De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 43

Ze staat recht en ineens heeft ze terug haar oude kleren aan. Ze kijkt ons kil aan en begint triomfantelijk te lachen. Ze kijkt me aan en ik weet zeker dat ik een glimp van angst in haar ogen zag.

Ze stapt naar me toe en neemt een lok van mijn haar in haar handen "een afstammeling van Moira" zegt ze vol walging. "Ze zit waarschijnlijk in je hoofd, niet?" zegt ze terwijl ze me de rug toe keert.

Ze stapt naar de bloed wolf en neemt haar kin in mijn handen. "Marissa, ik ben trots op je" zegt ze tegen haar. "Dat je je bloedeigen zus hebt opgeofferd zonder te twijfelen... heerlijk, je lijkt precies op mij" zegt ze grijnzend met een verrukte blik in haar ogen.

"Oké oké het is allemaal wel ontroerend enzo maar wie ben je?" vraag ik. Ze draait haar eigen om en kijkt me aan "je bent echt duidelijk een afstammeling van Moira" ze haalt haar neus op.

"Ik ben Cora" zegt ze. Terwijl ze haar naam uitspreekt laat ze scheuren in de vloer komen waar bloed uitkomt.

"Oh weeral" mompel ik. Ik draai me om naar de rest. "Ik heb geen zin om terug in bloed te vechten, jullie?" vraag ik aan de rest. Ze schudden hun hoofd en ik pak hun handen vast. We teleporteren ons uit de kamer en lopen naar de ketel.

"Nee nee nee!" zeg ik. De rest kijkt me aan. "Het is nog niet klaar. Het moet nog zeker een uur koken" zeg ik tegen ze. "Anders gaan we ondertussen meevechten" zegt Luna. Iedereen stemt in en we maken de ketel weer onzichtbaar en reukloos.

We rennen naar het slagveld en ik steek mijn handen in de grond. De grond rondom me straalt een groen licht uit en mijn bruine zombiewolven klimmen uit de grond.

Ik beveel ze om de zwarte wolven uit te schakelen en we lopen naar de rest. "Schiet niet op de bruine wolven" zeg ik tegen de aanvoerders. Ze kijken me verward aan en ik gebaar dat ik het later uitleg. Elke aanvoerder beveelt om de bruine wolven met rust te laten omdat ze tegen de zwarte wolven vechten. Elena geeft me een paar marmeren pijlen en ik begin te schieten.

Na ongeveer een half uur zal al mijn pijlen op. Ik stap naar de tent van de aanvoerders. Alle leiders zitten in overleg. Elena is aan het woord en kijkt geconcentreerd naar de tafel. "we laten een groep van 6 personen het kasteel binnendringen om langs binnen de verdediging uit te schakelen. Zodat we het paleis kunnen vernietigen" zegt ze. "Maar hoe gaan we binnenkomen?" vraagt een oude man met het teken van de draken op zijn wapenuitrusting. Elena kijkt bedenkelijk in het rond en kijkt me aan. "Kristy kan naar binnen gaan zonder te worden opgemerkt" zegt ze. Iedereen kijkt me aan en ik kijk ongemakkelijk om me heen. "Ja, da moet wel lukken" mompel ik. "Maar eerst moeten we het ritueel doen" vervolg ik. Ze knikken begrijpend en ik stap naar buiten.

Vlak voor ik de tent uitloop draai ik me om "de pijlen zijn bijna op" zeg ik tegen Elena. Ik lacht en gooi een koker vol pijlen. Ik schiet nog een half uur door en raap alle onbeschadigde pijlen op. Ik zoek het Anti-Slechterikken team op (ja zo gaan ze voortaan heten) en teleporteer ons naar binnen. Ik loop naar de ketel en de rest volgt me.

"Het is klaar"

___________________________
Het is wapenstilstand! Jammer dat het niet gisteren was want dan hadden we geen school gehad maar ja

life is a struggle when you're a Muggle (or underaged wizards like me 😏)

Sorry voor het hoofdstuk. Het leek me gewoon een spannend moment om te stoppen.

Whovians-in-hogwarts