De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 5: het dossier

"Wat zijn Alpha wolven?" Ik kijk vragend van de directeur naar de dokter.
"Weet je dat dan niet?" Vraagt de dokter verbaast terwijl ze naar de directeur kijkt.
"Nee, ik heb er nog nooit over gehoord." Ik kijk verdwaasd naar de dokter.

De directeur gaat rechtzitten en zet zijn vlinderstrikje recht.
"Alpha wolven zijn de afstammelingen van de eerste weerwolven. Ze zijn iets groter dan de normale weerwolf en hebben krachten." Legt hij uit.
"Wat bedoel je, krachten?" Ik verwacht in elk moment wakker te worden uit een rare droom. Ik knijp onopvallend in mijn arm. Nee, dit is echt.

"Alpha wolven kunnen lucht, water, vuur en aarde besturen. De eerste weerwolven hadden ook andere gaven, unieke gaven. Maar hun afstammelingen kunnen alleen maar de hoofd elementen besturen." Legt hij uit.

"Zeg alsjeblieft dat dit een grap is." Ik masseer mijn slapen met kalmerende bewegingen terwijl ik heen en weer wieg.
"Sorry Kristy, maar dit is geen grap" ik kijk op en zie dat dokter Smith me ernstig aankijkt.

Een gespannen stilte heerst in de kamer.
"Wel we weten nu in ieder geval waarom de zwarte wolf je wilt en wie je bent. Zijn er nog drugs, of vergif gevonden in haar bloed?" Hij kijkt nu naar de dokter die haar schrijfblok erbij haalt.
"Alleen maar mistletoe maar dat is al uitgewerkt." Ze zet haar bril recht en kijkt ons aan.

Weer is er een stilte maar deze keer verbreekt de dokter hem. "owh ja Kristy, hier is het dossier van je ouders." Ze geeft me een bruine kaft aan met mijn naam op.
Ik durf de kaft nog niet te openen, dus hou ik hem geklemd tussen mijn armen.

"Mag ik vertrekken?" Vraag ik twijfelend.
"Ja, we hebben alles doorgenomen denk ik.
We bellen je wel als we nog iets vinden." Zegt de dokter met een glimlach.
Ik knik en verlaat de kamer.

Sheila zit op een stoel tegenover het kantoor te wachten.
Ze kijkt op van haar gsm en kijkt me aan.
"Dat duurde lang, gaat het wel? Je ziet er bleek uit." Zegt ze als ze mijn gezicht ziet."ja, het gaat wel. Gewoon veel informatie in een keer." Zeg ik terwijl ik moeite doe om een glimlach te laten zien. Ze knikt bedenkelijk met haar hoofd voor we naar de uitgang vertrekken.

We komen aan bij het meer en gaan naar mijn hut.
Ik leg Sheila alles uit.
We zitten nu aan tafel met het dossier ongeopend in het midden.
"Ga je het open maken?" Ik schrik op uit mijn gedachte en kijk Sheila aan.
Ik wrijf met mijn hand over mijn voorhoofd en haal mijn schouders op.

Ik pakte mijn gsm en zie dat het al 7 uur in de avond is.
"Ik ga maar eens beginnen met het eten. Blijf je eten of ga je naar huis?" vraag ik aan Sheila om het onderwerp te veranderen.
"Ik blijf hier wel eten, dan moet ik niet koken" zegt ze lachend.

Niet veel later zitten we aan tafel spaghetti te eten en wijn te drinken.
"Weet je, je zult het ooit moeten open maken." Zegt Sheila na een slok wijn.
"Je hebt gelijk." Ik bijt op mijn lip en pak na enige twijfel toch het dossier.
Met trillende handen open ik het en begin ik te lezen.

"Wel? Wat staat er?" Ik kijk Sheila aan en zie dat ze bijna van haar stoel barst van de nieuwsgierigheid. Ik zucht lachend en begin te lezen.

"Melanie Pond vermoord op leeftijd: 30, vrouw van David Pond vermoord op leeftijd 31.
Dochter: Kristy Pond, geboren op 21 augustus, leeftijd 17. Vernoemt naar Kristina Pond, jongere zus van David Pond die gestorven is op 16 jarige leeftijd bij een auto ongeluk.
Melanie Pond was een Alpha wolf die de lucht bestuurde. David Pond was een Alpha wolf die vuur kon besturen.
Kracht van Kristy Pond-" ik trek mijn wenkbrauw op van nieuwsgierigheid."- onbekend" ik zucht en laat mijn hoofd achterover vallen.

Ik kijk naar Sheila en er schiet me iets te binnen.
"weet jij iets over de Alpha wolven?" Vraag ik aan haar. "Alleen dat ze heel zeldzaam en krachtig zijn. Maar ik heb een boek liggen over de geschiedenis van de weerwolven. Misschien staat daar iets in, ik zal hem even halen." Ze staat op en loopt de deur uit.

5 minuten later klopt ze weer aan.
Ik open de deur en zie dat ze een dik boek vast heeft.
Ik kijk met verbazing naar het boek.
Ze ziet mijn verbaast gezicht en begint te lachen.
"Ik heb het een paar jaar geleden meegesmokkeld uit de bibliotheek en nog niet teruggebracht. Ik ben alleen nog nooit verder gekomen dan de pagina met de inhoudstafel" zegt ze lachend.
Ik lach mee en samen stappen we naar de zetel.

Ze legt het boek op de salontafel "Oké, we zullen maar eens beginnen. Maar eerst-" verward kijk ik haar aan.
"Maar eerst wat?"
"Eerst pakken we onze wijn."
Ik schud lachend mijn hoofd en pak de fles wijn en de glazen.