MY FAMOUS BROTHER: NIALL HORAN ✔ (Dutch)

34.

Luke's pov
'Goedemorgen!' roept Niall door de bus. Ik zucht en draai me op mijn andere zij. Het zal wel weer vroeg zijn. Gisteren heb ik met Stan nog een film gekeken en toen kwamen de jongens terug. Ze hebben ons uitgelegd over de concerten in Amerika. We zouden in een hotel in de buurt van het concert gebouw overnachten voor drie dagen. Dan gingen we door naar een andere plek. ik zou met Harry en Stan op een kamer liggen. Voor de rest was het veel oefenen, een paar interviews met mij erbij, concerten en vrije tijd.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door een arm op mijn middel. 'Wakker worden!' zegt de hese stem van Harry. Ik duw de arm van me af en kruip dieper weg onder de dekens. 'Kom op, we moeten over 2 uur weer naar het stadion van het concert. 'Waarom zo vroeg' zeg ik hees. 'Langere soundcheck en minder stress voor Lou'. 'Ik kan toch ook later komen'. 'Nee, want Stan moet ook mee, dus dan is er niemand om op je te passen. 'Waarom moet Stan mee?' zeg ik pruilend. 'Omdat ik met jou mee moet, dus jij ook mee moet' zegt de Stan zuchtend. 'Ik wil niet!'. Harry zucht. 'Succes Stan, ik ga eten' zegt hij, en er verdwijnen voetstappen. Ik draai me om en kijk recht in Stans ogen. 'Kom' zegt Stan rustig. 'Ik wil niet' zeg ik pruilend. Stan lacht. 'Je bent af en toe net Niall, die kan zich ook gedragen als een klein kind'. Ik grinnik en draai me weer om. 'Waarom wil je niet?'. 'Mijn beer en ik hebben tijd voor elkaar nodig' verzin ik, en ik pak de grote teddybeer. 'Dat kan vanavond ook nog!'. Waarom blijft Stan zo rustig? 'Omdat ik hier op voorbereid ben en veel geduld heb' antwoord Stan. 'Wacht, ik zei dat hardop?'. 'Ja'. Ik zucht lachend en ga op mijn rug liggen. 'Oké, we maken een deal. Jij komt vrijwillig uit je bed, en ik draag je naar binnen, óf ik haal je uit bed, en jij zingt voor Niall'. 'Niet eerlijk!'. 'Je hebt nog drie seconden denktijd'. 'Ugh!'. Ik gooi de dekens van me af en klim naar beneden. Ik kijk Stan nep-boos aan. 'Jij bent soms echt gemeen!'. Stan lacht.

Ik sla Stan op zijn arm, ga achter hem staan en spring op zijn rug. 'Nou, draag  me naar het eten!'. Stan lacht zijn mooie lach weer en loopt richting het keukentje. 'Hoe?' begroet Harry ons. 'Ook hallo'. 'Hoe wat?'. 'Hoe kreeg hij Luke uit bed?'. 'Hem chanteren'. 'Met wat?'. 'De vriendencode'. 'Ugh! Waarom hebben jullie die code?! We willen zo graag jullie geheimen weten!' roept Niall. Ik schiet in de lach. 'Niall acting like teenager' lacht Stan. 'Geef mijn gewoon mijn eten!' zeg ik een lachend. 'Vreetzak' kucht Stan, en hij zet me neer. Ik sla hem op zijn schouder en prop een broodje in mijn mond. 'Nog een keer slaan en ik pak je!'. 'Ieww!' roept Louis lachend. 'Louis vieze zak!  Niet doordenken!' roep ik, en ik pak nog een broodje. Zo snel als hij kan pakt Stan het broodje uit mijn hand en neemt een hap. 'Oehh, slechte keuze man!' grinnikt Harry, met een blik op mijn boze gezicht. Ik ren naar Stan toe, pak het broodje terug, en geef hem een tik of zijn achterhoofd. 'Niet van mijn broodjes eten!' zeg ik nep-boos. Stan kijkt me met een grijns aan. 'Dat was 3' zegt hij. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. 'Je sloeg me nu voor de derde keer'. Ik vorm een "o" met mijn mond en kijk naar de uitwegen. Ik kan er alleen uit via Stans kant. Ik neem een aanloopje en glip tussen zijn benen door. Jammer genoeg doet hij, precies bij mijn voeten, zijn benen dicht. Ik kom meteen tot stilstand en Stan trekt me terug. Hij draait zich naar me om en kijkt me aan. 'Hebbes!'. Dan begint hij me te kietelen. Ik gier het uit van het lachen. 'St-op!'. 'Eerst mij na zeggen! Stan is de Liefste, leukste, mooiste en grappigste bodyguard die er is'. Stan stopt met kietelen, maar houd mijn armen en benen vast. 'Stan is de liefste, leukste, mooiste en grappigste bodyguard die er is' zeg ik hem snel na. 'Bedankt' zegt Stan, en hij trekt me omhoog. 'Nou, ga je aankleden en dan kunnen we gaan'. Ik knik en loop naar de slaapruimtes.

Nialls pov
Luke loopt weg, en wij kijken richting Stan. 'Wat?'. 'Jullie zijn voor elkaar gemaakt!' roep ik. Stan rolt met zijn ogen. 'Zien jullie nou echt niet dat hij me niet leuk vind?!'. Naast me facepalmen Louis, Liam en Harry hard. 'Man! Waarom zie jij niet dat hij je f*cking leuk vind?!' fluister roept Liam. 'Omdat het niet zo is'. 'Hou eens op met eigenwijs zijn en open je ogen! Hij vind je leuk, en dan echt leuk - leuk' zegt Louis. Meteen slaan wij onze handen voor zijn mond. 'LOU!' sist Liam. Louis kijkt ons schuldig aan. 'Jongens, jullie weten hier meer over en ik wil dat graag weten!' zegt Stan, en je merkt dat hij een beetje boos word. We kijken elkaar even aan. 'We hebben al te veel gezegd!'. 'Daarom kun je me net zo goed alles zeggen!'. 'Waarover?' mengt Luke zich in het gesprek. 'Over de kamerindeling in Amerika' verzint Harry. 'Oké, en waarom mogen we dat niet weten?'. 'Omdat we het als verrassing wilden houden'. 'Oké'.

'Kunnen we gaan?' vraagt Stan, nog steeds een beetje boos. Luke kijkt Stan vragend aan, en springt op zijn rug. 'Luke!' toept Stan, maar dan al minder boos als net. 'Wat? Jij zou me naar binnen dragen!'. Stan zucht lachend en loopt aan. Wij staan ook op en lopen ze achterna.