Vampire VS Werewolf

Chapter 92: WHY?

ZAN'S POV

"What? " I ask her. Hindi ko magets ang kanyang sinabi. Exceptional?  What she mean? How exceptional I am? Why? How come?

"Zan, you will know later. Please just believe me." Aniya pa.

Kumunot lalo ang noo ko at lalong kinuyom ang kamao ko.

Believe in her? Tama pa ba?

Umiling-iling ako.  Hindi ko alam,  hindi ko masabi.

I heave a sigh.

Wala talaga.  Wala talaga akong makuhang sagot. Kahit magtatanong uli ako alam kong isasagot lang uli niya 'yong "sa tamang panahon" or di nga "you will know later" or 'yong "Iyon ang nakatakdang mangyari". Mas mahihirapan lang akong intindihin ang lahat.

Tumalikod ako.

"I'll go ahead. " walang emosyon kong sabi then naglaho. Lumitaw ako sa mansion nang mga bampira,  a place where I know I am belong.  Ang lugar kung saan nangyari ang lahat,  ang lugar kung saan naroroon ang mga taong mahalaga at mga mahal ko.

"Zaaaannn! " napapitlag ako nang may biglang sumigaw na matinis na boses. It was Abby.

Tapos nagtakbuhan ang lahat mula sa kung saan saan at bigla akong niyakap. A warm hug from them.

This people or should I say this creatures who I missed so much. More than two years na hindi ko nakasama. A very long time.  Hindi ko mapigilang mapangiti,  humans and vampires are all here around me.

"Thanks bumalik ka uli. " ani Mila.

"Pwede ba namang hindi?  Dito ang tahanan ko diba. " I answer.

"Yes, ofcourse. We already cleaned your room, it is ready to accomodate you." Sabat ni Kristen.

Hindi ko maalis ang mga ngiti ko habang tinitingnan ang lahat.

"Zan, welcome back sa mansion." Nakangiting anang Damie.

"Thank you so much!" I answer.

"Yeah. It was like yesterday,  akala namin hindi na namin makikita ka habang buhay." Ani Eva.

"Sobra talagang mapaglaro ang tadhana. " sabi naman ni Ruco na niyakap si Abby. Napangiti na naman ako.

Napadako ang tingin ko kay Haven na may hawak na libro, nakasandal sa pinto nang kusina habang nakangiting nakatingin sa akin.

Siya pa pala ang hindi ko nakakausap, di na bale makakatiyempo din ako.

Napatingin naman ako kay Ozy na nasa ilang step nang hagdan nakapamulsa at seryosong nakatingin sa akin.

Ano kayang iniisip nito? Kanina nagpaalam naman ako nang maayos na kakausapin ko si Greg pumayag naman siya.  Tsk, di na bale may sasabihin naman akong good news sa kanya ehh. Hindi ko nalang papansin ang sinabi ni Ate Amy.

"Zan, tamang tama table preparation na lang ang kulang at kainan na. We cook your favorites kaya let's go ." Ani Eva. Ngumiti ako at nagpasalamat uli.

"Tara na guys. " Lexie said na naunang naglakad.  Ako naman hawak nina Mila at Kristen sa magkabilang kamay.

Now, I am back.  I am so happy to be here again,  I am happy that my memories back again,  and I am happy na wala nang panganib sa amin. Hindi ko na iisipin pang mapahamak ang mga kaibigan ko.

Tapos na ang paghihirap,  ang takot,  ang panganib. Napatingin ako kay Davel, putol anh isang kamay nito. Kumunot noo ko, anong nangyari sa kanya?

"What happened to you Davel? " I ask.  Napatingin ito sa akin at ang iba.

"Tsss. " asik nito.  Napataas kilay ako.  What with that attitude?