Vampire VS Werewolf

Chapter 35: Bitten

ZAN'S POV

Napabuntong hinga ako nang ilang beses at himalikipkip nang maramdaman ang lamig na yumakap sa akin dahil sa malig na simoy nang hangin sa garden, hindi pa din ako dinadalaw nang antok at sobrang lalim na nang gabi pero heto ako, mag-isa sa garden nang mansion dahil tulog na silang lahat dahil halos patay na ang mga ilaw, kahit na nakakatakot ang tingnan paligid at baka may biglang sumugod sa akin at lapain ako pero I didn't feel afraid or frightened ewan malakas ang loob ko dahil siguro alam kung may tutulong naman sa akin kapag may bigla mang sumugod at kampante naman akong safe ako dito sa mga werewolves, sabi naman kasi nila werewolf can't get inside Vampires teritory.

Pero still I am not in peace dahil we're living with vampires, ilang linggo na kami dito pero hindi pa din maaalis ang katutuhanang maaari kaming biktimahin nila.

Napatingin ako sa buwan, the moon smiling at me kaya naman ngumiti ako. Napabuntong hinga ako nang maalala si Hoodie guy.

Binaling ko ang tingin sa ganda nang mga bulaklak.

"Kamusta na kaya siya? Ilang araw na ba siyang hindi nagpapakita? Ni hindi nagpaparamdam. Stupid, I miss him." Bulong ko, hinaplos ko ang rosas.

"Asan ka na ba kasi? Hindi mo ba ako namimiss?" Aniko na naman.

Napabuntong hinga na naman ako.

"Sana magpakita ka na o magparamdam para naman malaman mong ligtas na ako."

Pinitas ko ang isang tangkay nang rosas. Wala namang makakakita dahil tulog na sila tapos inamoy ko ito.

"I didn't expect that Vampire loves flower not only roses but also other kind. Tsss. Kakaiba talaga silang mga bampira." Aniko tapos umiling.

Nagdesisyon na akong bumalik na nang mansion, I carefully close the big door then slowly walk upstair at sa hallway.

Mahaba na ang nalakad ko sa hallway pero napatigil ako at napatingin sa dinaanan kong pinto, I heard a whoop from there at medyo nakaawang ang pinto.

May gising pa, I said in my mind. Inignora ko ito at muling nagpatuloy sa paglalakad pero muli akong napatigil nang kakaibigang hiyaw na ang naririnig ko.

Kinabahan ako baka kung anl na ang nangyayari, mabilis kong tinungo ito at pinasok, I need to see what's happening inside. Hindi ko naman alam kung kaninong room ito.

Mula sa lampshade I saw someone whooping and screaming. Pinagmasdan ko itong mabuti, I saw Ozy, siya ang naghuhumiyaw, napatingin siya sa direksyon ko with his red intense eyes pero I didn't feel afraid in fact, mas nag-alala ako.

"What happen to you?" Mabilis ko siyang nilapitan. Bigla niya akong tinabig.

"S-stay.. away... Goooo." He shouted. Umiling ako.

"I call for help." Aniko at akmang aalis but he grip my wrist and pulled me, napaluhod ako.

"Do-don't.. Don't dare..." Mariing sabi niya while staring me with his red eyes.

Muli na naman siyang humiyaw at dahil sa hawak niya ang kamay ko, humigpit lalo ang pagkakahawak niya pulsuhan ko. Kahit nasasaktan na ako hindi ko pinahalata, I take the pain, sanay naman na ako.

"Ozy, tatawag ako nang tutulong.. Ano bang nangyayari sa'yo?" Aniko.

"No.. Don't.. Arrrg.. Just leave this room Zan.. Leave and forget... Arrrg.. Forget what have you seen or heard.. Don't... Geeez, arreg not now... Don't tell anyone. Just leave Zan.. LEAVE." tinulak niya ako at tinitigan nang nakakatakot na pulang mata niya.

Damn it, ano bang nangyayari sa kanya? What the.. Anong gagawin ko?

"Tatawag ako nang tulong." Aniko tapos tumayo ako but the door slammed. Kinabahan ako sa nangyari at napatingin ako sa kanya. His eyes turned really so intense.