De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 11

Na een uur kan ik eindelijk mijn vingers bewegen.
Voorzichtig probeer ik mijn arm, die kan ik ook al gebruiken.
Ik probeer te roepen maar er komt geen geluid uit mijn keel.
Ik probeer mijn benen. Ja, die kan ik ook gebruiken.
Na 5 minuten kan ik alles weer bewegen maar er komt nog steeds geen geluid uit mijn keel.

Ik gooi het laken van me af en probeer uit het graf te klimmen. Ik spring in de lucht en grijp de rand vast, ik voel de klomp aarde loskomen en sla mijn vrije arm over de rand. Ik schuif met mijn schoenen over de rand om me naar boven te duwen. Met moeite hef ik me over de rand.
Vermoeid rol ik over de grond. Opeens voel ik een sterke drang om naar het water te gaan. Ik concentreer me en hoor ergens water.

Ik weet niet waarom, maar ik voel dat ik het boek nodig heb. Ik open alle rugzakken. Uiteindelijk vind ik het boek in Sheila's rugzak. Ik sta even twijfelend stil. Moet ik ze niet wakker maken? Nee. Ik moet dit alleen doen.
Ik schud mijn hoofd en stap verder, richting het water.

Het geluid van water is harder.
Pluspunt: ik ben dichtbij.
Minpunt: ik sta voor een gigantische doornstruik.

Ik leg mijn hand op een tak en begin trekken. Tot mijn verbazing gaat de tak niet kapot, maar vormen de takken een doorgang. Met trillende benen stap ik richting het water. Ik kijk achter me en zie dat de takken achter me weer een ondoordringbare muur vormen.

Ik stap verder en kom uiteindelijk aan bij een waterval.
Sprakeloos door het magische uitzicht laat ik me op het gras zakken.
Ik kijk glimlachend naar de vissen die in het meertje zwemmen. Ik wou dat ik hier kon blijven, oud worden. Ik zie een appelboom en een perenboom staan. Op mijn weg hiernaartoe zag ik een paar eetbare planten, ik kan ook jagen voor vlees.
Een paar momenten blijf ik dromen over een leven hier, maar dan herinner ik me mijn vrienden. Ze zitten daar nog, in de wildernis terwijl de zwarte wolf op ze jaagt.

Ik kijk naar het water en kan het niet laten.
Nieuwsgierig leg ik mijn hand op het water en concentreer me, een zachte tinteling gaat door mijn arm.
Langzaam open ik mijn ogen. Omg, ik heb een freaking draaikolk gemaakt! Als ik mijn stem nog zou hebben, zou ik nu een keertje van vreugde slaken. In plaats daarvan maak ik een klein vreugdedansje.

Ik kijk in het rond, opzoek naar een nieuwe oefening.
Een druppel valt van de plant naast het water.
Ik sluit mijn ogen en concentreer me op de druppel.

Bang voor het resultaat open ik mijn ogen en kan een glimlach niet onderdrukken. De druppelt staat midden in zijn val stil.
De druppel laat ik terug op de plant zakken en probeer een moeilijkere oefening.

Een vis zwemt voorbij en met moeite haal ik de vis uit het water met behulp van een bubbel water.
Voorzichtig laat ik de bubbel weer in het water zakken.
Mijn lippen krullen zich in een glimlach.

Ik heb geen idee waarom ik het volgende doe maar ik kan het gewoon niet laten. Ik zet mijn voet op het water en blijf tot mijn verbazing staan.
Ik stap over het water en blijf midden in het meer staan.
OMG, ik lijk wel freaking Jezus!

Ik blijf bedenkelijk staan en splijt dan het water in twee.
Oké, dit is cool. Ik spring opgewonden op en neer, maar blijf nog steeds staan op het water.
De vissen zwemmen onder mijn voeten door.
Ik kijk glimlachend om me heen.

Mijn aandacht wordt getrokken door een vis met witte en goude schubben.
De vis staat stil en zwemt dan richting de waterval.
Bedenkelijk kijk ik de vis na en besluit om hem te volgen.

Ik splijt de waterval in twee en zie dat er een soort van grot achter zit.
Op mijn hoede stap ik door de waterval die zich weer sluit achter me.

Ik zie een fakkel aan de muur hangen en steek hem onhandig aan met mijn vuurkrachten.
Ik stap verder in de grot en kom een deur tegen.
Vastberaden trek ik aan de deurklink, maar het opent niet.
Zoekend naar een knop ofzo, laat mijn hand over de deur gaan en voel een steek in mijn hand.

Geschrokken trek ik men hand terug waardoor er een hele streep bloed achterblijft.
De deur gaat geluidloos open.
Ik pak mijn boek en fakkel steviger vast en stap door de deur. De deur sluit met een bons achter me waardoor ik me geschrokken omdraai.
Met een bonzend hart stap ik verder.

Na een paar minuten te stappen, kom ik aan in een grote ruimte die verlicht word door lichtgevende kristallen.
Ik stap verder en concludeer dat in elke gang en ruimte zo'n kristallen staan.
Voorzichtig hang ik de fakkel aan een muur en stap verder de grotten in.

Uiteindelijk kom ik aan in een soort van tempel.
In het midden staat een standbeeld van puur kristal.
Het standbeeld, beeld een jonge vrouw uit die omringd is met draken en wolven en een tiara draagt.
Ik bestudeer haar gezicht aandachtig.
Ze is beeldschoon en ik weet gewoon dat dit Eleana is, de godin die de Alpha wolven heeft gecreëerd.

Ik open het boek en laat een druppel bloed op het verdikt papier vallen.
Haastig blader ik naar de laatste pagina's en zie dat het boek nu eindelijk compleet is.
Ik kijk naar de pagina's over het element water, er is blijkbaar een ritueel.
De godin Eleana is onze schepster, betaal haar met bloed en een geschenk zal aan je gegeven worden.
Fijn nu is er ook al een raadsel.
En wat hebben ze toch met bloed?
Vroeg of laat heb ik niets meer over.

Zuchtend sta ik op en doorzoek de kamer.
Na een kwartier geef ik op.
Doodop zak ik neer voor het standbeeld.

Wacht even, ik weet toch zeker dat dit doek vastzat aan het standbeeld.
Fronsend kijk ik naar de plaats waar het doek zat en zie allemaal opgedroogd bloed.

Zuchtend hou ik mijn gewonde hand erboven en laat een paar druppels bloed op vallen.
Direct daarna wordt ik omringt door lichtgevende blauwe rook.

De blauwe rook schiet op mijn keel af.
Hoestend en kreunend zak ik neer op de grond.
Wacht even, mijn stem werkt terug.

Vol van vreugde slaak ik een gilletje en spring ik op en neer.
Wacht even, ik kijk in de weerspiegeling van een plat geslepen kristal die hoogwaarschijnlijk dient als spiegel en sla een hand voor mijn mond.

Ik draag een donkerblauwe jurk die overgaat naar een lichtblauw, een diamanten ketting en oorbellen, een diamanten tiara, een ring met diamanten en een saffier en blauwe schoenen met zilveren versieringen.
Mijn haar hangt los oven mijn schouders en tot mijn verbazing zijn mijn haarpunten donkerblauw geworden, niet dat het mega hard opvalt. Het ziet er eigenlijk wel leuk uit.

Met andere woorden, ik zie eruit alsof ik rechtstreeks uit een sprookje ben gestapt en met een gevoel van rust en kalmte stap ik naar de uitgang.

______________________________
Hoe denken jullie dat Kristy haar vrienden gaan reageren als ze merken dat ze weg is?

Gaat Kristy haar grootmoeder opzoeken of besluit ze om voor altijd daar te blijven ?

Ik vind dit zelf een van mijn favoriete momenten tot nu toe, wat waren jullie favoriete momenten?

De foto bovenaan laat de waterval zien

En dit...

Is Kristy haar outfit

Laat weten wat je ervan vond

en als je wat schrijf fouten
ontdekt, laat het dan weten dan verbeter ik ze.

Xxx Gallifrey-stands