De Alpha Wolf ✓VOLTOOID✓

hoofdstuk 31

Ik heb het gevoel alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. "Ben jij de zus van Melanie Rose?" vraag ik met trillende adem. "Ja, ken je haar dan?" vraagt ze glimlachend. Ik knik langzaam. "Ze was mijn moeder" zeg ik terwijl ik mijn trillende handen probeer te verbergen.

Ze staart me verbijsterd aan "ik vond al dat je op haar lijkt" zegt ze nadien. "Waarom?" is het enigste dat ik kan zeggen zonder scheldwoorden. Ze kijkt me vragend aan. "Waarom wat?" vraagt ze verward. "Waarom heb je ze verraden?" vraag ik zacht grommend. "Wie heb ik verraden?" vraagt ze nog verwarder.

"Mijn ouders" zeg ik met trillende handen van woede. "Owh, dat was ik niet" zegt ze hoofdschuddend. "Dat was iemand anders" zegt ze met toegeknepen ogen. Een traan ontsnapt uit haar ooghoek. "Wie dan?" vraag ik uitdagend. "Niemand heeft ze verraden" zegt ze hoofdschuddend. "Owh, dus de zwarte wolf kwam er gewoon toevallig achter." zeg ik sarcastisch.

Abigail schud haar hoofd "de zwarte wolf kwam erachter omdat je ouders het hadden verteld." zegt ze met opeengeklemde kaken. "Jha, ze zeggen gewoon doodleuk tegen de zwarte wolf waar ze wonen" zeg ik nog sarcastischer. "ze hebben het aan de zwarte wolf verteld omdat de zwarte wolf onze neef is" zegt ze bloedserieus.

Ik kijk haar aan terwijl het bloed uit mijn wangen stroomt. Aurelia wordt wakker en begint te huilen. "Ze moet eten" zeg ik nog voor ik opsta. Ik leg mijn hand op de deurklink "hoe komt het dat je zoveel van baby's weet?" vraagt ze me nieuwsgierig. Ik draai me met tranen in mijn ogen om "omdat ik zelf een moeder ben" zeg ik voor ik de deur uit stap.

Ik stap naar onze kamer en trek mijn pyjama aan. Ik ga naast de slapende Jacob liggen nestel me in zijn armen.

Jacob schudt me zachtjes wakker en ik grom iets onverstaanbaar. "Kristy, wordt wakker" zegt hij nog eens "nog een paar minuutjes" murmel ik geïrriteerd. Er lachen een paar personen en ik veer recht. Ik laat me terug achterover vallen en stoot mijn hoofd tegen het bed. Abigail, Liam en Jacob lachen en ik vloek een paar onverstaanbare woorden.

"Ik laat jullie wel even alleen" zegt Jacob na een ongemakkelijke stilte. Hij geeft me nog een kus voor hij de deur uitstapt "hij is knap" zegt mijn tante glimlachend. "Schatje, je hebt je mate al gevonden" zegt Liam terwijl hij een kus op haar wang geeft. "Ik weet het schat. Kun je ons even alleen laten?" Vraagt Abigail terwijl ze een kus op Liam zijn wang geeft.

Hij zucht en stapt richting de deur. Abigail komt tegenover me zitten en staart me aan. "Ik begrijp dat je veel vragen hebt" zegt ze uiteindelijk. Denk je? "Hoe komt het dat iedereen denkt dat jij mijn ouders hebt verraden?" vraag ik mompelend "generaal Mackenzie heeft het geheugen van al mijn vrienden en familie beïnvloed. Hij liet ze beloven dat ik geen krachten heb en dat ik uit woede en jaloezie hun locatie heb verteld" zegt ze met neergeslagen ogen.

"Nadat jij ontvoerd werd en je ouders werden vermoord, wou niemand me nog in de buurt hebben. Ze keken me vol haat aan, gooide scheldwoorden naar mijn hoofd en beschuldigden ze me. Ik pakte mijn koffers en vertrok. Een paar maanden later kwam ik hier aan, vond ik Liam en voedde ik Dylan op als mijn eigen zoon" zegt ze terwijl een traan op het deken valt. Ik kijk in haar ogen en zie dat ze niet liegt.

Ik geef haar een knuffel en even later zitten we beiden te huilen. We laten elkaar los en ik veeg mijn tranen weg. "Maar... jij hebt me ook wat uit te leggen. Wat bedoelde je gisteren met dat je ook een moeder bent?" vraagt ze nieuwsgierig. Ik glimlach triest bij de gedachte aan Ophelia.

"Ik heb een dochtertje, ze is nu 3 jaar ongeveer en haar naam is Ophelia" antwoord ik. "En is ze de dochter van jouw en je mate?" vraagt ze voorzichtig. Ik schud mijn hoofd "ik kende hem toen nog niet, Ophelia's vader is vermoord door de zwarte wolf" zeg ik met moeite.

Ze kijkt me medelevend aan en trekt me in een knuffel. "Waar is je docter nu?" vraagt ze. "Bij mijn grootouders, jouw ouders" zeg ik nog even voor de duidelijkheid. "Ze is zeker in goede handen" zegt ze glimlachend.

"Maar nu moet je je aankleden want over een uurtje wordt het middageten al geserveerd" zegt ze terwijl ze naar haar horloge kijkt. "Het middageten?" vraag ik verward. Ze knikt en kijkt me aan. "Je hebt lang geslapen." zegt ze lachend. Ze staat op en stapt de kamer uit.

Jacob komt binnen en pakt me langs achter vast. Hij plaatst een kusje in mijn nek en draait me om. Hij kust me vurig op de mond en tilt me in bruidsstijl vast. Ik slaak een gilletje en hij laat me op het bed zakken.

Hij begint me te kietelen waardoor ik hard begin te lachen, ik kan echt niet tegen kietelen. Na een tijdje laat hij me met rust. We staan recht en ik trek mijn kleren aan. Ik kam mijn haren en ik ga nog even op Jacob zijn schoot zitten. Ik kan niet geloven dat we morgen weer vertrekken.