Aşk İşi *Tamamlandı*

20. Bölüm

Hala konuşamamıştı Sude, gözlerinin içinde soramadığı tüm sorulara bir cevap arıyordu, odanın ortasında elleri Koray'ın ellerinde kalakalmıştı. Ne kadar böyle sustuğunu bilmiyordu. Bu anın bir büyüsü olduğu kesindi, bozulmasını istemiyordu... Koray en sonunda "Gel oturalım biraz" deyivermişti. Zaten onu tanıdığından beri aralarındaki akışı hep o yönlendiriyordu, odadaki uzun deri koltuğa geçtiler. Elini bırakmamış, hafifçe eliyle eli üzerinde yuvarlaklar çizerek okşuyordu.

-İyi misin Sude?

-Benn bilemiyorum... Yani ben şaşkınım, yanındayken kontrolümü kaybediyorum... Zorla çıkmıştı sözler dudaklarından, gözlerine bakamadan konuşuyordu. Böyle hayal etmemişti..

-Bende öyle!

-Sen, sen öyle değilsin yani ben senin gibi değilim!

-Sude birbirimizi çok kısa bir zamandır tanıyoruz, gerçekten çok kısa! Seni anlamak istiyorum, senin de beni gerçekten tanımanı... Kafandaki adam değilim ben! Seni incitmem korkma benden, bu sabahta ne geldiyse aklına çıkar onları kafandan... Baştan başlayalım seninle, konuşalım... Bana izin ver biraz toparlanayım, çıkalım bir kahvaltı yapalım beraber, normal insanlar gibi... Konuşalım... Kalkmıştı bile, elini bıraktığı anda da alnına bir öpücük bırakmıştı. Sude biraz önce Nuran Hanım'dan duyduklarını unutmak istiyordu, kesinlikle duymamış olmayı yeğlerdi. Koray'ın ellerinin, dudaklarının saatler önce başka bir kadına dokunmuş olma ihtimalini kafasından çıkarmak istiyordu. Kendini çok kötü hissettiriyordu. Sessizce " tamam"diyebildi...

Koray büyük yatak odasından yan taraftaki oda ve giyinme odası bölümüne geçmişti. Hemen geliyorum dedi gözleri parlayarak...

Dakikalar geçtikte aklı ve kalbi arasında sıkışan Sude biraz gevşemişti. Ekseninde Koray olunca zaten sağlıklı düşünemiyordu.Biraz nefes aldı ama oturduğu yerden kımıldayamamıştı, sonuçta hala onun yatak odasındaydı garip hissediyordu kendini...  Belki de düşündüğü gibi değildi herşey , düşündü tekrar tekrar, Nuran Hanım yanılmıştır belki! Koray ailesinin evinde kalmış olabilir ya da otele gitmiştir ev dağınık olduğu için... Otel küçük bir ihtimaldi çünkü otelde filan kalamam diye başta çekmişti fırçasını! Ama keşke o küçük ihtimal olsaydı şimdi... Bir de zaten ona bir söz de vermemişti ya da aralarında adı konulmuş birşey de yoktu.. Onu herhangi birşey ile suçlayamazdı... Kalbi kırılmıştı sadece... Ama şimdi bu öpücükten sonra?... Elleriyle  dudaklarına dokundu farkında olmadan... Hala hissediyordu o öpücüğün bıraktığı tadı... Şimdi ne olacaktı? Acaba olur muydu hala? Kafasındaki tilkilerle konuşup dururken Koray çıkmıştı giyinme odasından... Harika görünüyordu, spor ama şık şeyler giymişti... Biraz önceki adam kesinlikle değildi.. Gözleri, yüzü parlıyordu kokusu çok güzeldi... İki üç adımda yanındaydı, gene Sude'nin ellerini alıp dudaklarına götürdü... Hadi çıkalım dedi.. 

Evden meraklı bakışlar arasında çıktılar. Nuran Hanım anlamamıştı aralarındaki durumu , şaşkın şaşkın izlemişti sadece , ustalar gelecek yönlendirmeleri bekliyorlardı ama hiçbiri birşey soramazlardı... Sadece Halit güvenlikte önce hareketlenmişti patronunu görünce ama sonra o da vazgeçmişti çünkü Koray doğruca garaja yönelmiş Sude'yi kendi kullandığı spor arabasına yönlendiriyordu. Tabi ki tanımıştı Sude'yi ve gülümsedi..

Yolda da Koray çok rahatlamış gibiydi , farklı biri gibi davranıyordu. Arabada da elini Sude'nin eline uzatmıştı sıkı sıkı tutuyordu. Sude bilmiyordu daha ama Koray'ın bu hali , bu dokunuşları daha önce hiç hissetmediği duygulardı... Daha konuşmamışlardı ama , vücut dili Sude'ye güven vermek için hiç susmuyordu. Sonunda Sarıyer taraflarında bir cafeye geldiler.. Denize sıfır bir yalıydı burası, özel , sakin bir mekandı... Tam denize sıfır harika bir masaya oturdular...