Zapinam Twoje Spodnie

28. Wiem, że Ty wiesz..

Ostatnie dni zaskakują mnie do granic. Właściwie jestem szczęśliwa, bo do szczęścia nie trzeba mi więcej niż tego upierdliwego bruneta. Nasze relacje są... hm... Dosyć specyficzne. Ja dzwonię, a on przyjeżdża i spełnia moje zachcianki. Seba wjeżdża mi na ambicję, bo domyśla się o co chodzi w naszym związku, ale olewam to. Sam nie jest lepszy.

Kazałam Piotrowi prześwietlić sobie głowę po tym obiciu, mówił, że to zrobił. Podobno w pracy mieli z niego niezły ubaw, ciekawe jak to się ma do tego, że Arek też pracuje w jego firmie. To jest dla mnie tak strasznie pomotane, że nie wiem co o tym myśleć. Szukam wolej chwili, żeby spotkać się z blondynem, ale jak na razie praktycznie każde popołudnie zajmuje mi Piotr... Piotr i seks.

Stoję przed blokiem z Sebą i czekam na Dagmarę. Mamy jechać z nią i dziećmi do wesołego miasteczka. Kiedy przyjeżdżają, witamy się i wsiadamy do autobusu. Opadam na wolne miejsce naprzeciwko dzieciaków. Seba trzyma się barierki i zerka na Dagę. Widać, że mu się podoba, ale raczej nie padły między nimi żadne deklaracje. Stoją obok siebie i wyglądają teraz jak para. – Mówię im o tym. Seba się miesza, a Daga czerwieni. Nie ogarniam czego im jeszcze trzeba, żeby być razem. Chyba teraz muszę przeprowadzić rozmowę z moją przyjaciółką, bo sami nigdy się nie odnajdą.

- A do Piotra zadzwoniłaś? – Dagmara odbija piłeczkę. Mogłam się nie odzywać. Zawsze temat musi do mnie wrócić.

- Nie.

- Dlaczego? – dziwi się i patrzy na Sebastiana.

- Bo jest jej potrzebny tylko do bzykania.

Otwieram szeroko oczy i patrzę na Błażeja. Seba się chyba zapomniał. Na szczęście dziecko siedzi i ogląda widoki za oknem. Może nie słyszał.

- Alicja, a ty dalej robisz mu to? – Daga mnie atakuje. – Masz do niego dzwonić i to już! – Wbija we mnie swoje niebieskie ślepia.

- Niby co mu robię? – Wzruszam ramionami, no bez przesady.

- Trzymasz go na dystans jak jakaś zimna suka. – Teraz Seba. No pewnie, oczywiście. Mam jakieś szanse z nimi?

- Co to jest suka? – Błażej odrywa się od okna.

- Żona psa, chłopie. – Seba uśmiecha się do niego.

Starszy mężczyzna przed nami ogląda się za siebie. Dagmara patrzy na Sebastiana. Widzę jak próbuje powstrzymać śmiech.

- On ma rację. Facet by za tobą w ogień skoczył, a ty to mnie wiem skąd się urwałaś – znowu mnie atakuje.

- To co jest między nami, odpowiada nam, nie musicie się w to mieszać. – Nie wytrzymuję, przecież jest dobrze! Co oni mogą wiedzieć...

- Tak oczywiście, bo ciekawe co on ma zrobić jak mu postawiłaś takie ultimatum. Wpuść go do swojego życia i pozwól żeby się tobą zajął! – Dagmara zaczyna swoje kazanie. Ta. To potrwa z pół godziny. – Seks to nie wszystko – dodaje ciszej.

Wkurzam się bo któryś już raz jedno z nich mnie tak gnębi. No ile można, co? Puszczam focha i odwracam się do okna. Może niech na siebie spojrzą. Jedno, drugie gwałci oczami, a nic z tym nie robią. Najlepiej zajmować się życiem innych. Wyciągam telefon z kieszeni, wzdycham cicho.

Będziemy w wesołym miasteczku, masz czas?

Wysyłam, nie wiem dlaczego to robię.

Masz ochotę na plener? Kotku, spełnie każde Twoje życzenie.

Przewracam oczami. Taa, no i co? Może on nie myśli tylko o jednym?