MY FAMOUS BROTHER: NIALL HORAN ✔ (Dutch)

42

'We hebben goed en slecht nieuws'.

Luke's pov
'Eerst het goede nieuws graag'. 'Oké, het goede nieuws is dat het niet gebroken is. Het slechte nieuws is dat het wel zwaar gekneusd is, dus dat je wel gips en krukken krijgt'. 'Oké, bedankt!'. 'Een momentje, dan pak ik even het gips'. De dokter loopt weer weg en ik zucht opgelucht. 'Zou je op dat gips kunnen schrijven?' vraagt Paul. 'Ik denk het wel, wat wil je er op schrijven dan?'. 'Het schema van de boys, heb je het altijd bij' lacht Paul. 'Nee joh! Ik zou er heel groot "SUKKEL" opschrijven' lacht Stan. 'Dat zie ik Sven nog wel doen eigenlijk' lach ik. Stan lacht ook kort, en de dokter komt weer terug met een karretje en mijn krukken. Er liggen rolletjes gekleurd gips, een bakje water, watjes, en dat verband dat onder je gips zit, om het niet aan je been vast te maken. Eerst doet de dokter er het verband om. Als hij klaar is wijst hij naar de kleuren. 'Welke kleur wil je?'. 'Blauw!'. 'Duidelijk'. Hij maakt het gips een beetje nat en rolt het dan om mijn enkel heen. 'Oké, het moet nu even drogen. Ondertussen zal ik je vertellen wat je moet doen. Ik hoorde van Paul dat jullie net met jullie tour begonnen zijn, dus het wordt vast druk. Probeer de eerste twee weken zo veel mogelijk te rusten en zo min mogelijk te steunen op je voet. Je mag op het gips schrijven, maar dat wist e denk ik al. Je krijgt krukken mee voor het lopen naar de bus. Blijf dus zo veel mogelijk zitten, desnoods draagt een van de bewakers je overal heen' sluit hij zijn verhaal af. 'Dat wordt dus nog zwaar werk' mompelt Stan. De dokter lacht. 'ben jij zijn bodyguard?'. 'Yep, en hij is nogal lui, dus dat wordt hem overal heen dragen!'. Nu lacht Paul ook. 'Nou, jullie mogen gaan!' zegt de dokter weer, en hij geeft me de krukken. 'Bedankt!' zeg ik, en ik geef hem een hand. Paul en Stan geven hem ook een hand, en ik stuntel met mijn krukken naar buiten. Stan komt er lachend achteraan. We stappen in de auto. Ik ga half liggen, zodat mijn been gestrekt is. Daardoor zit ik tegen Stan aan. 'Sorry?' mompel ik. 'Maakt niet uit, als het maar geen pijn doet'. 'Dat doet het sowieso wel, maar minder als ik het ergens neer leg'. 'Mooi zo'. Paul start de auto, en we rijden terug naar de bus. Onderweg maak ik een foto van mijn been en stuur hem naar de vriendengroep en zet hem op twitter. Meteen krijg ik allemaal reacties met beterschapswensen. Ook stuurt Sven een bericht terug.

Sven: Sukkel!
ik: Ik wist dat je dat ging zeggen!
Sven: Als we over 11 uur naar jullie komen, ga ik dat er sowieso opschrijven
Stan: Dat zei Luke net ook, dat jij dat nog wel kon doen
Joppe: Wrm zijn jullie zo vroeg wakker, en hoe kun je nou in hemelsnaam je enkel kneuzen?!
Ik: Door uit mijn bunk te vallen
Sven: Doordat Sofie de hele nacht naar de twitcam heeft zitten kijken van 1D, en nu niet kan ophouden over hoe grappig jij uit je bunk viel
Stan: Het zag er ook gewoon geweldig uit!
Bente: Hey people, ik join dit gesprek
Ik: Wrm ben jij wakker?
Bente: vergeten mijn geluid uit te zetten
Joppe: Ik ben trouwens wakker omdat ik mijn wekker had gezet om 12 uur voor niks
Raiko: Typisch iets voor Luke, zijn enkel kneuzen door uit bed te vallen!
Stan: Ook goedemorgen!
Joppe: Goedemorgen
Ik: Hey!
Sven: Hello!
Sven: en wrm is Raiko wakker?
Raiko: Ik logeer bij Joppe
Ik: verklaard veel
Stan: Wij moeten gaan, zien jullie over 10 uur en 3 kwartier!
ik: Bye!
Sven: Later!
Joppe: Houdoe!
Raiko: later!

Ik doe mijn telefoon weg en stap uit. Stan geeft me mijn krukken en ik stuntel naar de deur. Niall houd de deur grijnzend open terwijl Stan me omhoog tilt. 'Sukkel!' lacht Niall. Ik grinnik en Stan zet me op de bank neer. Daar zit iedereen een film te kijken. 'En?'. 'Zwaar gekneusd, veel rusten en als ik wil kan mijn bodyguard me het beste binnenshuis overal heen dragen!' zeg ik, grijnzend naar Stan. Die rolt met zijn ogen. 'We halen wel ergens een rolstoel' verlost Paul hem. 'Gaan jullie nog slapen?'. 'Weet niet'. 'Oké, probeer maar, hebben jullie alles al ingepakt?'. 'Ja! Alle koffers staan al klaar!'. 'Mooi zo! Fijne avond/morgen nog verder en tot over 10,5 uur!'. 'Om elf uur komen de jongens nog even!' roep ik Paul nog na. Hij roept een oké terug en sluit de deur. 'Trouwens, Sven kan toch helemaal niet komen? Die zit toch in Australië?'. 'Nee, eerst zouden hij en Sofie mee mogen, maar uiteindelijk toch weer niet, dus die verblijven nu bij Tom en Anne'. 'Oh!'. 'Iedereen behalve Luke, even opstaan, dan kan ik de bank uitschuiven!' roept Liam. Iedereen staat op, behalve ik natuurlijk, en Liam haalt een groot stuk onder de bank vandaan. Uit zichzelf schiet het goed, en vormt de bank een soort mega groot bed. Harry haalt kussens en dekens en we gaan allemaal lekker liggen. 'Dit is veel gezelliger!'. 'Klopt, nou welterusten!'. 'Slaa lekker'. Ik nestel me lekker tegen Stan aan, en Stan slaat een arm om me heen. Zo vallen we allemaal in een diepe slaap...