Kristy zit al vanaf haar achtste gevangen in de kerkers van de zwarte wolf. Op haar 17de weet ze te ontsnappen en komt ze terrecht in een kamp voor mensen zoals zij: weerwolven.
Kristy haar leven begint net weer normaal te lijken als het kamp word a...
We stappen verder en komen bij een gigantisch steile hoge berg terecht "natuurlijk hoe anders" zucht Lincoln hoofdschuddend. Zijn ogen geven licht en hij wordt omringd door rook.
De rook verdwijnt en er staat een prachtige groene draak voor ons. Daisy stapt naar voor en legt haar hand op de snuit van de draak.
De draak bukt zich en Daisy klimt op zijn rug en wenkt ons lachend dat we ook moeten komen. Ik lach en klim enthousiast op zijn rug, de jongens volgen minder opgewekt.
Nu iedereen erop zit spreid Lincoln zijn vleugels. Hij zet af en we schieten omhoog. De wind blaast door mijn haren en ik zie de bergen onder me.
We landen aan de rand van een dorp. We stappen af en Lincoln transformeert terug. Daisy vliegt op hem af en geeft hem een knuffel "je was prachtig" zegt ademloos. Lincoln haalt een hand door zijn haar.
Ik draai me om en zie een man op ons af rennen. "Meneer Campbell, dat is lang geleden. Volg me maar, ik breng u en uw vrienden naar je ouders" zegt de man. Hij wenkt ons en we stappen achter hem aan.
We worden de hele tijd nieuwsgierig aangestaard door de bewoners. Jacob trekt me dichter tegen zich aan en Lincoln geeft een waarschuwende blik waardoor ze stoppen met kijken.
We komen aan bij een groot huis. De man belt aan en de deur wordt opengedaan door een vrouw van in de 50.
Ze kijkt ons vriendelijk aan en begeleid ons naar de woonkamer. Er gaat een deur open en er stapt een man en een vrouw binnen.
Ze zijn ongeveer in de 40 en zijn goed gekleed. Lincoln stapt naar voor "hallo mam, hallo pap" zegt hij. Hij geeft ze een knuffel en zijn ouders glimlachen vriendelijk naar hem.
Hij komt terug naast Daisy staan en pakt haar hand vast. Mevrouw Campbell ziet het en een twinkeling komt door haar ogen "en wie is deze mooie dame?" vraagt ze blij. Lincoln glimlacht "dit is Daisy Johnson" zegt hij.
Mevrouw Campbell geeft Daisy een knuffel. Ze laat haar los en stapt terug naar haar man "dit is Jacob Johnson, Daisy haar tweelingbroer. Dit is Kristy Pond, de dochter van Melanie en David Pond" zegt hij.
Ik kijk hem verbaasd aan. "Jij bent dus de dochter waar Melanie vol trots over sprak" zegt ze glunderend. "Hoe ken je mijn moeder?" vraag ik verbaasd.
"Vroeger was ik dakloos, mijn ouders stierven aan een drakenziekte en ik kon nergens terecht. Ik leefde in het bos en ik werd ziek. Je moeder nam me mee naar haar huis en daar werd ik verzorgd door haar ouders. Zonder haar zou ik hier niet zijn. Ik wou dat ik het kon terugbetalen" zegt ze terwijl een traan over haar wang loopt.
Meneer Campbell veegt de traan weg en drukt haar tegen zich aan.
De stilte wordt verbroken door een deur die open gaat. Een jongen van ongeveer onze leeftijd stapt binnen en snuift de lucht op. Sheila ruikt ook in de lucht en ze kijken elkaar aan.
Hij heeft bruin haar, bruine ogen en een bril op. "Sheila, dit is Dylan Potter. Dylan, dit is Sheila Johansson" zegt Lincoln grijnzend.
Sheila zwaait ongemakkelijk naar hem en hij haalt een hand door zijn haar "we laten ze wel even alleen" zegt mevrouw Campbell. We volgen ze naar de tuin en gaan op de bankjes zitten.
"Moet je ons niet aan de twee andere voorstellen, Lincoln?" vraagt meneer Campbell. "Owh ja. De vrouw is Catherine Swan en de jongen is Mitch Johansson de neef van Sheila" zegt hij. Ze schudden elkaars handen.
"Dus Lincoln. Hoe hebben jij en Daisy elkaar ontmoet?" vraagt mevrouw Campbell. "Euh, ik was soort van gevangengenomen en een paar dagen geleden kwamen Daisy en de rest in de basis om Kristy en Catherine te redden. Onderweg kwamen ze bij mijn cel" legt hij uit.
Zijn ouders kijken hem aan met grote ogen. "Nu gaat het komen" mompelt hij tegen Daisy "gevangen genomen!? Hoe is dat gebeurt, ik wist wel dat we je niet moesten laten gaan" zegt zijn moeder geschrokken.
Meneer Campbell legt zijn hand op haar schouder waardoor ze kalmeert "als we hem niet hadden laten gaan, dan zouden we nu niet zo'n prachtige schoondochter hebben gehad" zegt hij. begint te blozen en Lincoln lacht nerveus. "En bovenal, ze heeft een gezonde baarmoeder dus aan kleinkinderen zal het ook niet ontbreken" voegt hij er nog aan toe. Daisy wordt helemaal rood en Lincoln legt zijn hoofd in zijn hand.
Ik kijk naar Daisy en heb moeite om mijn lach in te houden. "In feite, jullie zijn allemaal vruchtbaar. En Kristy ik kan bij jou zien dat je al een kind hebt" zegt hij verbaasd. Ik knik geschrokken
"draken kunnen zien of iemand vruchtbaar is of niet en bij jou zie ik dat je vruchtbaar bent en alleens een kind hebt gebaard." zegt hij. "Ja, een dochtertje" zeg ik nog steeds geschrokken. "We zullen maar eens terug gaan naar de tortelduifjes" zegt mevrouw Campbell.
We stappen terug naar de woonkamer en zien Dylan en Sheila kussen. Ze laten elkaar los en merken ons dan pas op. Sheila wordt helemaal rood en Dylan krabt ongemakkelijk aan zijn achterhoofd.
Ik geef Sheila een knipoog waardoor ze nog roder wordt "jullie zijn vast uitgeput" zegt mevrouw Campbell. We knikken en mevrouw Campbell zegt iets tegen een vrouw die aan de deur staat. "Alleya zal jullie naar je kamer brengen" zegt ze glimlachend.
We bedanken haar en volgen Alleya naar onze kamers. Onze kamers liggen naast elkaar. Ik en Jacob krijgen de eerste, Catherine en Mitch de tweede, Dylan en Sheila de derde en Lincoln en Daisy de laatste. Ik bedank Alleya nog even voor we binnen gaan.
Ik open de deur en laat mijn rugzak bijna van verbazing vallen. In het midden van de kamer staat een hemelbed, er staan twee nachtkastjes naast, een kleerkast.
Ik open de tweede deur en kom terecht in een badkamer. "Ik ga even douchen" zeg ik tegen Jacob. Hij grijnst naar me "mag ik mee?" vraagt hij. Ik begin te blozen en bijt op mijn lip "mischien" zeg ik. Ik stap mysterieus terug naar de badkamer.
Ik kleed me uit en ga onder de douche staan. Niet veel later komt Jacob erbij. Hij kust mijn nek waardoor een diepe zucht mijn lippen verlaat. We stappen uit de douche en drogen ons af.
Hij drukt zijn lippen op de mijne en ik kruis mijn benen rond zijn zij. Hij legt me neer op het bed en ja... de rest kunnen jullie aanvullen
___________________________ Bovenaan staat een afbeelding van Lincoln in zijn drakenvorm
Wat vinden jullie van Lincoln zijn ouders?
Ermoestgewoon een genantgespreksonderwerp bij Daisy haar ontmoeting met haar schoonouders 😂
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dylan Potter
Draak (krijger en nerd)
[Beste vriend van Lincoln]
{Mate: Sheila Johansson}
Ik kon het gewoon niet meer aan dat Sheila zielig zo alleen is dus ik heb een knappe nerd erin gestopt want die ontbrak. Je kan geen verhaal maken zonder een knappe nerd. En ja, ik was Harry Potter aan het kijken toen ik dit schreef. 😂
