Vampire VS Werewolf

Chapter 20: Saving enemy

THIRD PERSON'S POV

"Are you crazy Greg? Diba sinabi ko na sa'yo na huwag mo siyang gustuhin, na huwag siya." Galit na galit na sigaw nang Kapitana sa kanya.

Greg heave a sighed tapos nilingon ang ina.

"Just let me do what I want. Diba sinunod ko naman ang lahat nang gusto mo? Ito lang ang susuwayin ko Ma, to have Zan sa ayaw o sa gusto mo man." Mariing sabi ni Greg sa ina.

Napasmirk ang Kapitana tapos tiningnan nang seryoso si Greg.

"And do you think she will love you? Mukha ngang wala siyang gusto sa'yo." Sigaw nang Kapitana.

Napakuyom nang kamao si Greg. Alam niya iyon at nasasaktan siya pero paano niya maiiwasang hindi pigilin ang puso? Kung ang inner niyang bahagi ay talagang gusto si Zan?

"You can't stop me Ma, noone could stop me, I myself couldn't stop this feeling. Anong magagawa ko? I feel sick for stopping this feeling. You can't blame me Ma, we know why and what it is." Matigas na sabi ni Greg at agad na umalis.

Sinundan lang ito nang tingin ni Kapitana.

"Kapitana, what if ilayo natin ang babaeng iyon?" Suhestiyon nang matandang taga paglingkod nila.

Tumingin si Kapitana dito.

"She knows what happening inside this Island, sa tingin mo ganon lang kadali? Letting her go with those knowledge we all in danger. Nag-iisip ka ba huh?"

Napaiwas nang tingin ang babae.

"Then kill her." Anito na sa boses ang pagmamando.

"No!" Sigaw nang Kapitana.

"Sa tingin mo ba magiging maayos ang lahat? Kapag ginawa natin iyon lalong magagalit si Greg sa akin and when it is happen sa tingin mo mabubuhay ka? Mabubuhay ako?" Galit na galit na sabi ni Kapitana.

Tumingin ang babae sa Kapitana.

"Then get the position."

Tinitigan nang mabuti ni Kapitana ang babae. The old woman smile.

*---****---*

Napabuntong hinga siya habang nakatitig sa ceiling.

He still can remember how happy she is with Greg at nasasaktan siya. Kahit minsan hindi iyon nangyari sa kanila hanggang sa pagtatago na lamang siya, palihim na nakabantay at nakatitig.

He want to hold her hand, to hug her, he want to see her smile because of him pero hindi iyon nangyari, hindi mangyayari kahit kailan, hanggang sa tingin lang siya dito, hanggang sa biglaang pagsulpot, hawak sandali at halik lang siya dito, hindi siya nakikilala, ni hindi nito alam kung sino siya.

He heave a sighed again.

Tumagilid siya at tumitig sa isang picture.

He smile while looking at the beautiful maiden he met.

"Until now my heart still beating you. Do you still remember me? Kapag nakita mo ba ang mukha ko makikilala mo kaya ako?"

He smile again and close his eyes pero napamulat siya nang naglalagabog ang pintuan nang kwarto niya.

Napakunot noo siya.

"The hell, just leave me alone." He shouted out.

"Uoh, no, open the door and sumunod ka sa meeting room may pag-uusapan tayo." Sigaw nang babaeng kumatok sa kanya.

Naparolled eyes na lamang siya at sinabunutan ang sarili.

"Isturbo." He murmured.

Bumangon siya at nagtungo sa sinabi nang babae.