De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 41

Ik pak mijn pijl en boog en schiet een pijl af. Ze pakt de pijl vast vlak voor die door haar hoofd gaat. Ze breekt de pijl in twee en gooit hem op de grond "wel, dat was niet aardig" zegt ze quasi triest.

Haar handen worden groen. De vloer begint te barsten en er komt een bloederige vloeistof naar binnen. Het duurt even voordat ik weet dat de vloeistof op bloed lijkt, omdat het bloed is. Er kruipen skeletten uit de barsten. "Je bent een necromancer" zeg ik geschokt.

"Wel, technisch gezien half necromancer en half alpha wolf" zegt ze met een grijns. Ze zegt iets in een oude taal maar ik kan haar verstaan. "Dood ze" zei ze tegen de skeletten. Ik pak mijn dolken en val aan. Wat we ook doen, de skeletten doen niets. Het duurt niet lang voor ze ons in een hoekje hebben gedreven.

Een paar skeletten veranderen plots in stof en ik zie de rest me geschokt aankijken, inclusief de bloed wolf. "nee! Dit kan niet, niet jij!" roept ze woedend. Ik kijk naar mijn handen en schrik als ik zie dat ze groen licht uitstralen. "hoe is dit mogelijk?" vraag ik. De bloed wolf kijkt me nijdig aan "niet alle necromancers krijgen hun krachten van hun ouders" legt Luna uit. "Er moet iemand in je familie zijn geweest die een necromancer was" vervolgd ze. Ik haal mijn schouders op. Ik heb geen idee wie.

Er komen meer en meer skeletten uit de barsten en ik kan ze niet meer aan. Ik voel een scherpe pijn in mijn schouder en zak op mijn knieën. Alles wordt wazig en ik val in de bloedplas.

Ik word wakker op een koude stenen grond en sta langzaam recht. Ik kijk in het rond en zie dat ik bij een middeleeuws kasteel ben Ik hoor stemmen achter me en draai me om.

Ik loop ernaartoe en zie 4 elfen en een alpha wolf gestrest om hun heen kijken. Ik loop naar ze toe maar ze merken me niet. Mijn hand gaat door ze heen.

Ik hoor een geluid achter me en draai me om. Er komt een vrouw met een ouderwetse jurk aangelopen, gevolgd door een paar zombies. Ze verandert in een wolf en loopt naar het groepje toe. Het groepje loopt pijlsnel weg en ik volg ze.

Ze komen aan in een open plek die me bekend voorkomt. Er staat een vrouw met haar rug naar ons toegekeerd. Ze is druk bezig met een paar kruiden in een ketel te gooien.

Ze draait haar eigen om en ik schrik hard. Ze lijkt sprekend op mij "Moira, ze komt eraan" zegt de Alpha wolf tegen de vrouw die blijkbaar Moira noemt.

Moira stroopt haar mouwen omhoog en ik zie dezelfde tekens als ik op haar arm. Haar handen beginnen groen op te gloeien en iedereen gaat in een kring rond de ketel staan.

Moira spreekt een paar woorden in de taal van de necromancers. De woorden worden in mijn geheugen gegrift. Ik heb een flauw vermoeden en kijk naar de arm van de andere Alpha wolf en zie inderdaad dat zij dezelfde krachten als Catherine bezit. Ze lijkt er wel hard op.

De wolf uit de gang komt de open plek op rennen en zodra ze ziet wat ze doen, verandert ze terug in haar mensenvorm en probeert schreeuwend weg te kruipen.

Ze begint helemaal te vervellen en haar resten worden in een kruik gezogen.

Moira sluit de kruik met een spreuk en kijkt me aan. "Nu weet je wat je moet doen" zegt ze tegen me. Ik knik en word weer in een zwarte diepte getrokken.

Ik word wakker in de bloedplas en schiet overeind. Ik zie mijn vriendinnen nog steeds tegen de skeletten vechten en laat ze allemaal verpulveren. Het is net alsof Moira me een deel van haar kracht heeft gegeven.

Ik pak de hand van mijn vriendinnen vast en teleporteer ons naar buiten. "Ik haat bloed" zegt Snow terwijl ze haar gezicht afveegt. "Wat is er gebeurd?" vraagt Autumn aan me. Ik kijk haar vragend aan. "Hoe bedoel je?". Ze rolt haar ogen "je hebt zeker 10 minuten bewusteloos in een bloedplas gelegen en toen je wakker werd heb je alle skeletten in één beweging verslagen" zegt ze.

Ik heb geen tijd om het uit te leggen dus ik tover mijn droom in hun geheugen. Ze happen even naar adem en kijken me dan aan.

"Waarom liet je voorouder dit aan je zien?" vraagt Camilla verward. "dus Moira is mijn voorouder, de Alpha wolf is Catherine haar voorouder, de elfen waren jullie voorgangers en de vrouw die gevangen is genomen in de kruik is de voorouder van de bloed wolf" leg ik uit.

Luna kijkt me aan "bedoel je dat.."  ik knik en haar adem stokt en ze kijkt met grote ogen in de verte. De rest kijkt ons verward aan

"de bloed wolf wilt haar voorouder tot leven wekken"

________________________
OMG ik kan niet geloven dat ik al zo ver ben gekomen.

Thanx voor al jullie stemmen en om dit verhaal te blijven volgen ook al is het nu meer op een fantasy verhaal gaan lijken in plaats van een weerwolf verhaal. 

Xx whovians-in-hogwarts