De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 22

Zijn klauw scheurt mijn buik open. Ik gil het uit van de pijn en tranen stromen over mijn wangen. Cerberus valt nog eens aan en raakt mijn wang. Kreunend van de pijn kijk ik naar mijn buik. Het bloed stroomt eruit en vormt een grote plas om me heen.

Ik laat mijn hoofd weer zakken en voel dat het bloed in mijn haar komt. Mijn zicht word wazig door het bloedverlies. Ik hoor Catherine met Cerberus vechten. Snikkend sluit ik mijn ogen "het spijt me Aurélie." Zeg ik nog tegen mijn wolf voor ik in een duisternis zak.

Ik kijk om me heen en zie alleen maar wit. Ben ik dood? Ik zie een spiegel staan en loop ernaartoe. Met gesloten ogen ga ik ervoor staan. Ik open langzaam mijn ogen en deins geschrokken achteruit.

Mijn kleren zijn gescheurd en ik zie de klauwsporen die Cerberus heeft gemaakt nog in mijn buik en wang staan. Ik raak ze met tranende ogen aan. Ik wend mijn blik af en draai me om. Ik ga op het bankje zitten die midden in de ruimte staat en leg snikkend mijn hoofd op mijn knieën.

Ik voel een hand over mijn rug wrijven en open geschrokken mijn ogen "hallo, lieverd." zegt mijn moeder. Ze kijkt me triest aan en streelt met haar hand door mijn haren "ik begrijp het niet, ben ik dood?" vraag ik uiteindelijk.

Mijn vader schud nu zijn hoofd en trekt me in een knuffel "je zit op het randje, je lot hangt af van je vrienden." zegt hij. "Ik ben bang" zeg ik snikkend tegen ze. "Natuurlijk ben je bang, iedereen zou bang zijn in jou situatie. Wij waren ook bang." zegt mijn moeder huilend. Ze trekt me huilend in een knuffel en kijkt me aan.

Ze streelt mijn gewonde wang en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Mijn vader doet hetzelfde en ik word teruggetrokken naar mijn eigen lichaam.

Ik word opgepakt An ik hoor iemand hijgen. "Nog even volhouden Kristy, misschien dat een van je vrienden wel weten wat ze moeten doen." hoor ik Catherine zeggen. Ik wil zeggen dat het goed gaat maar ik kan me niet bewegen. Het is net zoals die ene keer toen ik net mijn eerste krachten kreeg.

Ik word heen en weer geschud, we zitten vast bij de trap. Mijn vermoeden wordt bevestigd door het geluid van steen op steen. Een koude wind strijkt langs mijn wang. Volgens mij is het nacht.

Ik hoor mijn vrienden in paniek tegen Catherine praten. "Hoe is dit gebeurd?" vraagt Jacob. Ik probeer uit alle macht om iets tegen hem te zeggen maar ik kan me nog steeds niet bewegen. "Cerberus, een driekoppige hond uit de hel." zegt Catherine.

Ik hoor een paar mensen naast me neer hurken. Ik voel een warm gevoel. Niet pijnlijk zoals bij de generaal, maar fijn.

Iemand veegt mijn haar uit mijn gezicht en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "ik heb gedaan wat ik kan Jacob, het spijt me. Het is nu aan haar" zegt Sheila met trillende stem. Ik wil rechtzitten en zeggen dat het goed gaat maar ik kan me nog steeds niet bewegen!

Ik word opgepakt door Jacob's sterke armen. Zijn geur dringt mijn neus binnen en als het kon zou ik nu een grote teug lucht nemen. Ik hoor de rits van een tent opengaan en wordt op de grond gelegd. Hij sluit de tent weer en legt een paar dekens over me heen. Ik voel een paar druppels op mijn gezicht.

Ik dacht dat we in de tent waren. Ik hoor iemand snikken en heb het dan door. Het regent niet, Jacob huilt "wordt alsjeblieft wakker, ik heb je al een week moeten missen." zegt hij met een trillende stem. Wacht! Zei hij nu een week. Ik was daar maar een dag. Natuurlijk het tijdverschil.

Als ik me nu had kunnen bewegen dan had ik mezelf een face palm gegeven. Jacob streelt mijn wang en drukt zijn lippen op de mijne. Ik wil hem zo hard terugkussen, maar ik kan niet omdat mijn verdomd lichaam niet naar me luistert!

De drang om hem te kussen is zo groot dat het pijn doet. Jacob gaat tegen me aan liggen en legt zijn armen om me heen. Hij geeft een kus op mijn kruin "word wakker, Kristy. Alsjeblieft." smeekt hij nog voor hij in slaap valt.

____________________________

Ik vind het wel zielig voor Jacob Enzo. Maar vooral Jacob. Love Jacob. Wie is jouw favoriete character?

Xx Gallifrey-stands