MY FAMOUS BROTHER: NIALL HORAN ✔ (Dutch)

3.

Luke's pov

Boos sta ik op en stam naar boven. Ik pak mijn telefoon en open Twitter.

Krijg net te horen dat mijn ouders al die tijd hebben gelogen. Ik heet helemaal geen Luke Boerma. Ik heet, zoals jullie al speculeerden, Luke HORAN! Ik ben gewoon het f*cking vermiste broertje van @Naillhoran! #boos #ikweetnietwatikhiermeemoet #mijnleveniseengroteleugenvoorme.

Ik zet mijn telefoon op stil en leg hem weg. Ik hoef de reacties niet te horen. Er spoken al genoeg vragen door mijn hoofd. "Waarom is dit me niet eerder verteld?". "Wat zal school er wel niet van denken?". "Kan ik überhaupt nog naar school na die tweet?". 'Hoe zal Naill reageren?". Al die vragen zwemmen rondjes in mijn hoofd als er op de deur wordt geklopt. 'Wie is dat?!'. 'Sven!'. 'Kom maar binnen!'. De deur gaat open en Sven komt binnen. 'Hey, ik kreeg je tweet' begint hij. 'Je moet niet al te boos zijn. Al hadden ze het je verteld, had jij het dan gelooft?'. 'Nee'. 'Zie je, ze hebben gewoon gewacht totdat je er zelf achter kwam/naar vroeg'. 'Weet ik, ik ben ook niet echt boos, maar het is gewoon zo verwarrend en allemaal een beetje te veel. Het ene moment ben ik Luke Boerma, en het andere moment ben ik hét vermiste broertje van Naill Horan!'. 'Ik begrijp je helemaal, maar je moet zijn reactie eens lezen!'. Ik pak mijn telefoon en ga naar reacties. Eerst kom ik allemaal kinderen van school tegen die zeggen dat ze het allang hadden verwacht, maar al snel zie ik zijn reactie;

Naillhoran: Hey Luke! Wat ben ik blij dat ik mijn vermiste broertje heb gevonden! Ik begrijp dat je boos bent, maar misschien kunnen we een keer contact opnemen en dan leg ik je alles wel uit. Neem even wat rust en laat het even bezinken, dan komt alles goed!

Ik staar even naar het scherm. Hij gelooft me gewoon meteen, en denkt niet dat ik dit verzin?! Dit lucht wel een beetje op. 'Hey Bro, ik weet dat je verward bent, maar misschien kunnen we samen wat spelen, dan kom je tot rust' zegt Sven. 'Is goed, bedankt'. Ik pak mijn gitaar, en Sven pakt die van 'papa'. We gaan weer op bed zitten. 'Wat wil je spelen?' vraag ik aan Sven. 'Ik weet precies het goede liedje hiervoor! weet je nog dat liedje voor Soof'? Misschien kunnen we die spelen, past goed bij de situatie' lacht Sven. Ik knik en begin. Niet veel later zet Sven ook in. Het spelen maakt me inderdaad rustiger. Na het eerste liedje komen er nog drie, en als we klaar zijn ben ik helemaal rustig. Ik zet de gitaren terug en kijk naar Sven. Hij kijkt me lachend aan. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Ik bedacht me net dat dat waarschijnlijk ook de reden is dat je zo goed kunt zingen!'. 'Sven! Daar zouden we niet over praten!'. 'Maar je zingt geweldig! Waarom mag niemand dat dan horen behalve Sophie en ik?'. 'Omdat ik niet kan zingen voor meerdere mensen! En ik zing niet eens goed!'. 'Je zingt geweldig, en je hebt gewoon plankenkoorts, dat kan toch?'. 'Ja, dat kan, maar dat hoeft niet iedereen te weten, en al helemaal niet nu het blijkt dat ik het broertje ben van Naill'. 'Snap ik, ik zal mijn mond houden. Maar over school gesproken, kun je daar eigenlijk nog wel heen?'. 'Geen idee, misschien moeten we ff de directeur bellen?'. 'Goed idee, ik zoek het nummer wel. Ga jij je accounts ff van privé halen? je volgverzoeken stromen binnen' lacht Sven, en hij kijkt naar mijn telefoon. Hij licht inderdaad de hele tijd op door alle volgverzoeken. Ik ontgrendel mijn telefoon en zet mijn insta- en mijn Twitteraccount op openbaar. Snapchat kun je niet privé zetten en Facebook of andere sociale media heb ik niet.

Sven kwam mijn kamer weer in met een briefje. Ik typte het telefoonnummer in dat erop stond en drukte op bellen. al snel nam de directeur op;

d = directeur & L = Luke

d: Hallo, u spreekt met de directeur van het Sint Joris college

L: Hallo meneer, u spreekt met Luke

D: Ha Luke, ik had al verwacht dat je zou bellen!

L: Oké. Ik denk dat u wel weet waar het over gaat

D: Natuurlijk, door al die aandacht kan jij geen gewone lessen meer volgen! Maar ik, je goede ouwe directeur heeft alles al geregeld. Je komt morgen gewoon vermomt naar school en dan mag jij in mijn kantoor je examens maken, aangezien je er klaar voor bent en denk ik niet nog een week of twee kunt wachten

L: Wow meneer! U bent de beste! Bedankt en tot morgen!

D: Dat hoor ik graag, tot morgen!

Ik vertel het goede nieuws aan Sven. ook hij is helemaal blij! 'Nou, dan ga ik maar. Kun jij even leren. Tot morgen!'. 'Dankjewel, leg jij alles uit aan de rest van onze vriendengroep?'. 'Doe ik!'. 'Oké, tot morgen!'.

Nadat ik Sven had uitgezwaaid liep ik naar de kamer. Thom en Anne keken me even aan. Ik ging ze geen pap of mam meer noemen. 'Ik wil even mijn excuus aanbieden dat ik zo boos werd. Het werd me gewoon even te veel. Ik heb de directeur gebeld en mag morgen vermomd naar school om mijn examens te maken. Daarna heb ik vrij en kan ik met Naill regelen hoe het verder moet' zeg ik. 'Excuus geaccepteerd. Dat is erg aardig van de directeur en we snapten je reactie. Ga nu maar leren!'. Ik geef ze allebei even een knuffel en loop dan naar boven om te leren.