De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 44

Even later hebben we een heel plan gemaakt. Ik blijf bij de ketel terwijl ik laatste kruiden erin doe terwijl de rest ze naar hier lokt. Ik begin rap de laatste kruiden erin te gooien en ik omklem het flesje met de traan.

Pov Catherine

We lopen met z'n allen door het kasteel. "Hoe gaan we haar kunnen lokken?" vraagt Luna opeens. "Ik heb geen idee" geef ik toe. We slaan een hoek om en botsen tegen Marissa. Ze kijkt ons razend aan en we lopen met z'n allen weg. Ik kijk achterom en zie dat Marissa ons woedend achternaloopt. Wel, ze stapt eerder gezegd maar dan op een snel tempo. We slaan een paar gangen in en komen aan bij de ketel. Kristy gooit er een paar kruiden in die je pas op het laatste mag toevoegen. Ze ziet ons en gooit het laatste takje erin. We zetten ons in de juiste positie en Kristy begint met de spreuk

Pov Kristy

Ik spreek de woorden uit en voel me zwakker worden. Het hoort zo te voelen. De spreuk kost veel energie. Stelt Moira me gerust. Marissa komt de open plek oplopen en begint net als Cora vroeger te gillen van de pijn. Cora staat naast haar en probeert haar te beschermen maar het lukt haar niet. Marissa begint helemaal te vervellen en haar resten worden in de kruik verzameld. We laten elkaar los en ik pak de kruik op. Ik draai me om en zie Cora ons woedend aankijken. Ze laat een paar grote bloedrode zombies uit de grond komen en ik teleporteer ons met mijn laatste kracht weg. Zodra we terug op een grond staan, zak ik ineen van de vermoeidheid.

Ik open knipperend mijn ogen. Waarom is Cora niet verslagen? Vraag ik aan Moira. Ik denk dat Marissa haar immuun heeft gemaakt. Ze kan nu nog alleen maar in een gevecht worden verslagen.  Zegt Moira twijfelend. Ik sta recht en loop de tent uit. Het slagveld is nog bezig maar het ziet er anders uit. In de plaats van zwarte wolven vechten er nu bloedrode. Het kasteel ziet er nog angstaanjagender uit en de grond zit onder het modder en bloed door de regen. "Kristy" hoor ik iemand achter me zeggen. Ik draai me om en zie Elena naar me toe lopen. Ze geeft me een knuffel en ik hoor mijn botten kraken. "Uitgeslapen?" vraagt ze. Ik knik en we krijgen de slappe lach.

Ik word serieus en kijk haar aan "het word tijd dat we het kasteel aanvallen." zeg ik tegen haar. Ze knikt "maar hoe dan? Het kasteel is ondoordringbaar en we kunnen geen soldaten met je meesturen" zegt ze tegen me. "Laat dat maar aan mij over" zeg ik. Ze knikt en ik loop het slagveld in. Ik trek het Anti-Slechterikken team mee en teleporteer ons naar binnen. "Kristy wat doe je? Je bent hier nog te zwak voor" zegt Catherine tegen me. Ik rol mijn ogen "Cath, je moet alle draden van de beveiliging uittrekken en naar hier brengen." Ze zucht en ik voel een harde windvlaag. 2 seconden later staat Catherine terug voor me met draden rond haar armen, heupen en nek. Ze laat de draden op de grond vallen "klaar" zegt ze grijnzend.  "Nu alleen nog maar de magische beveiliging uitschakelen"zeg ik tegen de elfenzussen. Ze knikken en Catherine brengt ze naar de juiste plek.

Even later is al de bewaking van het kasteel verwoest. Ik teleporteer ons naar buiten en waarschuw de legers. Ze roepen bevelen in het rond en er stijgen verschillende draken op. Ze spuwen vuur en de elfen en weerwolven schieten rotsblokken af. Het steen en stof vliegen in het rond en het kasteel word met de grond gelijk gemaakt.

Ik word langs achter vastgepakt en geteleporteerd. Ik zak hoestend neer op een vochtige grond. "Jij hebt mijn laatste afstammeling vervloekt!" roept Cora woedend. ze geeft me een stomp in mijn gezicht en ik proef mijn bloed in mijn mond. Ik sta langzaam recht en ontwijk een slag van Cora die op een of andere manier aan een dolk komt. Ik pak haar dolk af en laat hem per ongeluk vallen. Ik wil hem oppakken maar Cora springt op me af. we rollen over de grond terwijl we elkaar zoveel mogelijk stompen uitdelen. Mijn neus begint te bloeden en mijn kaak zwelt op. ik hou haar in een houdgreep en pak een soort pijp van de grond. Ik rijg Cora aan de pijp en ze slaakt een vreselijke gil die ik nooit meer zal vergeten.

De rest komt de open plek aanlopen en Cora drukt me tegen haar aan waardoor de pijp ook in mij zit. mijn ogen sperren open van de pijn en ik zak neer.  Mijn vrienden rennen naar me toe maar het lijkt net alsof ik in een glazen bol zit. Ik zie Jacob me bezorgd en bang aankijken. Ik glimlach naar hem en mijn vingers verstrengelen zich met de zijne. Ik sluit mijn ogen en zak weg in een dichte, duistere diepte.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zal Kristy het overleven? 

Nog een of twee hoofdstukken en het is gedaan. Ik kan het zelf amper geloven, mijn eerst voltooide verhaal. Mijn eerste verhaal was zo slecht en langdradig dat ik het heb verwijdert, mijn 3de verhaal is ook al bergafwaarts aan het gaan en ik ben momenteel bezig met een nieuw verhaal.

xx whovians-in-hogwarts