Vampire VS Werewolf

Chapter 32: Humans meet Vampires

ZAN'S POV

Naalimpungatan ako at biglang napabangon. Habol habol ko ang hininga ko, nahihirapan akong huminga na pinagpapawisan ako. Damn, bakit ang hirap huminga? Bigla-bigla na lang.

"Zan, ayos ka lang?" Napatingin ako sa pinanggalingan nang boses. Napatulo ang mga luha ko nang makita ko si Kristen. Tinitigan ko siyang mabuti. It is true? Andito siya? Ligtas siya? Ligtas din ba ang iba?

"Li-ligtas..ka." Umiiyak kong sambit. Ngumiti siya at niyakap ako.

"Oo, ligtas kami at ligtas ka din." Aniya. Nilibot ko paningin ko sa kabuuhan nang kinaroroonan namin. Maaliwalas at maliwanag pero nahihirapan akong huminga pero hindi ko na lang pinansin iyon. Masaya ako sa nalaman ko ngayon. Iyon ang importante, ang buhay sila, buhay ako, buhay kami.

"Saan sila?"tanong ko. Humiwalay si Kristen at pinagmasdan ako.

" Natakot ako sa maaaring mangyari sa'yo nung umalis ka pero ngayon sobrang saya ko dahil buhay ka." Umiyak na din siya. I hold her hand and squeeze it.

"I am fine. Answer me Kristen, asan sila Davis? Si Mila? Si Eva? Si John?"

Tinitigan ko siyang mabuti. Nginitian niya ako at pinahid mga luha ko. Pinahid ko din mga luha niya.

"Nasa labas lang. Tatawagin ko lang sila. Just stay here and rest okay." Aniya tapos mabilis na lumabas.

Muli kong nilibot paningin ko, inalala kung anong nangyari bago ako napunta sa kwartong 'to.

I clenched my fist. Sa mansion, andito kami sa mansion na sinabi nang babaeng werewolf na iyon. We're safe from werewolves but...

"We are not safe from another creatures."

Nagulat ako at kinabahan nang may tumunog sa pinto. I was stiffened when I saw someone standing in the open door. Nakatitig kami sa mga mata nang isa't isa. I feel something different in the way he stared me tapos napaatras ako nang makita ang biglang pagpula nang mga mata niya. Umiwas ako nang tingin at yumuko.

Kilala ko ba siya? Why I feel this way? Bakit kakaiba? Sino siya? Tapos natigilan ako nang biglang tumibok ang puso ko nang sobrang lakas, kakaibang kalabog, kakaibang tibok. Bakit?

"Zan.. Zan.." Napatingin ako sa pinto nang marinig ang boses ni Mila. Nasa gilid na ang lalaki, umayos naman si Mila, yuko itong pumasok sa kwarto na kinaroroonan ko. Yumakap siya sa akin.

"Thanks you're alive." Aniya. Ngumiti ako pero napatingin ako sa lalaki, nakatitig siya sa akin pero walang emosyon ang mga mata niya at tumalikod siya sa umalis.

Sino siya? Bakit? Bakit ganito pakiramdam ko? Bakit parang kilala ko siya? Siya ba si Hoodie guy? But his aura sis different, his presence is different at ang tibok nang puso ko is not like everytime hoodie guy near on me.

"Zan. Hoy! Okay ka lang?" Nabalik ako sa huwisyo at napatingin kina Eva na nasa harapan ko na pala.

"Anong masakit sa'yo?" Napatingin naman ako kay Davis. I smile and shook my head.

"May iniisip lang." Aniko. Tinitingnan ko silang lahat, si Davis, si Mila, si Kristen, si Eva at John.

"I am happy we all safe and alive." Aniko at ngumiti pero napalis ang ngiti ko nang marealize na hindi pa pala kami safe kundi we're facing another danger. Those who living here in this mansion.

Nagkatinginan sila.

"But.." Eva said na hindi din niya tinapos ang sasabihin.

"Alam ko kung anong nilalang meron dito." Sabi ko.