ze verveelt.

Ik wrijf ongemakkelijk over mijn arm terwijl ik zo onopvallend mogelijk naar hem kijk. "Dus" begin ik, "heb je je mate al gevonden?" vraag ik. Zodra dat ik dit heb gezegd, geef ik me een mentale face palm. Heb ik nu net die vraag gesteld? OMG, wat moet hij nu niet van me denken?

Ik geef me nog een face palm, maar deze keer niet mentaal. Ik vloek in mezelf, en Jacob begint te lachen. Ik kijk hem eerst verward aan maar begin spoedig mee te lachen.

We kijken elkaar glimlachend aan. Hij is zo knap, ik verdrink bijna in zijn donkerbruine ogen. Hij komt dichterbij, onze gezichten zijn nog maar een paar centimeters van elkaar verwijderd, en we kijken elkaar intens aan.

We drukken onze lippen tegen elkaar en kussen elkaar teder. Ik leg mijn armen rond zijn nek en hij legt zijn handen op mijn heupen. Voor een tijdje vergeet ik al mijn zorgen heb ik alleen maar oog voor ons. Ik heb me zelfs niet zo gevoeld met Ophelia's vader.

Een geluid brengt ons terug naar de realiteit en we zien Daisy ons met glunderende ogen aankijken "ik wist het!" roept ze blij. Ze stapt uit de tent en geeft ons een knuffel. Jacob en ik kijken elkaar blozend aan. Daisy laat ons los en kijkt ons aan "ik heb het moment helemaal verpest niet?" vraagt ze verlegen. We knikken "sorry" ze draait zich om en stapt ongemakkelijk terug naar de tent.

We kijken elkaar lachend aan en beginnen terug te zoenen. "Ja! Nu is mate van ons!" roept mijn wolf vrolijk. Jacob en ik beginnen beide te lachen "mijn wolf is nog nooit zo gelukkig geweest" zegt Jacob "mijn wolf ook niet" zeg ik glimlachend.

We gaan terug op de grond zitten en ik kruip dicht tegen hem aan. Ik ga in zijn armen liggen en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Ik luister naar zijn geruststellende hartslag. Hij vormt allemaal rondjes op mijn rug waardoor ik kippenvel krijg. Hij duwt me dichter tegen zich aan en ik val in slaap door zijn kalmerende hartslag.

_____________________________
Aah! Ik wist het!😂

££££££££££££££

Even een paar weetjes:

1:
hun rugzakken zijn groter vanbinnen, zoals het tasje van Hermelien waar amper een moderne gsm in past, maar dat er toch een tent in zit

2:
Sheila spreekt camouflage spreuken uit over hun schuilplaats (zoals Hermelien doet in de 7de film)

££££££££££££££££

Sorry van het korte hoofdstuk

Wat denken jullie van jisty als ship naam? Als jullie er betere hebben, stuur ze dan door xx

Reageer, stem, volg me en tot het volgend hoofdstuk

Xxx Gallifrey-stands